Η στρατηγική ήττα των εθνομηδενιστών στην επέτειο του 1821

Η πλήρης αποτυχία-απροθυμία του επίσημου κράτους να τιμήσει και να εορτάσει όπως θα έπρεπε την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους, ασφαλώς συνδέεται με την συνεννόηση με την Τουρκία που προωθεί σήμερα μέρος της νεοελληνικής ιθύνουσας τάξης. Το πατριωτικό, φιλελεύθερο, επαναστατικό και αδιάλλακτο μήνυμα του 21 υπονομεύει ηθικά και γεωπολιτικά την επιδιωκόμενη διμερή “εξομάλυνση”, που φυσικά δεν θα επέλθει εάν δεν ικανοποιηθεί μέρος των νεο-οθωμανικών απαιτήσεων.

Επιφανείς αρθρογράφοι του κατευνασμού, οι ίδιοι που αρθρογράφησαν υπέρ της ήδη απαξιωμένης και άνευ οιουδήποτε ωφέλους για την Ελλάδα Συμφωνίας των Πρεσπών, επιχειρηματολογούν τώρα (και πάλι χωρίς σοβαρά επιχειρήματα) υπέρ της προσφυγής στην Χάγη με “ανοιχτή ατζέντα”, ήτοι υπέρ της κατάθεσης της εθνικής μας ακεραιότητος σε διεθνές δικαστήριο ή διαιτητικό όργανο! Αυτοί λειτουργούν ως προπομποί υιοθέτησης των απόψεων αυτών σε πολιτικό επίπεδο.

Οι ίδιοι περίπου κύκλοι είναι αυτοί που αποδύθηκαν σε επιχείρηση απαξίωσης-αμαύρωσης-διαστρέβλωσης του συγκλονιστικού έπους στο οποίο οφείλουμε την υπόστασή μας ως ανεξάρτητο κράτος. Αρχικώς επεχείρησαν να το απαξιώσουν, άλλος κατήγγειλε τον Καποδίστρια ως….δικτάτορα, άλλος τον Κολοκοτρώνη ως….ιδιοτελή, άλλος είπε σε επίσημη τελετή ότι η Επανάσταση ήταν…..οθωμανικός εμφύλιος. Αλλά οι φαιδρές αυτές απόψεις υπέστησαν καταιγισμό αντιδράσεων και την γενική χλεύη της κοινωνίας.

Η δεύτερη γραμμή άμυνας αυτών των κύκλων ήταν η προσπάθεια υποβάθμισης, αποσιώπησης, ακύρωσης του εορτασμού. Αλλά και εδώ υπέστησαν ήττα, δεδομένου ότι η κοινωνία εόρτασε μόνη της, αυθόρμητα και στην βάση, το μέγα γεγονός, με συγκλονιστικές πανελλήνιες και τοπικές εκδηλώσεις που διοργάνωσαν δήμοι, σύλλογοι και φορείς, η Εκκλησία και τα σχολεία. Παρά την δυσμενή συγκυρία της πανδημίας.

Τα μηνύματα της κοινωνίας για το 1821

Τελικώς από όλα αυτά το επίσημο κράτος έμεινε εκτεθειμένο, διότι συγκρότησε επιτροπή εορτασμού με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αγνοώντας τους ιστορικούς που πράγματι είναι σχετικοί με το αντικείμενο (όπως ο Α.Φωτόπουλος και ο Γ.Καραμπελιάς), ιστορικούς θεσμούς όπως ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821, την Εθνολογική Εταιρεία, την Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, τους Αναβιωτές κλπ.

Η κοινωνία τελικώς περιφρόνησε την επιτροπή και εόρτασε την Επανάσταση μόνη της, με αξιοπρέπεια, συγκίνηση και εθνική ανάταση. Τα βασικά μηνύματα του 1821 επικαιροποιήθηκαν και ανανεώθηκαν στην λαϊκή βάση: “Ελευθερία ή θάνατος”, “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”, “Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”.

Η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά ότι τα μηνύματα αυτά δεν αποτελούν απλώς μέρος της ιστορίας μας αλλά διαρκή και ενεργό παρακαταθήκη για την διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας και της συλλογικής ελευθερίας μας. Το 1821 ένα ολιγάριθμο έθνος συνέτριψε μία αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τον Δούναβη μέχρι τον Νείλο και από τον Περσικό κόλπο μέχρι την δυτική Αφρική και αυτό το επέτυχε με τον πατριωτισμό του, την εθνική του συνείδηση και την αδιαλλαξία του στο ζήτημα της ελευθερίας του. Αυτά είναι τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν και σήμερα την στάση μας έναντι όσων απειλούν την ανεξαρτησία μας.

___________________________________________________________________

Από τις εκδόσεις Καπόν κυκλοφορεί το συλλεκτικό τεύχος 47 της επιθεώρησης ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ για την Ελληνική Επανάσταση.