Αποχαιρετισμός στον φίλο Κώστα Βεργόπουλο

του Δημήτρη Τραυλού-Τζανετάτου  – 

Με βαθειά συγκίνηση και οδύνη, λίγες ημέρες μετά την τελευταία επικοινωνία μας, με αφορμή την ονομαστική μου εορτή, πληροφορήθηκα τον αναπάντεχο θάνατο του αγαπημένου μου φίλου και συναγωνιστή από τα φοιτητικά μας χρόνια Κώστα. Πρωτοπόρου και ακάματου διανοούμενου-αγωνιστή της Αριστεράς, εμβληματικού μέλους της ευρισκόμενης υπό εξαφάνιση χωρίας των, αταλάντευτα “αμετανόητων” από την δεκαετία του ’60 μέχρι της ύστατης στιγμής, εραστών της αξιοπρέπειας και του ουμανισμού.

Η, συνεχιζόμενη από παλιά, ζωντανή και αγωνιώδης συζήτηση για τις άκρως δυστοπικές εξελίξεις, ιδίως της δύσμοιρης πατρίδας μας, έμελλε αδόκητα να διακοπεί. Το κενό που αφήνει η αιφνίδια αναχώρηση για το ταξίδι της αιωνιότητας σε στιγμές βαθειάς και πολύπλευρης κρίσης, απειλούσας την ίδια την επιβίωση της χώρας σ’ ένα κόσμο ιδιαιτέρως ευάλωτο και πολλαπλώς απειλούμενο, είναι δυσαναπλήρωτο.

Το πλούσιο, ωστόσο, εμπνεόμενο πάντοτε από την, εθνική και υπερεθνική, οικονομικοπολιτική επικαιρότητα και κυριαρχούμενο από ένα αδούλωτο φρόνημα και πνεύμα πατριωτικού διεθνισμού, έργο του αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη και τηλαυγή φάρο. Ιδίως για τους νέους, πηγή έμπνευσης και αγωνιστικότητας για τη διατήρηση άσβεστης της φλόγας της ελπίδας και ζωντανού του ονείρου της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.

Στην ακριβή του σύντροφο Αλέκα και τα αγαπημένα του παιδιά Εκάτη και Βασίλη εκφράζω από τα βάθη της ψυχής μου τα πιο θερμά συλλυπητήρια.