Ο αφανισμός του θρακικού Ελληνισμού δεν βρίσκει δικαίωση

AΘάνατοι ! Οι σύγχρονοι Θράκες δεν ξεχνούν τον αφανισμό, την γενοκτονία σε βάρος του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης στις 6 Απριλίου του 1914 και σε όλες τις κεντρικές πόλεις του Έβρου, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Σουφλί και Διδυμότειχο οργανώθηκαν σήμερα, παρά την βροχή, επιμνημόσυνες δεήσεις και καταθέσεις στεφάνων από δεκάδες συλλόγους που έδωσαν τηρουμένων των μέτρων λόγω κορονοϊού, το παρόν τους.

Μόνο στην Αλεξανδρούπολη κατέθεσαν στεφάνια 80 σύλλογοι, επιστημονικοί, πολιτιστικοί, αποστράτων, φυσιολατρικοί, κοινωνικοί, αθλητικοί, στέλνοντας το μήνυμα ότι η ιστορία πρέπει να ξαναγραφεί και οι σελίδες της ιστορικής τεκμηρίωσης των παθών του θρακικού Ελληνισμού να διδάσκεται στα σχολεία. Αυτή είναι η ελάχιστη αποκατάσταση των οφειλόμενων της πολιτείας.

Με πρωτοβουλία της Ένωσης Πολιτιστικών Φορέων και του προέδρου Δημήτριου Κελεμίδη θα ξεκινήσει και πάλι πιο δυναμικά η προσπάθεια για την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής ως επίσημης ημέρας της Γενοκτονίας των Θρακών. “Το Μαύρο Πάσχα” έμεινε στις συνειδήσεις και στις μνήμες του 1914, όπου σφαγιάστηκαν, εκδιώχθηκαν και δολοφονήθηκαν, εγκαταλείποντας τις πατρογονικές τους εστίες, πάνω από 330.000 Θρακιώτες Έλληνες…

«Είναι καιρός να καλυφθεί αυτό το τεράστιο ιστορικό, διπλωματικό και ηθικό κενό που παρουσιάζει η ελληνική δημοκρατία για μια γενοκτονία ιστορικά αποδεδειγμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη», ανέφερε ο κ. Κελεμίδης ζητώντας την ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την δημιουργία μνημείων σε όλη την Θράκη, ώστε να τιμάται η μνήμη των θυμάτων.

Ιστορική αναδρομή

6η Aπριλίου του 1914, ήταν η ημέρα που οι Nεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aνδριανουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως “το Mαύρο Πάσχα”. H 6η Aπριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους.

Η απόφαση για την καθιέρωση σε πανελλήνια κλίμακα της 6ης Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού εγκρίθηκε με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών πριν 15 χρόνια (Διδυμότειχο–Ιούνιος 2006). Συνεχίστηκε με σύσταση προς τους συλλόγους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων (ΠΟΘΣ), κατά τις εργασίες του ετήσιου Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της (Χρυσούπολη Καβάλας–25 Νοεμβρίου 2007).

Ωστόσο ποτέ δεν υιοθετήθηκε από το επίσημο ελληνικό κράτος, αν και το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντου, Μικράς Ασίας, Θράκης) αποκαλύπτουν και ομολογούν ακόμη και σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Φονάτ Ντουντάρ, που μελετά με καθάριο βλέμμα τα πρόσφατα αποχαρακτηρισθέντα τουρκικά αρχεία εκείνης της εποχής. Στόχος των τελετών αυτών δεν είναι να εξάψουν το μίσος, να εγείρουν διεκδικήσεις, αντεκδικήσεις. Ο στόχος είναι να αποδοθούν  οι οφειλόμενες τιμές στα θύματα. Εξίσου σημαντικό, να καταδειχθεί ότι δεν υπάρχει άγνοια, αδιαφορία κι έλλειψη ιστορικής μνήμης.

Διαδικτυακή εκδήλωση προσεχώς

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι επετειακές εκδηλώσεις στον ακριτικό Έβρο θα συνεχισθούν την Τρίτη 6 Απριλίου 2021 και ώρα 18:30 με διαδικτυακή επετειακή εκδήλωση μνημοσύνης και ιστορικής γνώσης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης στο πλαίσιο των “Καστρινών Διαλόγων”, με κεντρικό ομιλητή τον διδάκτορα Κοινωνικών Επιστημών Θεοφάνη Μαλκίδη, με την συνδιοργάνωση του Δήμου Διδυμοτείχου και του ιστορικού-πολιτιστικού συλλόγου “Καστροπολίτες”. Πρόσφατα εκδόθηκε το τρίτο έργο του ιστορικού Φονάτ Ντουντάρ για το θέμα αυτό με τίτλο: “Η εθνοτική μηχανική των Νεότουρκων και ο εκτουρκισμός της Ανατολίας” (1913-1918).

Ο Φονάτ Ντουντάρ, ο “εκσκαφέας αρχείων”, όπως αυτοαποκαλείται, ομολογεί σε σχετική συνέντευξή του: «Με ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, το πώς η εξουσία κατέγραψε στα επίσημα έγγραφά της τις βιαιότητες που η ίδια σχεδίασε και εκτέλεσε (και που φυσικά η ίδια ποτέ δεν το παραδέχθηκε).  Είχα την τύχη να είμαι ο πρώτος ερευνητής που διάβασε ορισμένα αρχεία, τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα. Τα αρχεία αυτά λοιπόν παρουσιάζουν λεπτομερώς τα στάδια που σχεδίου δράσης εναντίον του Ρωμιών, που κατάρτισε το καθεστώς των Νεοτούρκων» (με τη βοήθεια Γερμανών στρατηγών).

«Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων ήταν λοιπόν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (“τάγματα εργασίας”) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη».

Διωγμοί Θρακιωτών

Έτσι την περίοδο 1913-1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης, για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι Νεότουρκοι, πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στην Μικρα Ασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000.

Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μικρά Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Ανατολική Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000-370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη-ερειπωμένη ελληνική γη μόνο 30.000-40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι.

Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του ελληνικού στοιχείου υπήρξε το “Μαύρο Πάσχα” του 1914 (6η Απριλίου). Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Ελληνισμού), έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.

Λεπτομέρειες για τη γενοκτονία αυτή του Θρακικού Ελληνισμού μας δίνουν οι εκθέσεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο των κατά τόπους Μητροπολιτών, καθώς και το βιβλίο με τίτλο: “Μαύρη βίβλος” που εξέδωσε το Πατριαρχείο το 1919. Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι με την εθνικιστική τους μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος του ελληνικού στοιχείου. Τότε εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.