Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι χοροί της Επιτροπής για τα 200 χρόνια

Η Επιτροπή για την οργάνωση των εκδηλώσεων για τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821, έχει το πλεονέκτημα ότι κάθε φορά που παρουσιάζει δημόσια κάτι η ίδια ή μεμονωμένα μέλη της διεγείρει τον κλαυσίγελο. Πρώτα ήταν ο λογότυπος με εκείνη την ωραία κορδελίτσα σαν από μπομπονιέρα βάφτισης, αγορασμένη από την οδό Καλαμιώτου. Τελευταίο επίτευγμα αποτελεί το videoclip, ισάξιο ενός ΣΤ’ movie!

Πρόκειται για μια επιτροπή η οποία απαρτίζεται από δεκάδες μέλη, κοινωνικούς επιστήμονες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τεχνολόγους και άλλους. Υποθέτω, λοιπόν, πως όλοι είδαν και ενέκριναν το βίντεο κλιπ. Αυτό, λοιπόν, το σκηνοθετικό επίτευγμα μας δείχνει έναν νεαρό, ο οποίος παίζει τον Μπάμπη που έχει πιεί και μια νεαρή νοούμενη ως Λυδία, να ντρέπεται όταν ακούγονται αυτοί οι στίχοι από το γνωστό τραγουδάκι του Διονύση Σαββόπουλου.

Η σκηνοθετική σύλληψη είναι εντυπωσιακή: λέει Μπάμπη και Μπάμπη βλέπουμε! Ακριβώς όπως στην στροφή για τον Άλκη τον μικρό μας, βλέπουμε ένα μικρό, μπορεί να τον λένε Άλκη, ποιος ξέρει. Φυσικά, στις αρχαιότητες βλέπουμε, τι άλλο, αρχαιότητες, η σύναξη είναι, εννοείται, η σύναξη των χορευτών που αναπαριστούν την κοινωνία, αλλά ας αποφύγω να πω αυτό που σκέφτομαι σε αυτό το σημείο.

Υπάρχουν και καλά σημεία, όπως στην στροφή του μικρού αυτού τραγουδιού που μιλάει για σπίθες και φωτιές δεν βλέπουμε τίποτε σχετικό, οπότε αισθανόμαστε ευλόγως ανακουφισμένοι, επειδή δεν απαιτήθηκε να κληθεί η πυροσβεστική. Όμως, ξαφνικά από τις χαριτόβρυτες καταστάσεις περνάμε σε πολλούς ταμπουρλοκρούστες, οι οποίοι προσπαθούν να φανούν άγριοι καθώς βγαίνουν μέσα από μια σκοτεινή στοά.

Η Επιτροπή χάνει το νόημα

Μα τι είναι αυτό το σκοτάδι, αυτές οι μάζες κρουόντων κύμβαλα, είναι άραγε οι μυριάδες Οθωμανοί του Κιουταχή που επιτίθενται στο Μεσολόγγι, όπως τους περιγράφει ο στρατηγός Σπυρομίλιος; Μήπως είναι οι μάζες που εκβάλλουν στο προσκήνιο της ιστορίας, πολύ περιποιημένες με ακριβά λευκά μπλουζάκια και παντελόνια καλής μάρκας;

Η ταχύτητα της σκηνοθετικής εκδίπλωσης του νοήματος, όμως, είναι τέτοια που ξαφνικά βλέπουμε πέντε δέκα ήρωες του ’21 να εμφανίζονται σαν θεατές στις κερκίδες του Καλλιμάρμαρου σταδίου, ως εάν να παρακολουθούν τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια. Ωστόσο, η στιγμιαία εμφάνισή τους προκαλεί ανησυχία διότι όλοι είναι πολύ χλωμοί, και όπως είναι πάρα πολύ ηλικιωμένοι μπορεί να κινδυνεύουν, σαν να έχουν χτυπηθεί από τον κορονοϊό, με τον οποίο η Επιτροπή χτυπάει την ιστορία.

Όση σημειωτική και να επιστρατεύσει κανείς, όσα τεύχη Cahiers du Cinema να κατεβάσει από τα ράφια της βιβλιοθήκης του, όλα αποδεικνύονται άχρηστα, ξεπερασμένα, το νόημα του βίντεο κλιπ θα του διαφεύγει διαρκώς. Πρόκειται, μήπως, για μετά-νόημα, ή ίσως “ανόημα” ή απλώς, όπως λέει το τραγουδάκι, αντανακλάται στις ακρογιαλιές, οπότε θα το παρέσυρε το κύμα;

Βαθιά άγνοια για την ιστορία

Μήπως το νόημα βρίσκεται στην στέγη του Καλατράβα στο Ολυμπιακό στάδιο που πάει και έρχεται στο σκηνοθετικό επίτευγμα; Ή ακόμη στο πήγαινε έλα της κάμερας από το εν λόγω στάδιο, στο ψηφιακά εξαχνωμένο Καλλιμάρμαρο; Μήπως ο ποιητής, στο κυνήγι των δημοσίων σχέσεων, όπως όλοι εκεί, να μας λέει τελικά κυρία Γιάννα τότε, η ίδια και τώρα αυτή για πάντα; Δοξάστε με, όπως σάρκαζε ο Χάρρυ Κλυνν.

Αυτή η Επιτροπή, ακριβώς όπως και το βίντεο κλιπ, ο λογότυπος και όλα τα δημόσια λεγόμενα μελών της Επιτροπής διακρίνονται από ένα όλων ιδιάζον χαρακτηριστικό. Αδιαφορούν παγερά για το έργο που έχουν αναλάβει, για την Επανάσταση και τα 200 χρόνια. Αναλαμβάνοντας το έργο της επετείου ποσώς ασχολήθηκαν με την Επανάσταση, απίθανο να διάβασαν κάτι, είτε για να μάθουν είτε για να θυμηθούν εκείνοι ο γνωρίζουν.

Για την Επιτροπή φαίνεται πως καλό είναι να εξαλειφθεί από τις εκδηλώσεις οτιδήποτε στηρίζεται στην επιστημονική γνώση του 1821, και κατά το δυνατόν το ίδιο το γεγονός της Επανάστασης. Για τούτο προτάσσουν την άγνοια από όπου τα χαζοχαρούμενα, οι κορδελίτσες, το βίντεο κλιπ, δηλώσεις, το σαχλό τραγουδάκι του Σαββόπουλου. Οπότε, μια συνετή στάση εφεξής θα ήταν να αποφύγει τα δημόσια “ανεμομαζώματα” στα οποία διαπρέπει, να μην δείχνει σε καμία περίπτωση ότι αποτελεί “ελληνικό κύκλωμα” κολλητών. Απλά ας κλειστούν όλοι μαζί κάπου και χωρίς δημόσιες ενέργειες, ας δοξάζονται και ας ναρκισσεύονται μεταξύ τους ελεύθερα.