Μέρες απολογισμού για τον Ελληνισμό – Τί κυοφορεί το 2022

Είναι μέρες απολογισμού σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, για τη χρονιά που πέρασε. Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα, τα ίδια που έκαναν καθημερινά στον εαυτό τους οι μαθητές του ΠΥΘΑΓΟΡΑ (5ος αιώνας π.Χ.) τα βράδια, πριν κοιμηθούν: «Τί σφάλμα έκανα σήμερα; Τί καλό έκανα; Τί έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;». Και είναι αναγκαίος ο απολογισμός για τον Ελληνισμό, διότι, θα πρέπει να ακολουθήσει ο προγραμματισμός για τη χρονιά που έρχεται. Και από δω, αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, τα … “ζόρικα”!

Βρισκόμαστε στην κυοφορία και στην μετάβαση της νέας πραγματικότητας παγκοσμίως. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τί θα ακολουθήσει. Στοιχίζονται στην αφετηρία η Μεγάλη επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης, ο Ψηφιακός καπιταλισμός ως μετεξέλιξη της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού και μάλιστα, χωρίς κοινωνική συμμετοχή, χωρίς κοινωνική συναίνεση.

Θεωρείται υπέρβαση και πρόοδος η κατάργηση του δημοσίου χώρου, ως χώρου συνάθροισης και διαβούλευσης ελεύθερων ανθρώπων, προβληματισμού και αναζήτησης ιδεών και στοχασμού, αναιρείται το πρότυπο της αρχαιοελληνικής αγοράς του Δήμου, της Δημοκρατίας, της ισηγορίας (τίς ἀγορεύειν βούλεται;) και εξυμνείται η στροφή προς την εξατομίκευση, που θα ταλαντώνεται ανάμεσα στον μηδενισμό και τον ναρκισσισμό, τον ατομικισμό και την αδιαφορία για τον “άλλο”, τον ωφελιμισμό των ημετέρων και στον αποκλεισμό των “ξένων”.

Εποχή μαζικής ψύχωσης

Κορυφαίοι ψυχολόγοι και ψυχίατροι, με αφορμή την πανδημική κρίση και το κίνημα των αντιεμβολιαστών, αλλά και αυτών που σπεύδουν τρομοκρατημένοι να εμβολιαστούν, καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα, αν ζούμε πράγματι σε μια εποχή μαζικής ψύχωσης, όπου ο κόσμος αντιδρά όπως τον καθοδηγούν τα όργανα προπαγάνδας, είτε των κυβερνήσεων, των ΜΜΕ και του διαδικτύου, ή ακόμη χειρότερα, διάφορων συνωμοσιολόγων, σκοταδιστών, φανατικών της μυθοπλασίας.

Η καλή, η δημιουργική περίοδος, για μια κοινωνική ομάδα, για ένα σύνολο πολιτών και για τα υπερεθνικά σύνολα ανθρώπων, είναι όταν υπάρχει συναντίληψη και ταύτιση της γνώσης, της τεκμηριωμένης επιστημονικά άποψης με την κοινή γνώμη και τη κοινή λογική. Πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρισκόμαστε από αυτή την ταύτιση της Γνώσης με την κοινή Λογική;

Τα Έθνη, οι κοινωνίες, οι συλλογικότητες, οι οικογένειες, ο καθένας ξεχωριστά ως πολίτης του Κόσμου, ψυχανεμίζεται, διαισθάνεται ότι κάτι καινούργιο έρχεται, που είναι Άγνωστο και το άγνωστο πάντα προκαλεί φόβο. Μια νέα Τάξη Πραγμάτων, στην οποία, είναι πιθανόν και να μην μετέχει! Ανησυχητικές διαστάσεως παίρνει ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό φαινόμενο. Είναι η “επανάσταση της παραίτησης”!

Στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και στην Κίνα, πολλοί νέοι 30ρηδες, που δεν βρίσκουν χαρά και το νόημα της ζωής στα εξαντλητικά ωράρια 9π.μ. με 9 μ.μ. των μεγάλων και απρόσωπων Επιχειρήσεων, παραιτούνται και “αράζουν” και κάποιοι επιστρέφουν να ζήσουν κοντά στη φύση, αποστασιοποιημένοι από το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Το φαινόμενο σύμφωνα με το Bloomberg, στις ΗΠΑ περιγράφεται ως “the greet resignation”, η μεγάλη παραίτηση και στην Κίνα ως “Lie flat” , “μένω αραχτός”. Είναι από τα πρώιμα φαινόμενα του meta, του επερχόμενου Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού.

Δύο κόσμοι που δεν συναντώνται

Κάποιες άλλες μετρήσεις, εκτιμήσεις ή και διαπιστώσεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το χρόνο, τα χρόνια που έρχονται. Σύμφωνα με την Goldman Sachs, το 80% του παγκόσμιου Πλούτου, ανήκει στο 1% των πλουσιότερων επιχειρηματιών του πλανήτη. Στην έρευνα των UBS και PwC, οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν κερδίσει περισσότερα από 1 τρισ. δολ. εφέτος (2021), που σημαίνει, ότι πολλοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο έχουν επωφεληθεί, πλούτισαν και άλλο και από την φονική πανδημία!

Και στην απέναντι πλευρά, σύμφωνα με έρευνα του Αφρικανικού Φόρουμ για την Πολιτική για τα Παιδιά (ACPF) οι μισοί θάνατοι παιδιών στην αφρικανική ήπειρο οφείλονται στην πείνα! Όπως τονίζει στην έκθεσή του το Φόρουμ, που έχει την έδρα του στην Αντίς Αμπέμπα, περίπου 60 εκατομμύρια παιδιά στερούνται το φαγητό και ένα στα τρία παιδιά στην Αφρική κινδυνεύει ή πεθαίνει από πείνα!

Επειδή όμως αυτοί οι δυο Κόσμοι, δεν συναντώνται πουθενά, ούτε καν στην Χριστιανική Αλληλεγγύη και Φιλανθρωπία και επειδή, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φυσιολογική, και δεν προοιωνίζει ομαλές εξελίξεις για την Ανθρωπότητα, νομοτελειακά λοιπόν, η ανθρωπιστική κρίση, θα εξελιχθεί σε κοινωνική, πολιτισμική έκρηξη, που πιθανόν να αποσταθεροποιήσει πολιτικά, πολιτειακά \, χρηματοπιστωτικά συστήματα και να “σκορπίσει” πολυεθνικές συμμαχίες. Ιστορικά, τέτοια μείζονα προβλήματα “λύνονται” με πόλεμο.

Αβεβαιότητα και ανασφάλεια

Σε διεθνοπολιτικό επίπεδο, βιώνουμε καταστάσεις “Ψυχρού πολέμου”, αλλά με θερμά μέτωπα, στην Ουκρανία, στο Κεντρικά Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράν, το Ιράκ, στην Υεμένη, στη Συρία, στη Λιβύη, στο Σαχέλ και αλλού… Η εσπευσμένη αποχώρηση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων από το Αφγανιστάν και η αναγνώριση των Ταλιμπάν ως συνομιλητών της Δύσης(!!!), προκειμένου η πολύπαθη αυτή χώρα της Ασίας, να αναρρώσει από τις πληγές του εμφυλίου, του σκοταδισμού και της στρατιωτικής εισβολής, κατά πρώτον, δημιούργησε αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ΗΠΑ και τη συμπεριφορά προς τους σύμμαχους της και κατά δεύτερον, ενθάρρυνε τους εχθρούς των αμερικανών και του αξιακού κώδικα (Δημοκρατικές Δομές, Ελευθερίες, ατομικά δικαιώματα) που πρεσβεύει η Δυτική Συμμαχία.

Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στην ηγέτιδα δύναμη της Δύσης, τις ΗΠΑ, από παραδοσιακούς συμμάχους της, δημιουργεί ρωγμές στο εσωτερικό της Συμμαχίας και παράλληλα, συσπειρώσεις στο αντίπαλο συμμαχικό δέος (Ρωσία, Κίνα). Έτσι όμως, καθίστανται αναπότρεπτα φαινόμενα αποσταθεροποίησης και ανασφάλειας σε παγκόσμια μεγακλίμακα, δηλαδή η “σπορά” για την Στρατηγική Σύγκρουση Πολιτισμών και γεωοικονομικών συμφερόντων, όπου την “τελική” απάντηση, θα την δώσουν, κατά πάσα βεβαιότητα, οι στρατιωτικοί μηχανισμοί.

Στα Βαλκάνια η κατάσταση, με επίκεντρο ενδιαφέροντος την πιθανολογούμενη διάσπαση της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Για την Ιστορία αναφέρω ότι, στις 28 Ιουνίου του 1914 ο σερβοβόσνιος φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε στο Σαράγεβο τον διάδοχο του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου Φραγκίσκο Φερδινάνδο και τη σύζυγό του Σοφία. Η ενέργειά αυτή του Πρίντσιπ, που εξέφραζε τις φιλοδοξίες του πανσερβισμού, πυροδότησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προγραμματισμός για τον Ελληνισμό

Στις μέρες μας, ο φιλόδοξος ηγέτης των Σερβοβόσνιων ο Μ. Ντόντικ, που είναι μέλος της συλλογικής προεδρίας της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, προετοιμάζει τη δημιουργία ενός μικρού σερβικού κράτους, που θα καταλαμβάνει το 50% της σημερινής Βοσνίας- Ερζεγοβίνης. Ο Μ. Ντόντικ προανήγγειλε τη δημιουργία σερβοβοσνιακού στρατού και προειδοποίησε, ότι αν παρέμβει η Δύση, θα καλέσει για βοήθεια τη Σερβία και τη Ρωσία, με τις οποίες έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια στενότατες σχέσεις.

Ήδη ο Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, διαβλέποντας την απειλή για τη σταθερότητα στη Βαλκανική Χερσόνησο, διόρισε ως Ειδικό Απεσταλμένο στα Δυτικά Βαλκάνια τον Πτέραρχο Στιούαρτ Πίτς, προκειμένου να διαχειριστεί την επερχόμενη κρίση, πριν αυτή εξελιχθεί σε νέο βαλκανικό ολοκαύτωμα.

Σε αυτή την μεταβατική περίοδο της Παγκόσμιας συνείδησης και της νέας Τάξης Πραγμάτων (ψηφιακή διακυβέρνηση, ωφελιμισμός-ατομικισμός, Μεγάλη Επανεκκίνηση), θα πρέπει ως Έλληνες, ως πολίτες του Κόσμου και ως ελληνικό κράτος-έθνος, να διατηρήσουμε την υπόστασή μας, την ιστορικότητα, την ελληνικότητα του βίου μας, τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων.

Να βασιστούμε στον πολιτισμό μας, στις αρχές και τις αξίες του ήθους του ελληνικού πνεύματος, αναρριχόμενοι στους ώμους των γιγάντων του Πνεύματος της αρχαιοελληνικής και νεοελληνικής γραμματείας (από τον Όμηρο μέχρι τον Ελύτη). Απαιτείται πολύμοχθος αγώνας για την διαφύλαξη του Ανθρωπισμού και της μετοχής του ατόμου στην Αλληλεγγύη και της ανιδιοτελούς προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, ως αναλλοίωτη “ιδιαιτερότητα” της συνείδησης του Οικουμενικού Ανθρώπου, του Οικουμενικού Ελληνισμού.