Η συνέπεια του Σήφη Βαλυράκη – Απάντηση στον Ασημακόπουλο

Με το Σήφη Βαλυράκη συνεργάστηκα στενά κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου και αυτή η συνεργασία είχε αποκτήσει βαθιές ρίζες από την αρχή σε φιλικό και πολιτικό επίπεδο. Όμως τον είχα γνωρίσει και ενωρίτερα  μόνο μέσω των ειδήσεων που έφταναν στη Νέα Υόρκη για την στάση του απέναντι στη Χούντα. Ειδικά με την δραπέτευσή του από τις φυλακές της Κέρκυρας και το κολύμπι του προς την Αλβανία γνώρισα τον άνθρωπο με το απαράμιλλο θάρρος, την επιμονή του, την αγωνιστικότητά του και τη δύναμή του. Γνώρισα τον πολυμήχανο άνθρωπο, για τον οποίο συζητούσαμε πολλές φορές στις μηνιαίες συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ που γίνονταν στο σπίτι του Ανδρέα στο King City του Τορόντο.

Η συνεργασία μου με τον Σήφη Βαλυράκη, ιδίως σε πολιτικό επίπεδο, συνεχίστηκε μέχρι το απροσδόκητο και άδικο τέλος του. Εκείνα τα χρόνια πληροφορήθηκα για την άλλη δραπέτευσή του από τα κρατητήρια της Χούντας που τον έφερε πάνω στη σκεπή του τραίνου μέχρι τα ελληνο-σερβικά σύνορα. Τόσα χρόνια συνεργασίας και ποτέ δεν μου μίλησε για τον εαυτό του. Τέτοιος ήταν ο Σήφης Βαλυράκης. Τις ανησυχίες του για την πορεία και το μέλλον της χώρας άκουγα μόνο.

Η συνεργασία μας άρχισε να παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή στο Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών, που ίδρυσε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, όπου ο Σήφης, ως αντιπρόεδρος του Ιδρύματος, είχε εκπονήσει ένα κείμενο 70 σελίδων με τίτλο: Πρόταση Εθνικής Στρατηγικής Βιώσιμης Ανάπτυξης που αφορούσε στη στρατηγική ανάπτυξη της χώρας μας. Ένα εγχειρίδιο ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων για όλους τους παραγωγικούς τομείς, για το οποίο έγινε ειδική συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής υπό την προεδρία του τότε προέδρου της Βουλής κ. Βούτση.

Είχαν δε προηγηθεί συναντήσεις με την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ κ. Φώφη Γεννηματά και τον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρο της ΝΔ κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στους οποίους έγινε παρουσίαση κάποιων αναπτυξιακών προγραμμάτων της πρότασης. Σε αυτές τις συναντήσεις ήμουν παρών ως μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών. Με αφορμή αυτές τις συναντήσεις μου δόθηκε η ευκαιρία να ανοίξω προς συζήτηση μαζί του το διαχρονικό μεγάλο έλλειμμα δημοκρατίας και να του επισημάνω ότι αυτά τα προγράμματα δεν θα προχωρήσουν χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα, τα οποία φαίνονται δημοκρατικά αλλά στη βάση τους είναι καπιταλιστικές επινοήσεις.

Την ίδια συζήτηση έκανα και με τον Ανδρέα πολλά χρόνια πριν, όταν ταξιδεύαμε για έξι μέρες με αυτοκίνητο από το Σικάγο στο Ντένβερ Κολοράντο, όπου είχε προσκληθεί από τη φοιτητική ομοσπονδία Αμερικανών φοιτητών για να μιλήσει για την κατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα υπό χουντικό καθεστώς. Κι αυτό, επειδή συνεχώς στις συζητήσεις μας αναφερόταν στον κίνδυνο ενσωμάτωσης του Κινήματος στο κατεστημένο και ήταν σε συνεχή αναζήτηση τρόπων αποφυγής του μοιραίου.

Οι συζητήσεις μου με τον Σήφη άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο συνεργασίας μας που έχει σχέση με τον τρόπο μετασχηματισμού των καπιταλιστικών δημοκρατιών σε πραγματικές δημοκρατίες. Ο ίδιος είχε τις ίδιες περίπου εμπειρίες με μένα σε ό,τι αφορά την ίδρυση και λειτουργία του ΠΑΣΟΚ. Έτσι ήταν εύκολο να καταλήξουμε στις διαπιστώσεις. Ότι, δηλαδή, οι κλίκες και τα φέουδα οδήγησαν το μεγάλο αυτό Κίνημα, που ξεκίνησε με οράματα και όνειρα για μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες, σε εκτροχιασμό.

Ο Σήφης ήταν πραγματικός δημοκράτης. Γι’ αυτό και αποδέχτηκε αμέσως την πρόταση για την ανάγκη εκδημοκρατισμού των κομμάτων που αποτελεί την κορωνίδα των προσπαθειών και του αγώνα για μια δημοκρατία που θα νοιάζεται για την ευημερία όλων των πολιτών. Δεν ήταν άλλωστε δύσκολο να διαπιστώσει πως η μαρξιστική συνταγή αντικειμενικά απέκλειε τον θεσμό της δημοκρατίας και γνώριζε πως οι οπαδοί της δεν έχουν και σχέση με αυτήν, παρά τους επιθετικούς προσδιορισμούς που χρησιμοποιούν για τα κόμματά τους, όπως δημοκρατική Αριστερά, Σοσιαλδημοκρατία κτλ, τα οποία στην πράξη είναι αντικειμενικά αλλοτριωμένα από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Γι’ αυτό και ο ισχυρισμός του κ. Ασημακόπουλου είναι αυθαίρετος και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Μάρτυρές μου ο Σήφης και ο Δημήτρης Κρεμαστινός, αλλά και πολύ γνωστά, εν ζωή, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝΑΛ που έπαιρναν στη συνέχεια μέρος –με πρωτοβουλία και πρόσκληση του ίδιου του Σήφη– στις διευρυμένες πλέον συζητήσεις (αρχικά γίνονταν μόνο μεταξύ των δυο μας) για τις αναγκαίες αλλαγές στη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον δικό μας πολιτικό χώρο με στόχο να επεκταθούν αυτές και στα άλλα κόμματα.

Είχε, άλλωστε, συμβεί στο παρελθόν και με τις επιτροπές πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες μιμήθηκαν αργότερα και άλλα κόμματα. Ο Σήφης λοιπόν δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τον πολιτικό χώρο που υπηρέτησε με αυτοθυσία. Μάλλον οι κλίκες και τα φέουδα τα οποία βολεύονται με το σημερινό καθεστώς τον ήθελαν έτσι. Ένα καθεστώς, που μπορεί να θεωρείται ως διαδικαστικό προϊόν άρα και αναμάρτητο, παίρνει, όμως, πολιτικές αποφάσεις, στις οποίες διαπλοκές διαφόρων τύπων συμμετέχουν ενεργά. Κι’ υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος αυτές οι διαπλοκές να εκλείψουν. Γι’ αυτό και η προσπάθεια θα συνεχιστεί.