Η “Χρυσή Αυγή”, οι “εκλεκτοί ιππότες” και η “Μαύρη Μπέρτα”

του Δημήτρη Δεληολάνη  – 

Στις 10 Μαΐου 1941 ο Ρούντολφ Ες, ο υπ’ αριθμόν δύο του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, υπαρχηγός και διάδοχος του Αδόλφου Χίτλερ, επιβιβάστηκε κρυφά σε αεροπλάνο της Λουφτβάφε και μετά από περιπετειώδη πτήση έπεσε με αλεξίπτωτο σε αγροτική περιοχή της Σκωτίας. Ένα απροσδόκητο γεγονός, για την ερμηνεία του οποίου, ήδη από την επομένη της μυστηριώδους πτήσης, έχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες.

Η αντίδραση του ναζιστικού καθεστώτος στην είδηση της μυστικής πτήσης του Ες στη Βρετανία υπήρξε ασυντόνιστη και αντιθετική. Η πρώτη ανακοίνωση εκδόθηκε το βράδυ της 12ης Μαΐου, δυο ημέρες μετά την πτήση και αναφερόταν στην «παραβίαση» από μέρους του Ες της απαγόρευσης που του είχε επιβάλει ο ίδιος ο Χίτλερ να πιλοτάρει αεροπλάνο. Η ανακοίνωση υπονοούσε και μια κρίση παραφροσύνης του δραπέτη, παραπέμποντας στο «συγκεχυμένο περιεχόμενο» της επιστολής που ο ίδιος είχε αφήσει να βρεθεί μετά τη μυστηριώδη φυγή του.

Η δεύτερη ανακοίνωση (13 Μαΐου 1941) εμβαθύνει στο θέμα της υγείας του Ες, αποκαλύπτοντας ότι υπέφερε από φθίση και ότι τους τελευταίους μήνες είχε καταφύγει στις πιο ανορθόδοξες θεραπείες, μέσω μαγνητισμού και αστρολογίας. Προσθέτει, όμως, ότι είχε εμμονές που ενδέχεται να τις εκμεταλλεύτηκαν οι Βρετανοί. Μία τέτοια εμμονή ήταν η βούλησή του να πείσει το Λονδίνο για τις «βαθιά φιλειρηνικές προθέσεις» του Χίτλερ.

Η τρίτη ανακοίνωση

Η τρίτη ανακοίνωση (14 Μαΐου) είναι πιο λεπτομερής: διευκρινίζει ότι ο Ες ήταν πεπεισμένος πως ήταν σε θέση να αναλάβει προσωπική πρωτοβουλία για να επιτευχθεί ειρήνη ανάμεσα στη Γερμανία και τη Βρετανία στη βάση «αμοιβαίων συμφωνιών». Βεβαίως, ο υπαρχηγός του Χίτλερ «αγνοούσε πλήρως» τα σχέδια του Γενικού Επιτελείου του Γ’ Ράιχ, αλλά είχε τις «απαραίτητες πληροφορίες» ώστε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι «η παράταση των εχθροπραξιών θα οδηγούσε στην πλήρη εκμηδένιση και καταστροφή της Βρετανίας».

Ως επιβεβαίωση, η ανακοίνωση υπενθυμίζει παλαιότερο κείμενο του ιδίου του Ες που στρέφεται εναντίον του Τσόρτσιλ και της «κλίκας του», τους οποίους θεωρούσε τους «μοναδικούς υπεύθυνους για την επικράτηση λύσεων αντίθετων προς την ειρήνη». Η ανακοίνωση συνεχίζει, προσθέτοντας ότι ο Ες θεωρούσε «εφικτό» να πείσει τους Βρετανούς ότι η κυβέρνησή τους ακολουθούσε ένα «παράλογο και αδιέξοδο μονοπάτι», εάν του δινόταν η ευκαιρία να εξηγήσει την «πραγματική κατάσταση» σε «προσωπικότητες της Αγγλίας».

Η ανακοίνωση κατονομάζει μάλιστα ποιον ο Ες θεωρούσε τον κυριότερο συνομιλητή του: τον λόρδο Τζαίημς Ντάγκλας Χάμιλτον, κοντά στον πύργο του οποίου είχε πέσει με το αλεξίπτωτό του. Ο λόρδος Χάμιλτον ήταν επικεφαλής του βρετανικού φιλειρηνικού κινήματος και είχε προσωπικές επαφές με κορυφαία στελέχη της γερμανικής ηγεσίας.

Έμμεσο μήνυμα;

Η τρίτη αυτή εκδοχή είναι και εκείνη που φαίνεται να πλησιάζει περισσότερο στην πραγματικότητα και η δημοσιοποίησή της πρέπει να ερμηνευτεί σαν ένα έμμεσο μήνυμα του Βερολίνου προς τους Βρετανούς ότι δεν επρόκειτο για προσωπική πρωτοβουλία του υπαρχηγού του καθεστώτος.

Ο Γερμανός υπουργός Εξοπλισμών Άλμπερτ Σπέερ στα ημερολόγιά του μας περιγράφει τις σκηνές αλλοφροσύνης και πανικού που επικρατούσαν στο επιτελείο του Χίτλερ, όταν έφθασε η είδηση της φυγής του Ες. Η κυριότερη έγνοια του Χίτλερ είναι μην εκμεταλλευτεί την κατάσταση ο Τσόρτσιλ και παρουσιάσει την πτήση στην Σκωτία σαν γερμανική πρόταση ειρήνης: «Ποιος είναι διατεθειμένος να πιστέψει ότι ο Ες πέταξε στον εχθρό με δική του κι όχι δική μου απόφαση;», αναρωτιόταν ο Χίτλερ, σύμφωνα με τον Σπέερ. Από τα ημερολόγια του Γκαίμπελς πληροφορούμαστε και την εξέλιξη των συναισθημάτων του υπουργού Προπαγάνδας.

Η επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης ήταν προγραμματισμένη για τις 22 Μαΐου 1941 (οι εξελίξεις στα Βαλκάνια και κυρίως η ιταλική ήττα στην Αλβανία θα την αναβάλουν για τις 22 Ιουνίου). Μέσα σε μια εβδομάδα γίνεται εμφανές ότι δεν υπάρχει από συμμαχικής πλευράς καμία πρόθεση να εκμεταλλευτούν την υπόθεση Ες για προπαγανδιστικούς λόγους. Απεναντίας, γρήγορα η μυστηριώδης πτήση του υπαρχηγού του Χίτλερ εξαφανίζεται από την ειδησεογραφία των αγγλοσαξονικών εφημερίδων. Και ο σχετικός φάκελος της βρετανικής αντικατασκοπίας παραμένει απόρρητος έως το 2017.

Η “Μαύρη Μπέρτα”

Το 1991 η Κα Γκε Μπε παρέδωσε στον Βρετανό ιστορικό Τζων Κοστέλο τον φάκελο υπ. αριθμόν 28889 αφιερωμένο στον Ες. Στον Ες είχαν δώσει την χαρακτηριστική επωνυμία “Μαύρη Μπέρτα”. Ήταν το ψευδώνυμο, με το οποίο ήταν γνωστός ο Ες στα ομοφυλοφιλικά περιβάλλοντα του Βερολίνου.

Η εκδοχή των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών επιβεβαιώνει την εικόνα που από καιρό είχαν σχηματίσει οι ιστορικοί: η συνάντηση του Ες με τον Χάμιλτον έγινε υπό την επιτήρηση της βρετανικής αντικατασκοπίας, η οποία ήταν πλήρως ενημερωμένη για τις επαφές του. Ο λόρδος Χάμιλτον ήταν απλώς ένας μεσολαβητής. Οι πραγματικοί συνομιλητές του Ες στη Βρετανία ήταν άλλοι. Ο Ες ήταν ένα από τα επιφανή μέλη της εταιρείας “Θούλη”, μαζί με τον Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ, τον θεωρητικό του γερμανικού ζωτικού χώρου, τον Χανς Φρανκ, τον μετέπειτα αιματοβαμμένο κυβερνήτη της κατεχόμενης Πολωνίας και άλλα κορυφαία στελέχη του ναζιστικού κόμματος.

Ποιοι ήταν οι συνομιλητές του Ες στη Βρετανία παραμένει μέχρι και σήμερα το μεγάλο μυστήριο της πτήσης του στην Σκωτία. Και η ταυτότητα των συνομιλητών αυτών είναι που καλύπτει το ασυνήθιστο για τα βρετανικά δεδομένα απόρρητο στον φάκελο της υπόθεσης Ες. Όπως, επίσης, δεν είναι σαφές ποιος ήταν ακριβώς ο ρόλος του Χίτλερ σε αυτή την υπόθεση.

Ο Γερμανός δικτάτορας είχε επανειλημμένα διατυπώσει την πεποίθησή του ότι το Γ’ Ράιχ έπρεπε να μοιραστεί την παγκόσμια εξουσία με τους Αγγλοσάξονες. Το γερμανικό επιτελείο, μέχρι τις αρχές του 1941, είχε ρητές διαβεβαιώσεις από μέρους του ότι θα έκανε τα πάντα να αποφύγει έναν πόλεμο σε δυο μέτωπα, με τους Βρετανούς δυτικά και τους Σοβιετικούς ανατολικά.

Η Χρυσή Αυγή του Χίτλερ

Ο Ιταλός ιστορικός Τζόρτζο Γκάλι διετύπωσε την υπόθεση ότι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της ναζιστικής ηγεσίας και συγκεκριμένων κύκλων της βρετανικής άρχουσας τάξης ήταν η Χρυσή Αυγή. Και πιο συγκεκριμένα, η αποκρυφιστική αίρεση που έγινε πιο γνωστή με τη βρετανική της επωνυμία Golden Down. Η βρετανική Χρυσή Αυγή ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον μασόνο και ροδόσταυρο Ρόμπερτ Γουέντγουορθ Λιτλ. Γρήγορα πέρασε υπό τον έλεγχο του ρομαντικού συγγραφέα Άρθουρ Μάχεν, το πιο γνωστό βιβλίο του οποίου είναι η συλλογή διηγημάτων «Ο Μέγας Θεός Παν».

Η αίρεση δημιουργήθηκε στα πλαίσια της βρετανικής παράδοσης των ροδόσταυρων και της μασονίας. Αρχικά ήταν μια από τις δεκάδες γνωστικές ομάδες που ανθούσαν στα περιβάλλοντα της βρετανικής αριστοκρατίας. Η Golden Dawn είχε έντονα αντιχριστιανικά στοιχεία κι επεδίωξε μια επανασύνδεση με την αρχαία αντίληψη περί φύσης, με ιδιαίτερη επιμονή στη μαγεία της ελεύθερης σεξουαλικότητας.

Μεταξύ των μελών της αναφέρονται μεγάλα ονόματα της βρετανικής λογοτεχνίας, όπως ο Έντουαρντ Μπάλγουερ Λίτον, ο συγγραφέας των «Τελευταίων Ημερών της Πομπηίας», οι ποιητές Ουίλιαμ Γέιτς, Τόμας Έλιοτ και πολλοί άλλοι. Η ανάδειξη της βρετανικής Χρυσής Αυγής έφτασε στο απόγειό της στους εσωτεριστικούς κύκλους της Βόρειας Ευρώπης με την επικράτηση στους κόλπους της του πιο γνωστού εκπροσώπου της.

Όποιος άκουσε στα νιάτα του τους Led Zeppelin, τους Black Sabbath και πολλά άλλα ροκ συγκροτήματα της εποχής (ακόμη και οι Rolling Stones δεν ξέφυγαν από την «σατανιστική» μόδα) γνωρίζει πολύ καλά αυτόν τον άνθρωπο. Πρόκειται για τον μάγο Άλιστερ Κρόουλι.

Η κάστα των “εκλεκτών ιπποτών”

Ο Άλιστερ Κρόουλι είναι η μορφή που κυριάρχησε στα αποκρυφιστικά ευρωπαϊκά περιβάλλοντα της Δυτικής Ευρώπης στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Η επιρροή του υπήρξε, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, καθοριστική στην ανάδειξη και τον στρατηγικό προσανατολισμό της Εταιρείας “Θούλη” στη Γερμανία. Πρόκειται για την εσωτεριστική οργάνωση που έλαβε ενεργό ρόλο στην καταστολή του κομμουνιστικού κινήματος, αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αμέσως μετά θα προχωρήσει στη δημιουργία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και θα επιλέξει τον Αδόλφο Χίτλερ ως ηγέτη του.

Η Χρυσή Αυγή του Κρόουλι αποτελεί σημαντικό σταυροδρόμι στο υπόγειο ρεύμα των ετερόδοξων ιδεών που αναδεικνύονται περιοδικά, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και σύγχυσης. Η κεντρική, «σατανιστική» ιδέα ήταν εκείνη της απόλυτης ελευθερίας, χωρίς κανενός είδους ηθικούς φραγμούς και κοινωνικούς περιορισμούς.

Η «ελευθερία» αυτή προσφερόταν να ερμηνευτεί ως ιδεολογική κάλυψη της απόλυτης εξουσίας μιας κάστας «εκλεκτών ιπποτών», που έπρεπε με τη φωτιά και το σπαθί να σημάνουν τη «χρυσή αυγή» της ανώτερης φυλής. Αλλά χρησιμοποιήθηκε και από τα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του ᾿60 και του ᾿70 με τη μορφή του ελευθεριακού μηνύματος “do it”.

Αυτή είναι και η ανάγνωση του Κρόουλι και της Χρυσής Αυγής που έδωσαν όχι μόνον οι προαναφερθέντες κορυφαίοι εκπρόσωποι της ροκ μουσικής, αλλά και κινήματα και ομάδες που ήταν εντός (κι όχι εκτός) του κινήματος αμφισβήτησης. Τέτοια ομάδα ήταν η «οικογένεια» του Τσαρλς Μάνσον, η οποία ευθύνεται για τη σφαγή της ηθοποιού Σάρον Τέιτ κι άλλων έξι ατόμων το καλοκαίρι του 1969 στο Λος Άντζελες.