Η Τουρκία είναι για το Διεθνές Δίκαιο ό,τι η Χρυσή Αυγή για τη δημοκρατία

Βιώνουμε κατακόρυφη όξυνση στο ελληνοτουρκικό μέτωπο λόγω της τουρκικής επιθετικότητας. Η Τουρκία απειλεί πια ευθέως την υπόσταση της Ελλάδας. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτή την ύστατη ώρα, υπάρχουν φωνές στην Ελλάδα που προτρέπουν τους Έλληνες σε «αυτοσυγκράτηση και διάλογο με την Τουρκία». Πώς και ποιος, όμως, θα μπορούσε να συνδιαλλαγεί με την Τουρκία σε οποιοδήποτε επίπεδο;

Υπάρχει ένα “τόξο” που διαπερνά οριζόντια όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα, τη διανόηση, την ακαδημαϊκή κοινότητα, τα ΜΜΕ και ομνύει στην ειρήνη, τη δημοκρατία και καταγγέλλει κάθε καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου γης. Πρόκειται για αυτοπροσδιοριζόμενους σαν “αντιφασίστες”, “φιλελεύθερους δικαιωματιστές” και “κοσμοπολίτες”. Είναι ενδιαφέρον ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του περίεργου κύκλου ανήκει, στη (νεο)φιλελεύθερη πλευρά της ΝΔ, στη σημιτική Κεντροαριστερά και στον βασικό κορμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχουν βεβαίως και οι ακραίοι των “αντιφά”, των αντιεξουσιαστών και των “αλληλέγγυων”, αυτών που διαδηλώνουν «να πεθάνουν οι Έλληνες, να ζήσουμε εμείς» και «να πεθάνει η Ελλάδα». Παραδόξως σε πρώτη ματιά, όλος αυτός ο κύκλος κάνει πως δεν βλέπει τι γίνεται στη γειτονιά μας και κλείνει τα μάτια μόνο στις τουρκικές καταπατήσεις του Δικαίου. Στην πράξη επιφυλάσσουν στην Τουρκία μια ιδιαίτερη μεταχείριση και την εξαιρούν από την κριτική τους, χωρίς να εξηγούν το γιατί.

Όλο αυτό το φαινομενικά ετερογενές σύνολο, στην πράξη γίνεται συμπαγές μέτωπο γύρω από κάποιες αρχές, η βασικότερη των οποίων είναι ο έμπρακτος φιλοτουρκισμός. Επί της ουσίας μας λένε κάτι πολύ απλό: η Ελλάδα είναι αυτή που φταίει για την όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εμείς είμαστε οι μαξιμαλιστές, πρέπει να κάνουμε διάλογο με τους Τούρκους, να τους αναγνωρίσουμε δικαιώματα που κανένα διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει.

Γιατί «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» γιατί «έχει και η Τουρκία δικαιώματα με χιλιάδες μίλια ακτών», γιατί «είμαστε μαξιμαλιστές», γιατί «δεν έχουμε κουλτούρα συμβιβασμού» κλπ. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορήσουν τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ σαν πολεμοκάπηλο, όταν δηλώνει ότι «θα κάψουμε όποιον πατήσει σε βραχονησίδα μας και μετά θα τον ρωτήσουμε ποιος είναι».

Μια χώρα-πειρατής

Όλοι αυτοί οι “ανθρωπιστές” μάς προτρέπουν να κάνουμε διάλογο με ένα κράτος και μια κρατική τάξη που στο σύνολό της ανήκει διαχρονικά στα χειρότερα καταπιεστικά, ρατσιστικά και επεκτατικά καθεστώτα. Παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αύξηση των παράνομων υπερπτήσεων ακόμα και πάνω από νησιωτικές περιοχές, υβριδική επίθεση στον Έβρο και στα νησιά με την εργαλειοποίηση λαθρομεταναστών και προσφύγων, παράνομες ερευνητικές και εξορυκτικές δραστηριότητες σε ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ, βεβήλωση της Αγίας Σοφίας.

Όλα αυτά προστίθενται στην παράνομη και επεκτατική-κατακτητική δραστηριότητα της Τουρκίας σε Κύπρο, Ιράκ, Συρία, Λιβύη και την επεκτατική της πολιτική σε όλο τον αραβικό και ισλαμικό κόσμο και την ευθεία αμφισβήτηση διεθνών συνθηκών, όπως της Λωζάννης. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν αναμφίβολα την εικόνα μιας χώρας-πειρατή, που έμπρακτα καταπατά το Διεθνές Δίκαιο.

Είναι συνεπςή με τη διαχρονική καταπίεση όλων των μη τουρκικών εθνοτήτων και των βασικών δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων μέσα στην Τουρκία. Εξάλλου, η Τουρκία οικοδομήθηκε μέσα από τους διωγμούς, τις σφαγές και τους εξισλαμισμούς ως τεχνητό έθνος-κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εθνικός ήρωας και θεμελιωτής της σύγχρονης Τουρκίας Κεμάλ και οι επίγονοί του εφάρμοσαν ναζιστικές μεθόδους και αποτέλεσαν πρότυπα για τους Ναζί.

Η Τουρκία για το Διεθνές Δίκαιο

Μπορεί βάσιμα να υποστηριχθεί πως ό,τι είναι η Τουρκία για το Διεθνές Δίκαιο και την ειρήνη είναι οι φιλοναζιστικές οργανώσεις για τη δημοκρατία. Οι τελευταίες δρουν εκτός νόμιμου δημοκρατικού πλαισίου, όπως η Τουρκία δρα εκτός Διεθνούς Δικαίου. Χρησιμοποιούν τη βία εναντίον των αντιπάλων τους, όπως το τουρκικό κράτος χρησιμοποιεί τη βία στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Χρησιμοποίησαν τους δημοκρατικούς και κοινοβουλευτικούς θεσμούς στους οποίους δεν πιστεύουν για να ανέλθουν και μετά να τους καταργήσουν, όπως η Τουρκία χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και α λα καρτ πρόνοιες του διεθνούς δικαίου, στο οποίο κατά βάση δεν πιστεύει, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Ό,τι είναι η Χρυσή Αυγή, ο νεοναζισμός για τη δημοκρατία είναι η Τουρκία για το Διεθνές Δίκαιο. Όχι ο Ερντογάν, η Τουρκία. Έτσι ήταν η Τουρκία πριν από τον Ερντογάν. Έτσι θα είναι και μετά τον Ερντογάν. Διαφορετικά, δεν θα είναι η Τουρκία. Διευκρινίζουμε, όχι οι καταπιεσμένοι λαοί της Τουρκίας (Κούρδοι κ.λπ.) στους οποίους οφείλουμε αλληλεγγύη, αλλά το τουρκικό καθεστώς και αυτοί που το στηρίζουν στο εσωτερικό της χώρας. Όποιος θέλει ή νομίζει ότι μπορεί να τα βρει με την Τουρκία, μπορεί πρώτα να τα βρει με την (όποια) Χρυσή Αυγή, τους (όποιους) Μιχαλολιάκους και Κασιδιάρηδες.

Και αν τα βρει μαζί τους, μετά να έρθει να μας υποδείξει ότι μπορούμε να συζητήσουμε ο,τιδήποτε με την Τουρκία. Να ζητήσουν συμπόρευση με τη Χρυσή Αυγή πολιτικά, να ζητήσουν να αθωωθεί η Χρυσή Αυγή για όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει και να τη βάλουν και στην κυβέρνηση αν και έχει ποσοστό 2%. Γιατί κάτι ανάλογο ζητά η Τουρκία με όρους Διεθνούς Δικαίου. Τόσο απλά. Όποιος φωνάζει εναντίον των ναζί του εσωτερικού, αλλά αφήνει στο απυρόβλητο τους καταπιεστές και μιμητές των ναζί του εξωτερικού, μάλλον δεν είναι ειλικρινής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του Δικαίου.