ΗΠΑ: Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ελευθερίας του λόγου

Στις ΗΠΑ, λοιπόν, η ελευθερία του λόγου, σε ατομικό επίπεδο, αλλά και μέσω της ελευθερίας του Τύπου και της προστασίας από κάθε μορφή λογοκρισίας, συνέβαλε στη συγκρότηση ενός Τύπου ισχυρού κι αχειραγώγητου απέναντι στην πολιτική εξουσία, που έχει να επιδείξει μέσα στο χρόνο σημαντικά παραδείγματα δημοσιογραφικής αντίστασης σε κάθε μορφής λογοκρισία, αποκάλυψης σκανδάλων και της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με την οικονομική. Η φράση «κανένας νόμος» ερμηνεύτηκε βέβαια, μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, με τόσο απόλυτο τρόπο, που ο νομοθέτης δυσκολεύτηκε για πολύ καιρό να επιβάλει νόμους για τα εγκλήματα του Τύπου, αλλά και να ρυθμίσει τον ελεύθερο ανταγωνισμό στο πεδίο των ΜΜΕ.

Βεβαίως, η ιστορία των ΗΠΑ απαριθμεί και πολλά παραδείγματα λογοκρισίας, όπως το κάψιμο των βιβλίων του Wilhelm Reich μεταξύ 1956 και 1960, που θεωρήθηκε ως το πλέον σκοτεινό παράδειγμα λογοκρισίας στη σύγχρονη εποχή. Ωστόσο, η ακτινοβολία της ελευθερίας του λόγου και της αρχής της 1ης Τροποποίησης δεν αναιρέθηκε ποτέ και συνέχιζε παρόλες τις αντιφάσεις της να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του δημόσιου πολιτισμού τους.

Κίνδυνοι προ των πυλών

Την αυγή της μεταψυχροπολεμικής εποχής και, ιδίως, από τα τέλη του 20ου αιώνα μια επικίνδυνη στροφή άρχισε να συντελείται στις ΗΠΑ, στο πεδίο της ελευθερίας του λόγου: Στο πλαίσιο μιας διευρυνόμενης τάσης για πολιτική ορθότητα – με την έννοια της μορφής ελέγχου της σκέψης, στην κατεύθυνση της συμμόρφωσής της στις απαιτήσεις ομάδων πίεσης – τάση την οποία ο Umberto Eco έφτασε να χαρακτηρίσει ως μια νέα μορφή φονταμενταλισμού, η ελευθερία του λόγου των πολιτών, φαίνεται να ασφυκτιά κάτω από την μπότα της λογοκρισίας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ).

Και ενώ τα δίκτυα αυτά υποτίθεται ότι ήρθαν για να δώσουν βήμα στον πολίτη για να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, νέα εμπόδια άρχισαν να υψώνονται μέσα από την λογοκρισία που ασκούν τα τελευταία – σε αγαστή πάντα συνεργασία με την Διοίκηση των ΗΠΑ – στην έκφραση και στις ιδέες των πολιτών. Οι πρώτες ενδείξεις της νέας αυτής μορφής λογοκρισίας, που συνδέεται με την διευρυνόμενη τάση για πολιτική ορθότητα, εμφανίστηκαν την εποχή προεδρίας Μπους, λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου2001, με τις ευθείες παρεμβάσεις και απαγορεύσεις της Διοίκησης, στο πλαίσιο του πολέμου του Ιράκ για θέματα τρομοκρατίας και εθνικής ασφάλειας.

Στη συνέχεια, οι παρεμβάσεις επεκτάθηκαν σε δημοσιεύματα που το περιεχόμενό τους ενέπιπτε στις κατηγορίες των ποινικώς κολάσιμων πράξεων, (πχ πορνογραφικό υλικό), ενώ λίγο λίγο, το πεδίο της λογοκρισίας περιέλαβε, όλες τις αντίθετες με το κυρίαρχο αφήγημα και με την επιβεβλημένη άνωθεν “πολιτική ορθότητα” απόψεις, θέματα κλιματικής κρίσης, θέματα ιατρικής φύσης ιδίως την περίοδο της πανδημίας, μέσα από τον γενικόλογο και με χαρακτήρα Δούρειου ίππου, όρο της “misinformation”, που κατά κόρον επικαλούνται οι εταιρίες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως πρόσχημα για το κλείσιμο λογαριασμών και την απαγόρευση δημοσιεύσεων χρηστών που δεν απηχούν το κυρίαρχο αφήγημα.

Οι νόμοι που έχουν υιοθετηθεί στις ΗΠΑ υπαγορευόμενοι από την πολιτική ορθότητα, (πρόκειται για Οργουελικού τύπου ντιρεκτίβες για το πώς πρέπει κανείς να συμπεριφέρεται, ή να εκφράζεται), είναι αμείλικτοι. Πέρα από τα κοινωνικά δίκτυα, η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει και στις δημόσιες υπηρεσίες και στα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, όπου άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους αν έχουν αντίθετη άποψη ή, αν απλώς εκφέρουν μια φράση που προκάλεσε “δυσφορία”. Τούτο ακριβώς είναι το φαινόμενο της κουλτούρας της ακύρωσης (cancel culture), που, με τη σύγχρονη εκδοχή της σημαίνει τον κοινωνικό στιγματισμό και αποκλεισμό προσώπων ή συλλογικοτήτων, λόγω, μη πολιτικά ορθών θέσεων, απόψεων, ακόμη και σκέψεων. Και βέβαια, η λογοκρισία βρήκε πρόσφορο έδαφος στο πεδίο των ΜΚΔ.

Παγκόσμια λογοκρισία

Την εποχή της παγκοσμιοποίησης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με τον πιο φυσικό τρόπο, η πολιτική ορθότητα με όλες τις παραπάνω επικίνδυνες για τον δημόσιο διάλογο συνέπειες, εξήχθη και στην Ευρώπη. Εξήχθη στην κυριολεξία, μια και η λογοκρισία πραγματοποιείται μέσω των αμερικανικών κοινωνικών δικτύων, που είναι εταιρίες αμερικανικού δικαίου, οι οποίες, ωστόσο, έχουν ορίσει και τοπικούς δήθεν ανεξάρτητους “fact checkers” για να πραγματοποιούν μέσω φιλτραρίσματος την βρώμικη εργασία της λογοκρισίας ενάντια στους συμπολίτες τους.

Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ECHR-ΕΣΔΑ), είναι βέβαια κάθετη σχετικά με το θέμα της λογοκρισίας, απαγορεύοντας κάθε παρέμβαση «δημοσίων αρχών» στην ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, μια φράση που μάλιστα, ερμηνεύεται διασταλτικά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια και καλύπτει την λογοκρισία που μπορεί να ασκείται από «πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που ασκούν εξουσία, ιδίως οικονομική». Με τον τρόπο αυτό απαγορεύεται κάθε προληπτικός έλεγχος των προϊόντων της σκέψης και του λόγου (πριν αυτά δουν το φως της δημοσιότητας).

Στις ΗΠΑ βέβαια, η έννοια της λογοκρισίας ερμηνεύεται πιο στενά, μια και καλύπτει μόνο την Διοίκηση, ενώ η κάθε ιδιωτική εξουσία παραμένει ανεξέλεγκτη στο πεδίο αυτό. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, στο βαθμό που το φιλτράρισμα και η λογοκρισία πραγματοποιούνται σε ευρωπαϊκό έδαφος, το αμερικανικό δίκαιο δεν θα είχε κανένα λόγο εφαρμογής σε περίπτωση που ένας πολίτης από την Ευρώπη που λογοκρίθηκε με οποιοδήποτε τρόπο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προτίθετο να στραφεί δικαστικά εναντίον του.

Επίσης, σε Ευρώπη και Αμερική, το σκεπτικό, ότι η ελευθερία του λόγου έχει θεσπιστεί, ιδίως για να προστατέψει τις ιδέες που ενοχλούν και δυσαρεστούν, γιατί αυτό απαιτεί η ανεκτικότητα σε μια δημοκρατική κοινωνία, είναι κοινό και αποτελεί τον πυρήνα της προστασίας. Στο επόμενο άρθρο θα εξετάσουμε αναλυτικότερα μια σειρά από υποθέσεις εκκρεμούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και πρόκειται να κριθούν οριστικά, εντός του 2024. Υποθέσεις, η έκβαση των οποίων είναι κομβική για το μέλλον της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά και της δημοκρατίας, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα.