Η ελληνική πολιτική το υπερόπλο της Τουρκίας – Η μοιραία δεκαετία 2010
18/01/2020
Τελευταίο μέρος της αναδρομής μας στις καταστροφικές επιλογές της ελλαδικής πολιτικής. Το 2010 ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παραδίδει την Ελλάδα στα Μνημόνια και στο ΔΝΤ για να διασώσει, όπως πανθομολογείται πλέον, τις “εκτεθειμένες” γαλλογερμανικές τράπεζες. Η Ελλάδα υποδουλώνεται οικονομικώς για άγνωστο αριθμό ετών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το χρέος μας ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 340 δισ. ευρώ (18 τρισ. δραχμές). Περισσότεροι από 500.000 νέοι και νέες, επιστήμονες και μη, εγκαταλείπουν, προς εύρεση εργασίας στο εξωτερικό, την Ελλάδα. Που κατακλύζεται συνεχώς από μετανάστες χωρίς να ζητάει καν μια σχετική διεθνή διάσκεψη, ενώ ταυτόχρονα καταρρέει δημογραφικώς.
2018: 17 Ιουνίου: Πιστό στην ιστορική γραμμή ΚΚΕ/Γ΄ Διεθνούς, το ΚΚΕεσ., που μετεξελίχθηκε σε ΣΥΡΙΖΑ (και κέρδισε τις εκλογές του 2015 χάρις στον Γιώργο Παπανδρέου και τα μνημόνια) παραδίδει χωρίς λόγο και σχεδόν κανένα όφελος το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ανοίγοντας νέα πληγή κι επιδοκιμαζόμενο από όλη την καπιταλιστική- ιμπεριαλιστική Δύση. Πρωτεργάτες της παράδοσης οι Τσίπρας, Κοτζιάς και ο δεξιός συνεταίρος τους υπουργός άμυνας Καμμένος. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι απότοκος της αριστερής ιδεοληψίας του Σύριζα. Και πάλι βέβαια είχαμε το απόλυτο πλεονέκτημα. Τα Σκόπια είχαν ανάγκη την συμφωνία, όχι εμείς.
Σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά μια κυβέρνηση στρέφεται εναντίον του λαού σαν να είναι εχθρός ή αυτή εχθρική κυβέρνηση, υβρίζοντας τον σκαιότατα ως ακροδεξιό και διασύροντάς τον παγκοσμίως. Ταυτοχρόνως, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης εκτρέπεται σε ολοκληρωτικές απόψεις αρμνούμενος την έκφραση επιθυμίας του λαού, μέσω δημοψηφίσματος, για το Μακεδονικό.
28-10: Τα πρώτα επίχειρα της συμφωνίας: Στην Νότιο Αλβανία (Βόρειο Ήπειρο), την επέτειο του “ΟΧΙ”, δολοφονείται εν ψυχρώ από την αλβανική αστυνομία ο ομογενής Κώστας Κατσίφας, προς σωφρονισμό της ομογένειας. Παρ’ ότι ο ίδιος, ανταποδίδοντας παρορμητικά τις αλβανικές προκλήσεις, έδωσε την αφορμή πυροβολώντας στον αέρα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, και ο μόλις παραιτηθείς υπεξ Κοτζιάς, στηρίζουν την Αλβανία διαπομπεύοντας τον δολοφονημένο, την σορό του οποίου η Αλβανία σκυλεύει ατιμώρητα και δεν παραδίδει επί 10 ημέρες. Η κυβέρνηση Σύριζα δεν αντιδρά. Λίγο πριν παραιτηθεί, ο υπεξ Κοτζιάς ετοίμαζε νέα συμφωνία τύπου Πρεσπών με την Αλβανία («σε 6 μήνες θα έχω κλείσει όλα τα θέματα»).
Το μοιραίο 2009
2019: Γενάρης: Με συνοπτικές διαδικασίες και αποστασίες, υβρίζοντας συνεχώς με κάθε τρόπο ως ακροδεξιό το 70% του λαού που αντιδρά, αρνούμενη επίμονα δημοψήφισμα, ενώ ούτε η ΝΔ το ζητάει, η κυβέρνηση Σύριζα ψηφίζει την συμφωνία των Πρεσπών με απόλυτη κομματική συνοχή.
Μάρτιος, Απρίλιος: Δηλώσεις Κοτζιά: «Μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο». Κατρούγκαλου: «Η Τουρκία έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Μεσόγειο». Βουλευτές του Σύριζα μιλάνε για ελληνοτουρκική συμφωνία τύπου Πρεσπών. Κοτζιάς και Κατρούγκαλος για συνδιαχείριση στο Αιγαίο, όπως και ο τέως υπουργός οικονομικών Βαρουφάκης, επικεφαλής κόμματος πλέον.
Μάϊος: Η Τουρκία εισβάλλει ανενόχλητη με τα γεωτρύπανά της στην κυπριακή ΑΟΖ. Αλυσιτελείς αντιδράσεις Κύπρου (και Ελλάδας, τύποις).
Μάϊος: Οι δηλώσεις Κοτζιά, Κατρούγκαλου για το Αιγαίο χρησιμοποιούνται σε προπαγανδιστικό βίντεο τούρκικου καναλιού! Είχε προηγηθεί πρωτοφανής εγκωμιαστική αναφορά του πρωθυπουργού Τσίπρα, μέσα στην Βουλή, σε νεαρή γυναίκα που εκτελέσθηκε στον Εμφύλιο κι οι Σκοπιανοί έχουν αναγορεύσει σε εθνική ηρωίδα τους.
Ιούνιος, Ιούλιος 2019: Ο Τσίπρας και όλος ο πολιτικός μας κόσμος προειδοποιούν στην Τουρκία να μην προβεί σε γεωτρήσεις στο Καστελλόριζο, την ώρα που αυτή συνεχίζει τις παράνομες γεωτρήσεις της στην Κύπρο. Το μήνυμά τους είναι σαφές: Κάνετε ό,τι θέλετε στην Κύπρο. Την Ελλάδα μην πειράξετε, δηλαδή την κομματική μας ισορροπία και τα προνόμιά μας. Οι Τούρκοι απαντάνε τον Νοέμβριο 2019 με την συμφωνία με την Λιβύη. Σημειωτέον ότι στην Θράκη, που βρίσκεται από ετών στο στόχαστρο της Τουρκίας, καμμία κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να κλείσει το τοπο-παρατηρητήριο προξενείο της Τουρκίας.
Ιούνιος 2019. Ο Σημίτης αρθρογραφεί υπέρ «μη ευχάριστων λύσεων με την Τουρκία». Οι επικεφαλής των ενόπλων μας δυνάμεων επισκέπτονται τα Σκόπια, ο στρατός των οποίων στα διακριτικά του γράφει, καταπατώντας την συνθήκη: Στρατός της Μακεδονίας. Δεν διακόπτουν την επίσκεψη. Θυμίζω ότι κανείς απ’ τους χουντικούς αξιωματικούς δεν αυτοκτόνησε λόγω της Κύπρου. Κανείς στρατιωτικός, πολιτικός για την Μικρασία.
Ιούλιος 2019: πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στις προγραμματικές δηλώσεις, 20 Ιουλίου, δεν αναφέρεται στην τούρκικη εισβολή, στην 45η επέτειό της. Σε επίσκεψη στην Κύπρο, δηλώνει ότι η Αθήνα δεν θα αναλάβει ευθύνες που δεν της ανήκουν.
Το κλίμα ήταν θετικό
Σεπτέμβριος 2019: 16χρονος Κύπριος κατεβάζει την κατοχική σημαία από το κατεχόμενο χωριό Λύση. Κατόπιν ύβρεων και απειλών από μεγάλη μερίδα του κυπριακού τύπου και κομμάτων, οι γονείς του νεαρού ζητάνε συγγνώμη απ’ τις κατοχικές παράνομες αρχές.
Στην σύνοδο του (φιλότουρκου παρά τα αναγκαστικά ψηφίσματα) ΟΗΕ, ο πρωθυπουργός αναφέρεται χλιαρά στις τούρκικες παρανομίες. Συναντάται με τον Τούρκο πρόεδρο και δηλώνει: «Το κλίμα ήταν θετικό και ίσως καλύτερο από ό,τι περιμέναμε». Θετικοί κι οι Τούρκοι συνεχίζουν τις παράνομες γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και προαναγγέλουν τον παράνομο εποικισμό της Αμμοχώστου. Την 1η Οκτωβρίου η Ελλάδα δεν αποστέλλει ελληνικά μαχητικά για την παρέλαση στην Κύπρο, ενώ είχαν προαναγγελθεί.
Στη γραμμή των Κοτζιά, Κατρούγκαλου, Σημίτη, υπουργοί και στελέχη της ΝΔ (υπουργός Εξωτερικών Δένδιας, Ντόκος κ.α) μιλάνε για συνδιαχείριση των υδρογοναθράκων με την Τουρκία. Κι ενώ η Ελλάδα ούτε τα χωρικά της ύδατα επεκτείνει στα 12 μίλια (η μόνη χώρα παγκοσμίως) ούτε κηρύσσει την ΑΟΖ της, ώστε να ξεκαθαρίσει τα θαλάσσια σύνορά της και να συνορεύσει με την ΑΟΖ της Κύπρου, ανακήρυξη που φοβάμαι δεν θα κάνουμε ποτέ, η Τουρκία:
Νοέμβριος, 2019: Ανακοινώνει στην ουσία την ΑΟΖ της σε μια παράνομη συμφωνία με την κυβέρνηση της Λιβύης, που ωστόσο ελέγχει τμήμα μόνο της Λιβύης, πνίγοντας στις ελληνικές θάλασσες την κυπριακή και την ελληνική ΑΟΖ σε Κρήτη, Καστελλόριζο, Ρόδο, Κάσο.
Στο θέμα της ΑΟΖ η στρατηγική της Τουρκίας είναι φανερή: Δικαιούμαι, πχ., 10% ΑΟΖ στην Μεσόγειο. Με την λιβυκή συμφωνία δηλώνω 70%. Στο τέλος θα πάρω 30% με διαπραγματεύσεις. Η Ελλάδα θα είναι ευχαριστημένη που δεν πήρα το 70%. Γενική τούρκικη στρατηγική: Όποιος δεν συμφωνεί με τις ενέργειές μου, ας μου κάνει πόλεμο. Δεν μου κάνουν, αρπάζω ό,τι μπορώ. Στον αντίποδα εμείς υποχωρούμε διαρκώς, δεν οργανωνόμαστε για να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία και βαφτίζουμε “διαφορές” όχι τις διεκδικήσεις, απαιτήσεις, αλλά τις τούρκικες κλοπές.
Γενάρης 2020: Ύστερα από καλή προετοιμασία όλων των κυβερνήσεών μας, υπογράφουμε συμφωνία για τον αγωγό East–Med. Μένει να δούμε τα οφέλη του. Η Αθήνα προσπαθεί να ανασχέσει την συμφωνία Τουρκίας Λιβύης με σοβαρές αλλά ετεροχρονισμένες διπλωματικές ενέργειες. Αλλά δεν αναδεικνύει την τούρκικη επεκτατικότητα σε νέο Ανατολικό ζήτημα ούτε καταγγέλλει την προσπάθεια ανασύστασης της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το κάνουν ξένοι. Δεν ανακηρύσσει ούτε τώρα ΑΟΖ. Θα ακολουθήσουν παραχωρήσεις με διαπραγματεύσεις ή μέσω Χάγης; Ϊδωμεν.
Επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ όπου ζητάει/επαιτεί αμερικανική παρέμβαση για να μη μας κλέψει την ΑΟΖ και μας επιτεθεί η Τουρκία. Δηλώσεις ότι θα αντιδράσουμε. Η πολιτική τάξη έχει προετοιμάσει, ψυχικά κυρίως, τον λαό και την κάθε είδους άμυνά μας; Δεν ανακηρύσσουμε την ΑΟΖ, την καλύτερη άμυνά μας. Μόνο με την ανακήρυξή της θα αποκτήσει σοβαρότητα και θα γίνει σεβαστή η Ελλάδα. Τις πταίει, λοιπόν, για όσα υποστήκαμε και υφιστάμεθα από το 1915 ως σήμερα;
Φταίει ο λαός ή η ηγεσία του;
Βάσει των ιστορικών γεγονότων τεκμαίρεται ότι η ελλαδική και μεγάλο τμήμα της κυπριακής πολιτικής τάξης μας οδηγούν μαθηματικά σε μια ιδιότυπη υποδούλωση στην Τουρκία, εν όψει μάλιστα της επετείου για τα διακόσια χρόνια από το 1821. Τεκμαίρεται επίσης ότι Δεξιά και Αριστερά μεταξύ Ελλάδας και Δύσης ή μαρξισμού, επιλέγουν πάντα τα δεύτερα.
Για τις τρεις μεγάλες ήττες των 100 ετών (Μικρασία, Κύπρος, Μακεδονία) ευθύνεται η ελληνική πλευρά που και τις τρεις φορές είχε το απόλυτο πλεονέκτημα και το πέταξε, με πιο κραυγαλέα περίπτωση το Μακεδονικό. Το 1920, το 1944, το 1959, το 1987, το 2004, το 2018 είχε εξ αντικειμένου την δυνατότητα να αλλάξει υπέρ μας τον συσχετισμό των δυνάμεων και μας οδήγησαν σε ήττες. Φταίει ο λαός ή η ηγεσία του; Ποιος φταίει για την δραματική συρρίκνωση του ελληνισμού; Πού καταλήγει αυτή η αφιλοπατρία κι η αδιαφορία που προσβάλλει σαν μολυσματική ασθένεια και τον λαό;
Συνοπτικώς: Η Τουρκία έχει πλεονάζουσα θέληση για δύναμη, που υλοποιεί με άριστο τρόπο αναπτύσσοντας στρατιωτικές, βιομηχανικές, ναυπηγικές κλπ σοβαρές υποδομές. Εμείς πλεονάζουσα θέληση για αδυναμία, ενδοτικότητα και παρακάλια/επικλήσεις. Στην διαφορά αυτή ακριβώς οφείλεται η διαφορά αντιμετώπισης των δύο πλευρών απ’ τον διεθνή παράγοντα.
Όμως ο λαός επιβραβεύει διαχρονικά όλους τους πολιτικούς που καταστρέφουν την χώρα και τον ίδιο. Δεν είναι συνένοχος, είναι όμως συνυπεύθυνος και υπόλογος πλησιάζοντας την συνενοχή. Αλλά είναι ο μόνος που μπορεί ν’ αλλάξει την μοίρα του. Αλλιώς τον περιμένει η αναξιοπρέπεια και μια ιδιότυπη δουλεία. Λυπάμαι για όσα έγραψα και εύχομαι να διαψευσθώ σε ό,τι αφορά στο μέλλον. Είπα την γνώμη μου ως συγγραφέας και πολίτης. Μακάρι να βοηθήσει.
Προηγούμενα μέρη:
