Να που ο Τραμπ έκανε τον κορωνοϊό εκλογικό σύμμαχο

Κακώς υπάρχει οποιαδήποτε προσδοκία από τα προσκείμενα στους Δημοκρατικούς ΜΜΕ, ότι ο Τραμπ θα αλλάξει στάση απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού, μετά την ανάρρωσή του, η οποία φαίνεται να θεωρείται δεδομένη. Κι αυτό, γιατί ένας πολιτικός σαν τον Τραμπ θα επιδιώξει να αξιοποιήσει πολιτικά στο έπακρο το γεγονός ότι νόσησε από τον ιό που τον κατηγορούν ότι δεν αντιμετώπισε επαρκώς.

Λίγο πριν πάρει το εξιτήριό του από το στρατιωτικό νοσοκομείο Walter Reed, εξήρε το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, συνδέοντας τις προσπάθειές τους με το πώς η χώρα του έχει δείξει «φοβερή πρόοδο τους τελευταίους έξι μήνες στην αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας». Αυτό ανέφερε ο ίδιος με ανάρτησή του στο Twitter, το οποίο να θυμίσουμε είναι ένα βασικό εργαλείο του για την άσκηση της πολιτικής επικοινωνίας και τη σύνδεσή του με το εκλογικό του σώμα.

Σε μια προσπάθεια να συνεχίσει την καμπάνια του, ο Αμερικανός πρόεδρος φόρεσε το κοστούμι και τη μάσκα του, μία μέρα πριν βγει από το νοσοκομείο, και έχοντας μπει σε “φουλ” αγωγή με ρεμντεσιβίρ, άδραξε την ευκαιρία. Στη θέση του οδηγού και του συνοδηγού οι πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας με τις μάσκες τους, απ’ έξω κόσμος και ο ίδιος να χαιρετά, από το πίσω κάθισμα, διαλύοντας τις φημολογίες περί μεταφοράς εξουσιών στον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς.

“Έξαλλος” ο Τραμπ με τα ΜΜΕ

Λίγη σημασία έχει αν αυτοί οι πράκτορες έπρεπε μετά να τεθούν σε καραντίνα, και η βόλτα με το αυτοκίνητο φαίνεται να ενόχλησε αρκετά ορισμένους συναδέλφους τους, με τα Μίντια να ξεκινούν συζητήσεις για το κατά πόσο ο πρόεδρος τους έθεσε σε κίνδυνο, και πόσο εύκολο είναι να κολλήσει κάποιος ιό μέσα σε ένα κυριολεκτικά αεροστεγές όχημα. Αυτό που τον απασχολούσε ήταν κυρίως να δώσει τέλος στην υπερβολική, κατά τον ίδιο, ειδησεογραφική κάλυψη της κατάστασης της υγείας του.

Από τη μια μεριά, η κατάσταση της υγείας του Τραμπ και το γεγονός ότι προσβλήθηκε από τον ιό, ακόμα κι αν αναρρώσει, ανατρέπει σημαντικά τα σχέδια για την προεκλογική του καμπάνια. Επίσης, ο επικοινωνιακός χειρισμός της υπόθεσης από το γιατρό του, Σον Κόνλεϊ, και το Λευκό Οίκο γενικώς, εξέπεμψε αβεβαιότητα και αμφισημία. Για το πότε ακριβώς διαγνώστηκε, πόσο σοβαρά νόσησε, και ποια ακριβώς αγωγή του δόθηκε.

Για παράδειγμα, έγινε γνωστό την Κυριακή ότι του χορηγήθηκε οξυγόνο δύο μέρες πριν. Ο Κόνλεϊ παραδέχθηκε ότι η κατάσταση της υγείας του προέδρου παρουσιάστηκε κάπως εξωραϊσμένα. Από την άλλη, όταν ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου χαρακτήρισε “ανησυχητική”, το Σάββατο, την κατάσταση των ζωτικών ενδείξεων του Τραμπ, ο τελευταίος λέγεται ότι έγινε έξαλλος.

Κι αυτό γιατί βιαζόταν να επιστρέψει στο Λευκό Οίκο και να “σπινάρει” επικοινωνιακά το γεγονός ότι νόσησε και νίκησε. Ακόμα και το ότι ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, λόγω ηλικίας και βάρους, θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ του, την ώρα μάλιστα που τα περιθώρια στενεύουν απειλητικά ως τις εκλογές, και ο Τζο Μπάιντεν παραμένει μπροστά στις δημοσκοπήσεις.

Ο Covid-19 ως προσωπικό εργαλείο

Δεν θα είναι φυσικά η πρώτη φορά που μια προσωπική ασθένεια ενός πολιτικού υποψηφίου παίζει ρόλο στην απήχησή του. Για την ακρίβεια, το “αφήγημα της ασθένειας” είναι διακριτό μέρος της πολιτικής επικοινωνίας και μπορεί να έχει καθοριστική επίδραση σε ολόκληρες πολιτικές καριέρες.

Σε πολλές περιπτώσεις, μια χρόνια ή/και σοβαρή νόσος στιγματίζει τον πολιτικό υποψήφιο, μπορεί να προκαλεί τη συμπάθεια του χώρου του αλλά να εκλαμβάνεται και ως αδυναμία για την εκτέλεση των καθηκόντων του. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί είτε προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρύψουν το πρόβλημά τους ή ανοίγονται και το “μοιράζονται” με το κοινό, όπως στη γνωστή περίπτωση της Μαρία Λουίζ Ντρέιερ, πρώην υπουργό γερμανικού κρατιδίου.

Αν και η περίπτωση του Τραμπ είναι ιδιάζουσα, καθώς δεν νοσεί υπό “κανονικές” συνθήκες αλλά από τον ιό της ίδιας της επιδημίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, ο κανόνας παραμένει ο ίδιος: για να αξιοποιήσει την αρρώστια του πρέπει να έχει την πρωτοβουλία στην ερμηνευτική διαδικασία που τη συνοδεύει. Άπαξ λοιπόν και επανέλθει στα καθήκοντά του, θα παρουσιάσει την ανάρρωσή του ως μετωνυμία για τη “νίκη” της κυβέρνησής του επί της κρίσης δημόσιας υγείας.

Αλλά και μια προσωπική νίκη του επί του κινεζικού, όπως συνηθίζει να τον αποκαλεί, ιού. Όπως υπενθυμίζει ο Γερμανός ερευνητής Μάτιας Μπαντέλ, σε μελέτη του επί του “αφηγήματος των ασθενειών”, το στίγμα της αρρώστιας μπορεί να γίνει μέρος του “πολιτικού σώματος” σε πείσμα των κοινωνικών νορμών. Με απλά λόγια, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό για τον Τραμπ ότι νόσησε με τον ιό που αμφισβητούσε.

Εμφανιζόμενος στο κοινό του ξανά “όρθιος”, ενεργητικός, ευδιάθετος και με το θρασύ πάθος του, μπορεί να εξυπηρετήσει όλα όσα έχει ισχυριστεί στο παρελθόν. Έχοντας ξεπεράσει ο ίδιος προσωπικά τον ιό που γονάτισε τη χώρα του και την παγκόσμια οικονομία. Αν και είναι άγνωστο αν αυτό το αφήγημα είναι αρκετό για να κερδίσει τον αντίπαλό του, παραμένει γεγονός ότι, δυστυχώς, ίσως να μη χρειάζεται να νικήσει τον κορωνοϊό στις ΗΠΑ. Αρκεί να νικήσει τον δικό του.