Η γάτα που εκθρόνισε τον Ερντογάν…

Γλυκό απόγευμα του Σεπτέμβρη στην αυλή ενός δίπατου σπιτιού παλαιότητας, κάπου παραθαλάσσια στην Αθήνα, ένα τετράγωνο απ’ τη γειτονιά μου. Είχα καιρό να επισκεφθώ την μοναδική ένοικό του, φίλη και συνάδελφο της μητέρας μου στο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής, τη Φούλα Αρλιώτου. Και τώρα που βρήκα τον χρόνο να την επισκεφτώ, έπεσα πάνω στη γνωστή παρέα δασκάλων που μπαινόβγαινε στο σπίτι μας όσο ζούσαν οι γονείς μου.

Ανταλλάξαμε λόγια αγάπης και συγκίνησης. Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε. Θυμηθήκαμε τα παλιά, αφήνοντας το βλέμμα μας να περιπλανηθεί στην μεγάλη αυλή με τον λαχανόκηπο και τα δέντρα, για να καταλήξει στο κατώφλι του σπιτιού όπου αναπαυόταν η πονπονένια (σικάτη) γάτα Αγκύρας της Φούλας με το μεταξένιο τρίχωμα στο χρώμα της πούδρας, που την έφερε μια χρονιά απ’ την Κωνσταντινούπολη ως ”Σεχραζάτ” και τη βάφτισε ”Κίρκη” στην Αθήνα. Το κλίμα νοσταλγίας, ραντισμένο με δάκρυα αναπόλησης για τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή, βάρυνε ανάμεσά μας. Γι’ αυτό και αλλάξαμε την ατμόσφαιρα γυρίζοντας την κουβέντα σε καθημερινά θέματα, καθισμένοι αναπαυτικά γύρω από το στρωμένο με καφέδες και συνοδευτικά τραπέζι του κήπου.

Απέναντί μου είχα τις δυο μουριές του σπιτιού, φορτωμένες με γινωμένα, σκουροκόκκινα μούρα, μεγάλα σαν βύσσινα. Ανάμεσά τους έστησε η Φούλα το στρογγυλό αντικέ τραπεζάκι με την παλιά φορητή τηλεόραση ανοιχτή στην ΕΡΤ για τις ειδήσεις. Οι γλυκόπικρες ιστορίες του παρελθόντος είχαν κάνει τον κύκλο τους και τώρα, με πρωτοβουλία των λίγων αντρών, η συζήτηση πέρασε απ’ τα καθημερινά (φορτωμένα με τσουχτερές ενδείξεις ενέργειας και ακρίβειας) στα ελληνοτουρκικά και την πολεμική ρητορική Ερντογάν στις σχέσεις της Τουρκίας με Ελλάδα και Κύπρο.

Οι άντρες της παρέας (δυο-τρεις όλοι κι όλοι) ζήτησαν απ’ τη Φούλα να ανοίξει τη φωνή της τηλεόρασης, για να ακούσουμε τα τελευταία νέα, αλλά — με το που άνοιξε αυτή — πρόβαλε με μνησίκακο βλέμμα ο Ταγίπ Ερντογάν παίζοντας άλλο ένα θρασύδειλο μονόπρακτο, πιεσμένος απ’ τα έξι αγκάθια που τον βασανίζουν: Τις πρόσφατες, πρώτα απ’ όλα, δηλώσεις του εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (αρμόδιου για θέματα Εξωτερικής πολιτικής) Πίτερ Στάνο, οι οποίες αποτυπώνουν την ανησυχία των μελών της ΕΕ για τα ελληνοτουρκικά, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ελλάδας.

Τη δήλωση προ μηνός της ”Πράσινης” Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ ότι «είναι αδιαμφισβήτητη η κυριαρχία των ελληνικών νησιών του Αιγαίου». Το αυστηρό μήνυμα, στη συνέχεια, της Γαλλίδας υπουργού Εξωτερικών Κατρίν Κολονά προς την Τουρκία (επ’ ευκαιρία της συνάντησής της στην Αθήνα με τον Δένδια) ότι «σε κάθε περίπτωση, το Παρίσι θα βρίσκεται στο πλευρό της Αθήνας, οποτεδήποτε αμφισβητηθεί η ελληνική κυριαρχία».

Ο πληθωρισμός πάει… καλά

Κι έπειτα, κοντά σε αυτά, τον εφιαλτικό πληθωρισμό στην Τουρκία (σε συνδυασμό με την κατάρρευση της τουρκικής λίρας), που ξεπέρασε το όριο του 80% τον Αύγουστο, σε σημείο να φτάσει στα μεγαλύτερα ποσοστά που είχε ποτέ από το 1998. Το πέμπτο αγκάθι ωστόσο που έχει τρελάνει τον Ερντογάν είναι αυτό των προκλήσεων της Μεράλ Ακσενέρ (απ’ την μεριά της αντιπολίτευσης) οι οποίες δεν έχουν προηγούμενο, αφού –σε μια υπέρβαση λογικής που ταυτίζεται με τον παραλογισμό– του απηύθυνε, τις προάλλες, καταιγιστικές ερωτήσεις εγκαλώντας τον για την… ατολμία του να πάρει πίσω τα νησιά του Αιγαίου και για το γεγονός ότι δεν επιδεικνύει η Τουρκία επί των ημερών του σκληρότερη γραμμή, όπως θα έπρεπε, κατά των Ελληνοκυπρίων.

«Κάνε αυτά που λες στο Αιγαίο για τα νησιά που βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή… Κάνε αυτό που πρέπει!».., προέτρεψε τον Τούρκο Πρόεδρο η ”λύκαινα” που ηγείται του εθνικιστικού και κοσμικού ”Καλού Κόμματος” και είχε διατελέσει κατά το παρελθόν (1996-’97) υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας.

Και σ’ αυτό το πέμπτο αγκάθι, προστέθηκε εσχάτως το έκτο για τον Ερντογάν, η αποτυχημένη απόπειρα παράνομης (κατά την ελληνική νομοθεσία) κατάληψης της Μουφτείας Ξάνθης από μεμονωμένους ιδιώτες (αλλοδαπούς και ημεδαπούς) ”αγγελιοφόρους” της Τουρκίας. Κάτι που ερμηνεύεται απ’ τις ελληνικές αρχές ως τουρκικός δάκτυλος που μετουσιώνεται σε ευθεία επίθεση στη θρησκευτική νομιμότητα και κανονικότητα, η οποία έχει να κάνει με την μουσουλμανική μειονότητα Ξάνθης, αφής στιγμής ο νόμος ορίζει συγκεκριμένη διαδικασία για την πλήρωση θέσης μουφτή: Λόγω θανάτου ή ορίου αποχώρησης (67ο έτος) από το λειτούργημά του.

«Όσο πάει δείχνει και πιο φοβισμένος. Γι’ αυτό εκτονώνεται με το να ξεσπά εναντίον μας», συμπέρανε προβληματισμένη η Φούλα, με τα μάτια καρφωμένα στον Τούρκο Πρόεδρο που μιλούσε με τέτοια ένταση στην μικρή οθόνη, σαν να ήταν έτοιμος να τη σπάσει. Η γάτα της συγκατένευσε νιαουρίζοντας και την πλησίασε, για να τη χαϊδέψει.

Συζητώντας για τον Ενρτογάν

«Σίγουρα τρίζει η ”καρέκλα” του στο εσωτερικό, αλλά η αγωνία του είναι για το ”τι μέλλει γενέσθαι” στο θέμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” και των μεγαλεπήβολων σχεδίων του», είπε ο Νώντας Αλιφραγκής ξεκινώντας την κριτική του.

«Τα σχέδιά του είναι να αρπάξει όσα μπορεί περισσότερα από Ελλάδα και Κύπρο. Είναι απλό και ταυτόχρονα ανατριχιαστικό, γιατί ξέρουμε μέχρι πού είναι ικανός να φτάσε»…, είπε συνοφρυωμένος ο Φάνης Κακλέας δίπλα του.

«Και βέβαια ξέρουμε και γι’ αυτό ανησυχούμε, αν και διαθέτουμε σήμερα ”ισχυρά χαρτιά” που μπορούν να τον αποτρέψουν. Κι αυτό είναι που φοβάται ο Ερντογάν»…, είπε με σιγουριά η πιο ηλικιωμένη Κική Σοϊλέδη, που διαδέχθηκε τον πατέρα μου στη διεύθυνση του σχολείου μετά τη συνταξιοδότησή του.

«Σίγουρα είναι αφελές να πιστεύει κανείς την γκεμπελική προπαγάνδα των τουρκικών εφημερίδων που μας προκαλούν καθημερινά με τους πηχυαίους τίτλους τους παρουσιάζοντας πότε ως άντρο τρομοκρατικών οργανώσεων την Αθήνα (βλ. FETO και PKK) και πότε ως πηγές κινδύνου για την Τουρκία τα στρατιωτικοποιημένα νησιά μας», είπε παρεμβαίνοντας ο Κίμων Ξωχέλλης και συνέχισε.

«Το σίγουρο είναι ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν απασχολούν τόσο τον Ερντογάν, όσο η επίγνωση ότι η νεοοθωμανική αυτοκρατορία που ονειρεύεται θα στηρίζεται αναγκαστικά σε ξύλινα πόδια ελλείψει ιστορικών θεμελίων ή έστω υποστυλωμάτων που θα τη συγκρατούν».

«Γιατί το λες αυτό; Πού το στηρίζεις»; τον ρώτησε απορημένη η Φούλα.

«Το λέω γιατί στην ουσία δεν υπάρχει ”τουρκικό έθνος”. Υπάρχει μόνο έθνος πολυεθνικό με κυρίαρχους τους Τουρκμένους τους οποίους έπεισαν οι εκάστοτε ηγεσίες στην Τουρκία ότι είναι απόγονοι του Μωάμεθ και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του, ενώ είναι απόγονοι των ακολούθων του, των πιστών οπαδών του οι οποίοι μετατρέπονταν ενίοτε σε αποδιοπομπαίους τράγους του… Αν προσθέσω τώρα σ’ αυτούς τους κρυπτοχριστιανούς και τους Γενίτσαρους του παιδομαζώματος που δεν έχουν σχέση με τους Τούρκους, θα αποδειχθεί πόσο ”γυμνός” είναι ο βασιλιάς της νεοοθωμανικής αυτοκρατορίας τους με βάση τα ιστορικά δεδομένα»…

Ενθυμούμενοι τον Νεοκλή Σαρρή

«Άρα είχε δίκιο ο Νεοκλής Σαρρής όταν έλεγε πως η Τουρκία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο», πετάχτηκε η Φιλιώ Λυρίτη με θέρμη…

«Ναι, είχε δίκιο, επιβεβαίωσε ο Κίμων συγκατανεύοντας με κούνημα του κεφαλιού του. Και γι’ αυτό η Τουρκία επιλέγει να ”συγχρωτίζεται” ανάμεσα στους ομοίους της (Σκοπιανούς και Αλβανούς) που δεν έχουν ιστορία και κοιτούν να κλέψουν απ’ τις ιστορίες των άλλων, των αρχαίων Ελλήνων και των Βυζαντινών»…

«Ήξερα για τους Σκοπιανούς ότι δεν έχουν ιστορία και χάρη σε μας έφτιαξαν έθνος με όνομα, γλώσσα και ταυτότητα κλεμμένα απ’ την Μακεδονία μας, αλλά δεν ήξερα ότι και οι Αλβανοί δεν έχουν επίσης, γιατί πέρασαν τη φήμη ότι είναι Ιλλυριοί στην καταγωγή»…

«Κι αυτό είναι λάθος, ανιστόρητο»!.., μπήκα στη μέση, για να πω την αλήθεια. «Οι Αλβανοί δεν είναι απόγονοι των Ιλλυριών. Ανήκουν στα βαλκανικά φύλα που είτε εκρωμαΐστηκαν και εκχριστιανίστηκαν στον βορρά, είτε εξελληνίστηκαν στον νότο απ’ το καθαρόαιμο ηπειρωτικό ελληνικό φύλο. Έχουν περάσει όμως τον μύθο περί απογόνων των Ιλλυριών, για να αποδείξουν ότι έχουν αυτόχθονα πολιτισμό. Ωστόσο, ακόμα κι απόγονοι των Ιλλυριών να ήταν, αυτοί δεν ανήκαν στα αρχαία ελληνικά φύλα όπως το ηπειρωτικό ή ιονικό, των Μολοσσών (απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα) και το φύλο των Χαόνων. Άρα είναι αστείο να θέτουν οι Αλβανοί υπό αμφισβήτηση την ελληνικότητα των Βορειοηπειρωτών, όταν αυτοί είναι οι μόνοι αυτόχθονες Έλληνες στη σημερινή Αλβανία»…

«Καλά έκανες και το ξεκαθάρισες αυτό το ζήτημα, μου είπε η Φούλα, αλλά τώρα το θέμα είναι η Τουρκία και ο Ερντογάν που μας βλέπει σαν κίνδυνο για το τουρκικό έθνος»…

«Όχι, δεν ισχύει αυτό πλέον. Το επικαλέστηκε ως πρόσχημα πίεσης στην Ελλάδα για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.. Το αναίρεσε όμως ο αλαζόνας προ ημερών λέγοντας ότι όχι μόνο δε μας φοβάται, αλλά μας αντιμετωπίζει ως έσχατους που δεν έχουν το ανάστημα να συνομιλούν σαν ίσος προς ίσο μαζί του», είπε εκνευρισμένη η Ελπινίκη Κορρέ.

Κι ενώ έλεγε αυτά, ως δια μαγείας, μεταδίδονταν την ίδια στιγμή στην μικρή οθόνη η απειλητική προειδοποίηση του Τούρκου προέδρου προς τους Έλληνες («Μην ξεχνάτε τη Σμύρνη») και οι μετέπειτα δηλώσεις υποτίμησης της Ελλάδας, σε βαθμό που ξεπέρασαν ακόμα κι εκείνες του εθνικιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελί της φασιστικής οργάνωσης των “Γκρίζων Λύκων”: «Η Ελλάδα δεν είναι ίση με εμάς, ούτε πολιτικά, ούτε στρατιωτικά, ούτε οικονομικά. Για αυτό το λόγο, δεν μπορεί να είναι συνομιλητής μας»…

Η ομήγυρις σε αγανάκτηση

Σύσσωμη η ομήγυρις σηκώθηκε όρθια με φωνές αγανάκτησης, μα καλύφθηκαν διαμιάς αυτές από κάτι αναπάντεχο που τους άφησε σύξυλους όλους. Η πανέμορφη Κίρκη παράτησε το στριφογύρισμα στα πόδια της Φούλας και πλησίασε με ορτσωμένα αυτιά την μικρή οθόνη που εξακολουθούσε να δείχνει σε πρώτο πλάνο τον Ταγίπ Ερντογάν μαινόμενο.

«Αγριεύτηκε το ζώο απ’ τον Βελζεβούλ, κακό χρόνο να ‘χει, που μας περιπαίζει», είπε φοβισμένη η Φούλα σε πολίτικη διάλεκτο κι έκανε ένα βήμα μπροστά με ανοιχτά τα χέρια, για να την πάρει στην αγκαλιά της. Όμως η γάτα Αγκύρας δεν γύρισε καν προς το μέρος της. Μόνο σηκώθηκε στα πίσω της πόδια σαν ηλεκτρισμένη και μ’ ένα θυμωμένο νιαούρισμα που έμοιαζε με γρύλισμα σκύλου, έκανε σάλτο στον μαινόμενο Ερντογάν, αναποδογυρίζοντας την τηλεόραση μαζί με τη βάση, μέσα σε πανδαιμόνιο φωνών και ακράτητων γέλιων!

«Είναι κι αυτό μια απάντηση στην πολιτική της μεγαλομανίας και της μνησικακίας του σε βάρος μας. Κι αυτήν την αδικία δεν την αντέχουν ούτε τα ζώα», βιάστηκε να τη δικαιολογήσει η Φούλα και πήρε με αγάπη στην αγκαλιά της την Κίρκη που ανοιγόκλεινε τα μάτια της τρομαγμένη για την ζημιά που έκανε…