Μαθήματα Ιστορίας στην “Επιτροπή 2021” από τον Κίσινγκερ!

Μεγάλη αναταραχή με νέες αποχωρήσεις επικρατεί στην Επιτροπή για το 1821, η οποία δεν φαίνεται εισέτι ικανή να ευθυγραμμισθεί με τις αντιλήψεις και προσδοκίες των Ελλήνων. Αν και πολλές επιθέσεις εναντίον της διακονούν πολιτικούς και δημοσιογραφικούς σχεδιασμούς, η Επιτροπή μάλλον δεν πείθει όταν αγανακτεί, καθώς ορισμένα μέλη της απλόχερα προσφέρουν αφορμές για ισοπεδωτική κριτική. Την προσφέρουν με την εκτός τόπου και χρόνου πεποίθησή τους ότι είναι δυνατή η αστασίαστη εφαρμογή ενός περιθωριακού ιδεολογικού προγράμματος.

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί όσα τεκταίνονται. Και αποτελεί τούτο αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωσή του, όπως αποτελούσε των Αμερικανών όταν εόρταζαν τα δικά τους 200 χρόνια, το 1976, ή αντίστοιχα των Γάλλων, το 1989. Καταγράφουμε ότι οι δυσπλασίες φάνηκαν έγκαιρα: υπήρξαν, από πολύ νωρίς, συναντήσεις με πρέσβεις ενίων χωρών, οι οποίοι «ζήτησαν να ενημερωθούν για το έργο της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”». Ως τι ακριβώς το ζήτησαν; Μήπως είχε ζητήσει ο Έλληνας πρέσβης να ενημερωθεί για τους αμερικανικούς εορτασμούς το 1976 ή τους γαλλικούς το 1989; Πάλι καλά που δεν ζήτησε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ενημερωθεί…

Ο νέος γύρος παραιτήσεων και η καινούργια έμφαση στην επικοινωνιακή διαχείριση έναντι της εμβριθούς και απροκατάληπτης ανάλυσης ήταν πολύ εύκολο να προβλεφθούν, χωρίς προορατικό χάρισμα. Γιατί, όμως, συμβαίνουν αυτά; Απλούστατα, διότι το 1821 δεν συνιστά προνομιακό πεδίο για έναν ακόμα φιλιππικό κατά του εθνικολαϊκισμού, κάτι που αποτελεί την ζωογόνο ουσία τινών εκ των μελών της Επιτροπής.

Τι ήταν το 1821; Θα προσφύγουμε στην σοφία του Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος στην διδακτορική του διατριβή (A World Restored: Metternich, Castlereagh and the Problems of Peace 1812-1822 – κυκλοφόρησε και στα ελληνικά ως “Ένας αποκατεστημένος κόσμος”, αν και μια πιο ουσιαστική μετάφραση θα ήταν “Η παλινόρθωση ενός κόσμου”), αφιερώνει ένα κεφάλαιο στην Ελληνική Επανάσταση, Τη χαρακτηρίζει, οξυδερκέστατα, «not a revolution of middle-class origin to achieve political liberty, but a national movement with a religious basis».

Παρέλκει, βέβαια, η υπόμνηση, ότι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί να αναδείξει η Επιτροπή. Ήδη αναφέραμε ότι δεν πείθουν με τις αντιδράσεις τους όσα μέλη της Επιτροπής αντιδρούν, όταν ασχάλλοντες μαστιγώνουν τα ήθη και έθη των αείποτε αγράμματων, κουτοπόνηρων, χωριατών και εθνικολαϊκιστών Ελλήνων! Από κοντά και συγκεκριμένες γραφίδες του ιδίου φυράματος. Εντυπωσιάζει αληθινά τέτοια αμβλύνοια, ή μήπως όχι;

Και ο Μπρεζίνσκυ

Για να το εξηγήσουμε, θα αφήσουμε τον Κίσινγκερ και θα πιάσουμε τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, ο οποίος, το 2008, επισκοπώντας την παγκόσμια σκακιέρα με αφορμή την άνοδο στην εξουσία του Μπαράκ Ομπάμα, έγραψε ένα από τα σημαντικότερα άρθρα που έχουν εμφανισθεί στις σελίδες των New York Times τις τελευταίες δεκαετίες. Ειρήσθω εν παρόδω, οι New York Times εδώ και πολλά χρόνια δεν διαφέρουν σημαντικά από τις ημέτερες εφημερίδες, με τον τόνο να δίνεται από έναν ήδη χρεωκοπημένο και ρηχό, υψηλόφρονα αλλά τελικά ανύπαρκτο, φιλελευθερισμό με ορισμένες κοινωνικές και οικολογικές ανταύγειες, έτσι για άλλοθι.

Ο Μπρεζίνσκυ, λοιπόν, έκανε λόγο για μια πρωτοφανή “παγκόσμια πολιτική αφύπνιση”, που έγινε δυνατή λόγω της τεχνολογικής επανάστασης και η οποία θα ανάπλαθε εκ νέου το διεθνές σύστημα, καθώς στην οικουμενική και ουκουμενικά διαδραστική κοινωνία του 21ου αιώνα δεν θα κυριαρχεί ο ενιαίος και ενωτικός κοσμοπολιτισμός. Αντίθετα, θα κυριαρχήσει η αναζήτηση για τον σεβασμό και την αναγνώριση των εθνικών και πολιτιστικών παραδόσεων και ταυτοτήτων, σε συνάρτηση με την απαίτηση για δικαιότερη πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους.

Ακριβώς λόγω αυτής της αφύπνισης, γίναμε μάρτυρες θεαματικών αναδιατάξεων, οργανικά αλληλένδετων, στην διεθνή πολιτική και οικονομία τα τελευταία χρόνια, πολλές εκ των οποίων είχαν ως όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι, λοιπόν, γελοίο να τα βάζουν ορισμένοι πανεπιστημιακοί με τους “ηλίθιους του Twitter” που απαιτούν να έχουν άποψη για το 1821, δίχως επιστημονική εντρύφηση. Και είναι δέκα φορές πιο γελοίο να αντιδικείς με το ίδιο το κοσμοείδωλο των Ελλήνων για το 1821, όταν αυτό συμβαίνει να επαληθεύεται πλήρως από τα ιστορικά γεγονότα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Έχουμε, άλλωστε, καμαρώσει κάποια από αυτά τα πρόσωπα να επιχειρηματολογούν σοβαρά περί της “μη ελληνικότητας” της Κύπρου.

Για να μην καταλήξει Πόλεμος των Άστρων

Επειδή τίποτα δεν διαυγάζει τα πράγματα τόσο καλά όσο ο κινηματογράφος, ερχόμαστε τώρα στον Πόλεμο των Άστρων, το γνωστό Star Wars, και την σχέση του με τις συγκρούσεις περί του εορτασμού του 1821. Ναι, αυτό ακριβώς. Η ταινία The Last Jedi, λοιπόν, προκάλεσε οργίλες αντιδράσεις στους οπαδούς των συγκεκριμένων ταινιών, που κατηγόρησαν την Disney –πλέον ελέγχει το franchise– τους σκηνοθέτες και τους σεναριογράφους.

Οι αντιδράσεις προκλήθηκαν λόγω της χοντροκομμένης, άτεχνης και νηπιακού επιπέδου προώθηση μιας υποτίθεται πολιτιστικά φιλελεύθερης, inclusive, αλλά τελικά υποκριτικής φιλοσοφίας, της οποίας η παρουσίαση ομοίαζε με διαφήμιση ρούχων γνωστών εταιρειών αθλητικών ειδών. Η ταινία, δηλαδή, χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για την προώθηση αυτή, ενώ οι κώδικες, οι παραδόσεις και η γενικότερη φιλοσοφία των προηγούμενων ταινιών καθιστούσε κάθε τέτοια προσπάθεια απαγορευτική.

Το αποτέλεσμα ήταν η επόμενη ταινία (The Rise of Skywalker) να ανακρούσει πρύμναν και να εγκαταλείψει την συγκεκριμένη προσέγγιση. Εξαπολύθηκε, όμως, επίθεση με βαρύτατους χαρακτηρισμούς από Αμερικανούς κριτικούς σε βάρος των επικριτών του νέου Star Wars. Τους χαρακτήρισαν διαδικτυακούς βλάκες, ρατσιστές, σεξιστές, υπόνομο των social media, ακόμα και πράκτορες της Ρωσίας. Όπως βλέπουμε, δεν το έχει μόνο η δική μας διανόηση το προνόμιο μαστιγώματος των “ηλίθιων” μαζών.

Για να μην καταλήξει λοιπόν η Επιτροπή για το 1821 όπως ο Πόλεμος των Άστρων, απαιτείται σεβασμός στην ιστορική αλήθεια, επικοινωνία με το λαϊκό κοσμοείδωλο και θεραπεία από ορισμένα σοβαρά πνευματικά συμπλέγματα. Ευχόμαστε καλή επιτυχία.