Υπάρχει εναλλακτική στο σημερινό πολιτικό σύστημα;

Ακόμα και θέση γερουσιαστή στις ΗΠΑ είχε εξασφαλιστεί στο παρελθόν με το ποσό των 250 χιλιάδων δολαρίων από κάποιο βιομήχανο. Τώρα τέτοια ποσά και μεγαλύτερα διατίθενται από τις εταιρείες για την εκλογή σχεδόν όλων των εκπροσώπων του Κογκρέσου των ΗΠΑ. Ο λόγος για όλα αυτά είναι ότι από “λάθος” (;) οι άνθρωποι της αναγέννησης επέλεξαν  το ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης, επινόησης των Λατίνων, αντί το δημοκρατικό, ορίζοντάς το συγχρόνως, διαπράττοντας λαθροχειρία, και δημοκρατικό. Άρα δεν υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας και ούτε μεταδημοκρατία.

Υπάρχει από την αρχή άλλο σύστημα διακυβέρνησης και στο σύστημα αυτό ταιριάζουν όλες οι διαφορετικές όψεις του, που βασιλεύουν και σήμερα στον πλανήτη ανάλογα με τις επικρατούσες κάθε φορά σε κάθε χώρα συνθήκες. Ακόμα και το καθεστώς του Χίτλερ, των Μουλάδων του Ιράν, όπως και αυτού του Βορειοκορεάτη, βρίσκουν θέση στη φασματική απεικόνιση των λαμπρών ρεπουμπλικανικών εξυπηρετήσεων των κάθε φορά αναγκών των ελίτ. Ναι, των ελίτ. Εκεί φτάσαμε να ονοματίζουμε τις εγκληματικές μαφίες ελίτ! 

Ακόμα και στις πιο ήπιες μορφές του ρεπουμπλικανισμού η αρχή επιβίωσης είναι ο καθένας για πάρτη του και για να ανατραπεί αυτή η φορά πραγμάτων χρειαζόμαστε την ύπαρξη και λειτουργία ενός πραγματικού δημοκρατικού καθεστώτος. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η πραγματική ελίτ, δηλαδή η διανόηση, συνέβαλε και συνεχίζει να συμβάλει στον μαζικό αυτό εθισμό των πολιτών να πιστεύουν ότι διαβιούν, διαχρονικά, σε καθεστώς δημοκρατίας. Όλα τα εργαλεία είναι μπροστά μας και μπορούμε να αποκτήσουμε το δημοκρατικό καθεστώς, που είναι και το μόνο που εγγυάται την ευημερία όλων των πολιτών, εάν ξεπεραστεί η δυσκολία της εξάρτησης των πολιτών από το ρεπουμπλικανικό ναρκωτικό που λανσάρεται και ως δημοκρατικό.

Μια καλή αρχή θα ήταν η απόκτηση πολιτικών κομμάτων που θα λειτουργούν δημοκρατικά. Για να συμβεί αυτό δεν χρειαζόμαστε συνταγματικές αλλαγές, μόνον καταστατικές που θα στοχεύουν στην αφαίρεση του χρήματος από την πολιτική, στον τερματισμό των προσωπικών φέουδων, της εσωστρέφειας στο κόμμα, της οικογενειοκρατίας και του επαγγελματισμού της πολιτικής.

Έτσι θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα

Όλα αυτά εξαφανίζονται με αλλαγή του τρόπου ανάδειξης των κομματικών στελεχών στα διάφορα όργανά του. Η χρήση της κλήρωσης για μια θητεία από ομάδα εθελοντών που ικανοποιούν συγκεκριμένα προαπαιτούμενα για κάθε επίπεδο οργάνου του κόμματος αντί της εκλογής. Με τα προαπαιτούμενα σχεδιάζεις την ανάδειξη της αξιοκρατίας και της πληρέστερης εκπροσώπησης σε αυτά που τώρα θα είναι, επιπλέον, και δημοκρατική.

Με τον ίδιο τρόπο καθορίζεται και η σύνθεση των κομματικών ψηφοδελτίων για τις βουλευτικές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Και για αυτές τις κατηγορίες η θητεία είναι μια. Εξαίρεση υπάρχει για τους επικεφαλής των ψηφοδελτίων και του αρχηγού του κόμματος  για τους οποίους υπάρχει η δυνατότητα και δεύτερης θητείας. Σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, η δε σειρά ανάδειξης στο ψηφοδέλτιο δεν καθορίζεται πριν από τις εκλογές από κάποιο όργανο του κόμματος ή του αρχηγού του, αλλά μετά τις εκλογές πάλι δια της κλήρωσης, που είναι ηθικό και δημοκρατικό.

Ένα ουσιαστικότερο πολιτικό σύστημα

Με τον τρόπο αυτό όλοι οι υποψήφιοι εργάζονται για την αύξηση του ποσοστού του κόμματος. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι τώρα ο πολίτης ψηφοφόρος κρίνει περισσότερο το πρόγραμμα του κόμματος που είναι και ευκολότερο, από του να αξιολογεί τις διάφορες περσόνες, όπως γίνεται σήμερα, και να διαπλέκεται με αυτές. 

Όπως φαίνεται από τα παραπάνω τρόπος, και μάλιστα απλός, υπάρχει για να απελευθερώσουμε τους πολιτικούς από τους ψηφοφόρους, που το ήθελε πολύ και ο Χαρίλαος Τρικούπης για να πάει μπροστά η Ελλάδα. Υπάρχουν και όλα τα μέσα. Απλώς οι διαδικασίες μέσα στο κόμμα αλλάζουν μόνον και η κοινωνία γλυτώνει από τον διεφθαρμένο σημερινό τρόπο. Με τον τρόπο αυτό τα πολιτικά κόμματα μεταμορφώνονται σε καθαρόαιμα δημοκρατικά κόμματα και η Τοπική Οργάνωση αποκτά απόλυτη εξουσία σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση του τοπικού προγράμματος ανάπτυξης του κόμματος, κάτι που θα αυξήσει το ενδιαφέρον των πολιτών να συμμετέχουν στα κοινά δια των πολιτικών κομμάτων που είναι και το ζητούμενο.