Διακεκριμένα στελέχη του Γ’ Ράιχ με εβραϊκό αίμα

“Τα πρώτα παράγωγα αυτής της γενετικής διασταύρωσης (Εβραίου με Άριο) ας πούμε, στην τρίτη, την τέταρτη και πέμπτη γενιά υποφέρουν οικτρά. Σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, κατά τις οποίες το φυλετικά ενοποιημένο ον παίρνει τις σωστές, δηλαδή τις ενοποιημένες αποφάσεις, το φυλετικά διαιρεμένο ον θα νιώσει αβεβαιότητα: αυτό σημαίνει ότι θα πάρει ημίμετρα”. Ένας από τους σημαντικότερους μελετητές του ναζισμού, ο Αμερικανός ιστορικός Ρόμπερτ Γουέητ, θεωρούσε πως το παραπάνω εδάφιο από το “Αγών Μου” αποτελεί σοβαρότατη ερμηνεία της αδιάλλακτης αγριότητας του Χίτλερ απέναντι στους Εβραίους. Ο πρώτος και τελευταίος Φύρερ του Γ’ Ράιχ ήθελε να εξουδετερώσει υποψίες για την πιθανή εν μέρει εβραϊκή καταγωγή του.

Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η γιαγιά του, Μαρία Σικλγκρούμπερ ήταν “άτακτη” όταν εργαζόταν στο σπίτι ενός πλούσιου Εβραίου. Έτσι, χρειάζονταν γρήγορες, βίαιες και άτεγκτες λύσεις που δεν θα άφηναν αμφιβολία για την φυλετική του καθαρότητα. Τα ημίμετρα ήταν γνώρισμα των “μολυσμένων”.

Αν και το ναζιστικό καθεστώς είχε “επιλύσει” το εβραϊκό ζήτημα μετά το 1933 (νόμοι Νυρεμβέργης) που οδήγησε και στην Τελική Λύση στη διάρκεια του πολέμου, ωστόσο έπρεπε να διαχειριστεί και τις περιπτώσεις των μιγάδων Εβραίων, αυτών που κατάγονταν από Εβραίους και Γερμανούς προγόνους. Έπρεπε να λυθεί το ζήτημα του “ξένου αίματος”. Εάν δύο από τους παππούδες σου ήταν Εβραίοι τότε άνηκες στην κατηγορία του Εβραίου Μιγά Α’ βαθμού, (Mischling στα γερμανικά). Εάν είχες μόνο έναν παππού Εβραίο τότε ακόμα καλύτερα, ήσουν Εβραίος Μιγάς Β’ βαθμού και πλησίαζες πιο κοντά στη γερμανική ταυτότητα.

Οι ανάγκες του πολέμου ανέστειλαν προσωρινά την επανεξέταση εκατομμυρίων φακέλων Mischling για το ποιος θεωρείται καθαρόαιμος Γερμανός. Έτσι, μέχρι τότε θα ίσχυαν οι χιτλερικές αιματολογικές «εκπτώσεις» της ρύθμισης Mischling προσφέροντας σε 160.000 Γερμανούς-Εβραίους ένα λαμπρό μέλλον στον γερμανικό στρατό αντί για ένα ταξίδι στο Άουσβιτς.

Για να υπηρετήσει κανείς στο καμάρι του Χίτλερ, τα SS, τoν πιο αξιόπιστο στρατιωτικό οργανισμό, έπρεπε να προσκομίσει χαρτιά που να αποδεικνύουν ότι όλοι οι πρόγονοι του που γεννήθηκαν από το 1750 και έπειτα δεν ήταν Εβραίοι, η απλώς να υποβάλλει μια αίτηση για ένα γερμανικό πιστοποιητικό αίματος, ένα συγχωροχάρτι που κατά κάποιο τρόπο θα επικάλυπτε την εβραϊκή «μυρωδιά» των μετά βίας Γερμανών.

Ιδού μερικές προσωπικότητες που έχυσαν το εβραϊκό αίμα τους για χάρη του ανθρώπου που έκαψε το Ταλμούδ, αποδεικνύοντας ότι οι ιδέες και όχι το αίμα οδηγούν ή καταστρέφουν τον κόσμο.

Ο αδελφικός φίλος του Φύρερ

Αναμφισβήτητα, αν τη δεκαετία του 1930 σε έβαζε στο μάτι ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ ήταν μαθηματικά αδύνατον να γλιτώσεις. Ο Χίμλερ ήταν πεπεισμένος ότι ο Emil Maurice δεν ήταν σε καμία περίπτωση Άριος, λόγω του οικογενειακού του ιστορικού. Ο Εβραίος ιδρυτής του θεάτρου Thalia στο Αμβούργο ήταν ο Charles Maurice Schwartzenberger, προπάππους του Emil Maurice. Το στοιχείο αυτό όχι μόνο θα του έκλεινε την πόρτα στα SS, αλλά ίσως να τον έστελνε και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο Maurice ίσως να ήταν από τους τυχερότερους Εβραίους στην Γερμανία καθότι δεν ήταν μόνο οδηγός, αλλά και κολλητός του Χίτλερ και ένας από του ιδρυτές των SS. Αυτός και ο Αδόλφος είχαν σφυρηλατηθεί στα πεζοδρόμια ήδη από το 1919, όταν έχτιζαν τον εθνικοσοσιαλισμό σπάζοντας κεφάλια αντιπάλων σε συγκεντρώσεις. Μπορεί να ήταν χαμηλόβαθμος αξιωματικός, αλλά η φιλία του με τον Φύρερ θα τον θωράκιζε σε οποιαδήποτε έρευνα για το εβραϊκό του παρελθόν.

O ευρωπατέρας Χέλμουτ Σμιτ

Το 2014, η βραβευμένη Γερμανίδα δημοσιογράφος Sabine Pamperrien αποκάλυψε έγγραφα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στα οποία εκθειάζεται η δράση και η πίστη στις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες του 23χρονου αξιωματικού Χέλμουτ Σμιτ. Ναι είναι ο μελλοντικός Καγκελάριος. Ο 24χρονος υπολοχαγός πυροβολικού που συνέλαβαν οι Βρετανοί τον Απρίλιο του 1945 στο Λύνεμπουργκ θα διαδραμάτιζε βασικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και στην ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1981.

Το 1984, όμως, ο Χέλμουτ Σμιτ αποκάλυψε ότι ήταν γιος Εβραίου επιχειρηματία ενώ ήταν και αρχηγός ομάδας στη Ναζιστική Νεολαία ώσπου τον έδιωξαν το 1936, επειδή υποτίθεται δεν ήταν και τόσο ένθερμος οπαδός του χιτλερισμού. Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα της Pamperrien ο Σμιτ είχε αποσπάσει επαίνους από τους ανωτέρους για την πίστη του στον εθνικοσοσιαλισμό και τις ικανότητές του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπηρέτησε στα φανατικά SS.

Ο Σμιτ υπηρέτησε στο ανατολικό μέτωπο, παρακολούθησε την δίκη παρωδία των δολοφόνων του Χίτλερ –η περίφημη απόπειρα της 20ης Ιουλίου 1944- ενώ υπηρέτησε και ως εκπαιδευτής και σύμβουλος στο υπουργείο Αεροπορίας μετά το 1942. Απ’ ότι φαίνεται το παρελθόν του καλύπτεται από κάποιο μυστήριο.

Ο αναμορφωτής της Λουφτβάφε

Μέχρι να αναδειχθεί ο Χίτλερ σε ισχυρό άνδρα της Γερμανίας το 1933 ο 44χρονος Erhard Milch ήταν ήδη ένα φτασμένο στέλεχος της γερμανικής πολιτικής αεροπορίας, αναδεικνύοντας –με άλλους δύο- τη Λουφτχάνσα σε έναν από τους πιο αξιόπιστους διεθνείς αερομεταφορείς. Ο Χίτλερ τον χρησιμοποίησε στην διαχείριση του εξοπλισμού της πολεμικής του αεροπορίας (Λουφτβάφε) με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Ωστόσο, η Γκεστάπο έσκαψε το παρελθόν του και απέδειξε ότι ο πατέρας του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Για καλή του τύχη σώθηκε χάρη στην σωτήρια παρέμβαση του επιστήθιου υπέρβαρου φίλου του  και υπ’ αριθμόν δύο άνδρα της Γερμανίας Χέρμαν Γκέρινγκ. Αυτός αποφάσιζε ποιος ήταν Εβραίος και ποιος όχι.

Ο Χέρμαν έβαλε την μητέρα του Μιλχ να υπογράψει επίσημη δήλωση ότι ο γιος της δεν ήταν παιδί του Εβραίου Άντον, αλλά ενός θείου του που κρατούσε «συντροφιά» στην μαμά του Μιλχ όσο έλειπε ο απασχολημένος και Εβραίος Άντον. Έτσι αφού εξαφανίστηκε και το πιστοποιητικό γεννήσεως του Μιλχ από το ληξιαρχείο του χορήγησαν και ένα “πιστοποιητικό γερμανικού αίματος”, κάνοντάς τον και πάλι χρήσιμο για την γερμανική κοινωνία.

Όταν συνελήφθη από τους συμμάχους τον Μάιο του 1945 ένας ταξίαρχος του έσπασε την ράβδο στο κεφάλι, αηδιασμένος από την εικόνα που αντίκρισε στο παρακείμενο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο Μιλχ θεωρείται από τους συντελεστές στην μεταμόρφωση της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας στην ισχυρότερη του κόσμου, φέρνοντας σε απελπιστική θέση τους Συμμάχους μετά το 1940.

O αντιπλοίαρχος του υπερθωρηκτού

Ο Paul Ascher ήταν γεννημένος το 1899 και πριν τον πόλεμο είχε στιγματιστεί ως μισός Εβραίος Mischling. Ήταν αξιωματικός πυροβολικού στο θωρηκτό Ναύαρχος Graf Spee, το οποίο αυτοβυθίστηκε στις ακτές της Αργεντινής στις αρχές του πολέμου. Μια και η Αργεντινή ήταν ουδέτερη ο Πωλ φυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 1939, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει και να επιστρέψει στη Γερμανία. Το 1941 υπηρετούσε ως αντιπλοίαρχος στο καμάρι του γερμανικού πολεμικού ναυτικού το θωρηκτό «Μπίσμαρκ».

Το Μπίσμαρκ πριν το βυθίσουν οι εξαγριωμένοι Βρετανοί τον Μάιο του 1941 ήταν το πλοίο που έθεσε σε συναγερμό το μισό βρετανικό ναυτικό στον Ατλαντικό ενώ έβγαλε νοκ άουτ το μεγαλύτερο θωρηκτό του κόσμου και αντίστοιχο καμάρι του βρετανικού ναυτικού το θωρηκτό «Hood». Στη δεύτερη βύθιση μεγάλου πολεμικού πλοίου της καριέρας του ο Πωλ δεν θα ήταν απλά θεατής.

To φωτομοντέλο του Ράιχ

Ένας ιδιαίτερα όμορφος ξανθός γαλανομάτης πεζικάριος ήταν ανάμεσα στους 1.500.000 σιδηρόφρακτους Γερμανούς που ισοπέδωσαν την Πολωνία τον Σεπτέμβρη του 1939. Το μεθύσι εκείνης της νίκης των γερμανικών όπλων βοήθησε τη γερμανική προπαγάνδα να αναδείξει την υπεροχή της γερμανικής φυλής, βάζοντας εξώφυλλο στο περιοδικό Berliner Tageblatt το πορτραίτο του γαλανομάτη Werner Goldberg. Έτσι καταδείχτηκε και το εμφανισιακό πρότυπο του Γερμανού μαχητή.

Ωστόσο, η γερμανική προπαγάνδα παρέκαμψε το γεγονός ότι ο πατέρας του Βέρνερ Γκόλντμπεργκ ήταν Εβραίος που αποπειράθηκε στο παρελθόν να αφομοιωθεί πλήρως στη γερμανική κοινωνία. Είχε παντρευτεί χριστιανή και ο ίδιος είχε βαπτιστεί χριστιανός. Το γερμανικό αίμα όμως “νερό” δεν γίνεται και το γερμανικό κράτος μετά το 1933 τον κυνήγησε για την εβραϊκή του καταγωγή.

Το μοντέλο, ο γιος εκείνου, διώχτηκε από τον γερμανικό στρατό ύστερα από απόφαση του Χίτλερ να αποταχτούν όλοι οι Mischlinge πρώτου βαθμού (με δύο παππούδες Εβραίους). Ο Βέρνερ επέστρεψε στην δουλειά του σε μια εταιρεία κατασκευής ενδυμάτων, στην οποία και διέπρεψε ενώ παράλληλα το σόι του εξοντωνόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με μοναδικό τυχερό τον πατέρα του που γλίτωσε.

Ο παρασημοφορημένος αξιωματικός

Ο Walter Hollaender μέχρι το τέλος του πολέμου είχε γεμίσει το στήθος του με ένα σωρό μετάλλια παρά το γεγονός ότι ο ένας του γονιός είχε 100% εβραϊκό αίμα. Γεννημένος το 1903 στο Βερντέν της Γερμανίας, κατάφερε να λάβει το ναζιστικό συγχωροχάρτι για τους κατά το ήμισυ Γερμανούς και μπόρεσε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στον γερμανικό στρατό.

Συμμετείχε στην εισβολή στην Πολωνία, στην μάχη της Γαλλίας, στην εισβολή στη Σοβιετική Ένωση και στην μεγαλύτερη αρματομαχία όλων των εποχών στο Κούρσκ. Οι μαχητικές του επιδόσεις ήταν αξιοζήλευτες σε εκατομμύρια Γερμανούς. Ήδη μέχρι το 1943 φορούσε τον Σιδηρούν Σταυρό Α’ Τάξης (ΕΚ Ι) καρφίτσα, το μετάλλιο-γλωσσοδέτη Verwundetenabzeichen που απονεμόταν σε όσους είχαν τραυματιστεί πλειστάκις. Τα πιστοποιητικά μαχητικότητας του Hollaender δεν σταματάνε εκεί όμως.

Στην συλλογή του προστέθηκαν ακόμα το Nahkampfspange που καρφιτσωνόταν σε όσους είχαν διακριθεί σε μάχη στήθος με στήθος, το παράσημο Allgemeines Sturmabzeichen που δινόταν σε όσους τα δίνανε όλα για όλα σε επιθετικές ενέργειες και τον Χρυσό Γερμανικό Σταυρό για διακεκριμένη και γενναία δράση στην μάχη. Το επιστέγασμα στη ναζιστική του καριέρα ήρθε τον Ιούλιο του 1943. Υπηρετώντας ως αντισυνταγματάρχης στο 195ο Σύνταγμα επέδειξε τέτοια γενναιότητα και ηγετική ικανότητα ώστε τιμήθηκε με το δεύτερο υψηλότερο παράσημο της Ναζιστικής Γερμανίας, τον Σταυρό των Ιπποτών.

O κυβερνήτης του καταδρομικού φαντάσματος

Ο Bernhard Rogge μπορεί να ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος γιός Λουθηρανού ιερέα, αλλά ο ένας του παππούς ήταν Εβραίος. Έχοντας ένα καλό βιογραφικό στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό ήδη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο,  έπρεπε να κάνει αίτηση για να πάρει πιστοποιητικό γερμανικού αίματος, ώστε να συνεχίσει την καριέρα του. Κατά την διάρκεια του πολέμου υπηρέτησε ως κυβερνήτης του Ατλαντίς ενός πρώην εμπορικού πλοίου που ο πόλεμος το μετέτρεψε σε ένα βαρύ καταδρομικό, το οποίο μπορούσε να ξεγελάσει τους αντιπάλους του αλλάζοντας μορφές και σημαίες.

Χάρη στην ναυτική ιδιοφυία του κατά το 25% Εβραίου Rogge και στην δυνατότητα του Ατλαντίς να μην εντοπίζεται, μέσα σε έναν χρόνο κατάφερε να βυθίσει ή να αιχμαλωτίσει 22 εμπορικά πλοία σχεδόν 150.000 τόνων, σηκώνοντας στο πόδι μεγάλες δυνάμεις του βρετανικού πολεμικού ναυτικού με σκοπό να καταφέρουν να εντοπίσουν το πλοίο χαμαιλέοντα και να το βυθίσουν. Λόγω της πραγματικά ιπποτικής του στάσης στους αιχμαλώτους πολέμου και στα γυναικόπαιδα, αλλά και των αντιχιτλερικών του τάσεων, ήταν από τους ανώτερους αξιωματικούς που το γερμανικό κράτος αξιοποίησε μεταπολεμικά.