Χαράλαμπος Χαραλάμπους: Η αργοπορημένη αναγνώριση ενός ήρωα

Την 5η Νοεμβρίου 2009, κοντά στο άγαλμα του ήρωα της ΕΟΚΑ, Μάρκου Δράκου, από το φυλάκιο της Εθνικής Φρουράς, το οποίο βρίσκεται μερικά μέτρα από την κατεχόμενη Λευκωσία, ακούστηκε μια εκκωφαντική έκρηξη. Η γειτνίαση με τα κατεχόμενα έδωσαν τροφή για διάφορα σενάρια και φήμες αφέθηκαν να αναπτυχθούν μέχρι να ξεκαθαρίσει το γεγονός.

Δεν άργησε πολύ να ακουστεί το κακό μαντάτο. Ένας υπολοχαγός, ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους έπεφτε νεκρός. Σκοτώθηκε για σώσει τους στρατιώτες του. «Ενώ είχε στα χέρια του την οπλοβομβίδα ακούστηκε ένα παράξενο κλικ στο εσωτερικό του χωνίου της. Ο πυροκροτητής όπλισε και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Οι παρευρισκόμενοι εκτός από τον ίδιο απομακρύνθηκαν. Από αξιόπιστη και αδήριτη μαρτυρία φαίνεται πως διαισθάνθηκε ότι η οπλοβομβίδα ενεργοποιήθηκε».

»Τούτο συμπεραίνεται από το ότι αντί ενστικτωδώς να την πετάξει μακριά συνειδητώς επέλεξε να περιορίσει το επερχόμενο κακό κρατώντας την και βάζοντας το σώμα του ως ασπίδα για να προστατεύσει τον ένα δόκιμο έφεδρο αξιωματικό και τους τρεις οπλίτες που ήταν στην αποθήκη. Ο υπολοχαγός απεβίωσε επί τόπου από τα τραύματα εξαιτίας της έκρηξης». (Aφήγηση από εκπρόσωπο του υπουργείου Άμυνας, στη χθεσινή τελετή της μετά θάνατον παρασημοφόρησής του).

Η παρασημοφόρηση

Επέλεξε να σκοτωθεί γιατί οποιαδήποτε άλλη ενέργεια του, θα οδηγούσε και σε άλλους στο θάνατο. Όπως, για παράδειγμα, εάν επέλεγε να βγει από το φυλάκιο για να ρίξει την οπλοβομβίδα, σε ένα πολυσύχναστο δρόμο, μερικά μόνο μέτρα από τα κατεχόμενα. Προτίμησε να θυσιαστεί. Και το κράτος, η πολιτεία, θέλησε με πολύ καθυστέρηση να τον τιμήσει, αν και αρχικά δεν αναγνώριζε τη θυσία του, δεν αναγνώριζε το αυτονόητο.

Αναγκάζοντας την οικογένεια του να προσφύγει στο δικαστήριο. Για αυτό και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην τελετή μετά θάνατον παρασημοφόρηση του λοχαγού Χαράλαμπου Χαραλάμπους με το μετάλλιο “Αλτρουισμού και Αυτοθυσίας” της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έγινε χθες στο προεδρικό Μέγαρο, εξέφρασε τις απολογίες της πολιτείας «για την οδύνη, αλλά και δικαιολογημένη πικρία που προκλήθηκε έως ότου αναγνωριστεί το αυτονόητο: το μεγαλείο της ψυχής και η αυτοθυσία του Χαράλαμπου για να σώσει τις ζωές τεσσάρων συναδέλφων του».

Μια ιστορία άγνωστη ευρύτερα. Ξεχασμένη από το χρόνο και την καθημερινότητα. Ο υπολοχαγός Χαραλάμπους, που προάχθηκε μετά θάνατον, σκοτώθηκε ένα πρωινό του Νοεμβρίου, του 2009. Εκεί στο φυλάκιο της ΣΥΤΑ, που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το άγαλμα του Μάρκου Δράκου. Εκεί στο φυλάκιο, το οποίο “κοιτάζει” προς τα τείχη της πόλης, προς την κατοχική σημαία.

Μνήμες του ’74

Σε μια άλλη τελετή, που θα γίνει σήμερα, θα ξυπνήσουν μνήμες από το 1974. Η ηρωϊκή αντίσταση της ΕΛΔΥΚ, που έσωσε από κατάληψη της Λευκωσίας έρχεται στη σκέψη όλων ενόψει της σημερινής τελετής παράδοσης οστών επτά Ελλαδιτών ηρώων που έπεσαν στο πεδίο της τιμής κατά την τουρκική εισβολή του 1974.

Η τελετή παράδοσης αφορά τους πιο κάτω ήρωες:
Σχη (ΠΖ) Κόκκα Κωνσταντίνο – ΕΛΔΥΚ
Σχη (ΜΧ) Γιαννακόπουλο Νικόλαο – ΕΛΔΥΚ
Εφ. Ανθστή (ΠΖ) Κουκούλη Θωμά – ΕΛΔΥΚ
ΕΦ. Ανθστή (ΠΖ) Καραγκούνη Χαράλαμπο – ΕΛΔΥΚ
Εφ. Ανθστή (ΠΖ) Βελώνα Δημήτριο – ΕΛΔΥΚ
Εφ. Ανθστή (ΕΜ) Θανόπουλο Δημήτριο – ΕΛΔΥΚ
Εφ. Ανθστή (ΚΔ) Δοϊτσίδη Χριστόδουλο – (ΝΟΡΑΤΛΑΣ ΝΙΚΗ 4)

Μετά που θα τελεστεί τρισάγιο εις μνήμη, τα λείψανα θα επαναπατριστούν. Θα μεταφερθούν στην Ελλάδα. Ο καθένας από αυτούς και όλοι μαζί είναι και μια ιστορία. Προδομένοι αντιμετώπισαν τον πάνοπλο εισβολέα, αλλά δεν εγκατέλειψαν. Έμειναν εκεί μέχρι τέλους. Η δική τους μάχη σταμάτησε την προέλαση του κατοχικού στρατού. Για τέσσερις και πλέον δεκαετίες θαμμένοι στην κυπριακή γη, τα οστά τους ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA και θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής. Του επαναπατρισμού.