Ένας νέος Γιαρμούκ ελλοχεύει – Η άλλη εισβολή του Ισλάμ

Ο βυζαντινός Ελληνισμός ουδέποτε ανέκαμψε ιστορικά από την καταστροφή που υπέστη στη μάχη του Γιαρμούκ. Έχασε τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική. Ο Χριστιανισμός, ως μια νέα ιδεολογία και πολιτιστική κίνηση, έχασε την κοιτίδα του, την Ασία. Εξαπλώθηκε βέβαια στη δυτική Ευρώπη, στους Σλάβους και βέβαια στην Αμερική των σαμανιστικών πολιτισμών. Τώρα πια είναι μια παράδοση και μόνο στην Ευρώπη, μια εθιμική υποχρέωση στην Ελλάδα και μια αμφιλεγόμενη ερμηνεία της Βίβλου στη Νέα Ήπειρο. Σε μουσουλμανικές χώρες βρίσκεται υπό διωγμό.

Το σήμερα βρίσκει και πάλι τον Ελληνισμό σε μια καινούργια σχέση με το Ισλάμ. Οι πρόσφυγες και οι παράνομοι μετανάστες είναι στην πλειοψηφία τους Μουσουλμάνοι. Θα προσαρμοστούν, ή θα μας προσαρμόσουν; Η γειτονική Τουρκία έχει πλέον ένα ξεκάθαρο ισλαμικό προφίλ και δηλώνει προστάτης του Ισλάμ. Και το τελευταίο, αλλά όχι το λιγότερο σημαντικό, είναι η εμφάνιση της τζιχάντ, του Ιερού Πολέμου, όπως αυτός γίνεται κατανοητός από την Αλ Κάιντα, το ISIS, τους Ταλιμπάν κ.α. Πρόκειται για μια πολιτική πραγματικότητα που δημιουργεί μια νέα πρόκληση για τον Ελληνισμό και τους εν υπνώσει Ευρωπαίους.

Και πάλι η Ιστορία γίνεται μια πραγματικότητα, στην οποία συμμετέχουμε παθητικά, δίχως να μας το έχει ζητήσει κανείς, ούτε να το έχουμε θελήσει ή προκαλέσει. Δυστυχώς, οι προκλήσεις της Ιστορίας είναι απρόσμενες, τυχαίες και έχουν μια μεγάλη δόση ειρωνείας. Ειρωνείας με την έννοια πως μας αναγκάζουν ως απλούς κομπάρσους στο δράμα να αλλάξουμε λεξιλόγιο, και να δώσουμε καινούργιο περιεχόμενο σε παλιές ξεθωριασμένες έννοιες για να προσαρμοστούμε με την καινοφανή ανάγκη που προέκυψε.

Οι μουσουλμάνοι ουδέποτε είχαν σκεφτεί, κατανοήσει και πολύ περισσότερο σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γι’ αυτούς τώρα ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνουν ότι η Δύση είναι υποχρεωμένη να δώσει καταφύγιο σε όσους από αυτούς επιζητούν δουλειά και ασφάλεια. Γι’ αυτούς η Ιστορία σημαίνει πως οι Δυτικοί είναι κακοί, υποκριτές, καπιταλιστές και αποικιοκράτες. Σημαίνει πως καλοί είναι όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους θύματα της δυτικής απληστίας ή υποκρισίας.

Τώρα, η μετανάστευση σημαίνει δικαίωμα μετεγκατάστασης. Οι πλούσιοι φιλελεύθεροι Δυτικοί έχουν υποχρέωση να γίνουν οι αποδέκτες όλων όσων θέλουν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, δηλαδή δυνάμει να γίνουμε οι αποδέκτες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Με άλλα λόγια, γι’ αυτούς η Ιστορία σημαίνει πως όλοι εμείς οι Δυτικοί οφείλουμε να αυτοκαταργηθούμε.

Πατριωτισμός και εθνικό συμφέρον

Ο Ελληνισμός επέζησε 40 αιώνες, προσφέροντας στον παγκόσμιο πολιτισμό ανεκτίμητες υπηρεσίες για την ανάπτυξη της ανθρώπινης συνείδησης και αξιοπρέπειας, για την πνευματική ανέλιξη της ανθρωπότητας. Για εμάς τους Έλληνες, λοιπόν, ίσως έχει σημάνει η ώρα να αποσυρθούμε από τη σκηνή του δράματος. Τους τελευταίους έξι αιώνες βρισκόμαστε σε συνεχή υποχώρηση με κάποιες εκλάμψεις, η σπουδαιότερη των οποίων ήταν η επανεμφάνισή μας ως εθνικό κράτος.

Δυστυχώς, ενώ έγιναν πολλά βήματα εθνικής ανάκαμψης έγιναν και πολλές οπισθοδρομήσεις. Ακόμα και το έπος του 1940 και η συγκέντρωση του Ελληνισμού στο ελληνικό κράτος μετά το 1922 αντιστράφηκε με τον Εμφύλιο και τις συνέπειες του. Υποχωρήσαμε παντοιοτρόπως αλλά με κάποιες ατομικές εκλάμψεις. Οι νέες προκλήσεις όμως φαίνονται δυσεπίλυτες και ίσως ένας νέος Ιερεμίακας-Γιαρμούκ ελλοχεύει.

Είναι προφανές πως το ηθικό μας έχει τρωθεί από τις αποτυχίες μας, η γλώσσα μας δεν εκφράζει πια κοινές έννοιες και επιδιώξεις ή συναισθήματα. Ζούμε σε μια εποχή δίχως την αίσθηση του Ιερού, διότι, καθώς λέγεται στην αγορά, «ο Θεός πέθανε». Το ανακοίνωσε ο νέος “Αγγελιοφόρος”, η επιστημονική σκέψη. Οι Μουσουλμάνοι, όμως, όπως είχε γράψει εκτενώς ο τουρκικός τύπος, είχαν προτρέξει στα τζαμιά στην Τουρκία να εορτάσουν τα γενέθλια του “Αγγελιοφόρου του Θεού”, του Μωάμεθ.