Ο Ρήγας Φεραίος πάντως θα υπέγραφε τη συμφωνία

Πολλοί Έλληνες έκαναν ένα άλμα 25 αιώνων για να υπερασπιστούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Ουδείς από αυτούς ένοιωσε την ανάγκη να θυμηθεί τους αγώνες του Ελληνισμού για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον οθωμανικό ζυγό, αν και σχεδόν όλοι έχουμε τραγουδήσει τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου. Ο Θούριος, όπως διαβάζω στην Βικιπαίδεια, είναι πατριωτικός ύμνος, έργο τον οποίο είχε γράψει το ο Ρήγας Φεραίος το 1797 και τραγουδούσε σε συγκεντρώσεις με σκοπό να ξεσηκώσει τους Έλληνες.

Ο Θούριος δεν ήταν ένα απλό πατριωτικό τραγούδι, αλλά ανοικτή προκήρυξη, προσκλητήριο δυνάμεων και πρόγραμμα ενεργείας, σύνθημα επαναστατικού συναγερμού για όλη την τουρκοκρατούμενη Βαλκανική και Εγγύς Ανατολή. Με τον Θούριο, ο Ρήγας επιδιώκει την διαπαιδαγώγηση των σκλαβωμένων Ελλήνων με σκοπό τη συνειδητοποίηση της κατάστασής τους και δια της αυτογνωσίας της αναζήτησης των κατάλληλων μέσων για την ανάκτηση της ελευθερίας τους.

Οι πρώτες απόψεις του Ρήγα για διαβαλκανική συνεργασία, εντοπίζονται στον Θούριο. Καλεί σε συμμαχική συνεξέγερση όχι μόνο όλους τους Βαλκάνιους υπηκόους του Σουλτάνου, αλλά και όλους τους κατοίκους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ανεξάρτητα από θρησκεία και φυλή. Τους καλεί σε επανάσταση για να ζουν ο καθένας στον τόπο του ελεύθερα με αμοιβαίο σεβασμό πίστης και λατρείας: Να μερικοί στοίχοι:

«Σ’ Aνατολή και Δύση, και Nότον και Bοριά,
Για την Πατρίδα όλοι, νάχωμεν μια καρδιά.
Στην πίστιν του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζη,
Στην δόξα του πολέμου να τρέξωμεν μαζύ.
Βούλγαροι κι΄Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί
Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή
Για την ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί…»

Έτσι, τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως προβάλλονται στον Θούριο, υπερβαίνουν κάθε ατομικό πλαίσιο, όπως αυτά προσδιορίζονται στις γαλλικές διακηρύξεις, αλλά αποκτούν κοινωνικότερο πανανθρώπινο περιεχόμενο. Πανανθρώπινο περιεχόμενο που αρκετοί από τους σύγχρονους πολίτες αγνοούν, θύματα της χειραγώγησης και του φανατισμού εκείνων που τα καλλιεργούν για πολιτική εκμετάλλευση.

Μακεδονία, όπως η Θράκη

Το ελληνικό δίκαιο στην συγκεκριμένη διαπραγμάτευση, αφορούσε το σφετερισμό του όρου σκέτο Μακεδονία. Διότι το γειτονικό μας κράτος δεν ήταν η όλη Μακεδονία. Ήταν όμως ένα μέρος, το βόρειο. Με την έννοια αυτή και με όσα συμπληρωματικά συμφωνήθηκαν, έχουμε την μεγίστη δυνατή αποκατάσταση της ιστορικής πραγματικότητας.

Όπως για παράδειγμα η Θράκη δεν είναι ενιαία και ένα μέρος της ανήκει πλέον στην Τουρκία και ένα άλλο βόρεια στη Βουλγαρία, χωρίς οι οπαδοί του Μεγάλου Αλεξάνδρου να αντιδρούν για σφετερισμό. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Το αιώνα της διεθνούς συνεργασία σε όλον τον κόσμο. Τον αιώνα της ανταλλαγής προϊόντων υπηρεσιών και γνώσεων. Εκατομμύρια νέοι μετακινούνται σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης αναζητώντας μόρφωση και εργασία.

Βρισκόμαστε στην εποχή όπου η ισχύς και η επιρροή των εθνικών κρατών, ασκείται μέσω της εργασίας και της γνώσης. Μέσω της οικονομίας. Τον αιώνα όπου η Ευρώπη, το θέατρο των παγκοσμίων πολέμων, αναζητά τη νέα ταυτότητα συνεργασιών με προοπτική την συνολική ενοποίησή της. Τον αιώνα, που περισσότερο από ποτέ, η ανθρωπότητα έχει αν ανάγκη την ενωμένη Ευρώπη χωρίς μίση και πάθη. Και αυτό, διότι η παγκόσμια σκακιέρα ξαναστήνετε και ο αναθεωρητισμός της νέας ηγεσία των ΗΠΑ, δημιουργεί τείχη στην παγκόσμια συνεργασία.

Πως λοιπόν εμείς οι Έλληνες της παγκόσμιας ιστορικής κληρονομιάς των γραμμάτων και των τεχνών, θα πορευτούμε; Και τι θα γίνουν τα διδάγματα των προγόνων μας, πολύτιμα για όλη την ανθρωπότητα; Πόσοι έχουν αναλογιστεί το κόστος του απομονωτισμού, αν κρυφτούμε πίσω από τον Μέγα Αλέξανδρο, τον κατακτητή. Πού θα βρούμε τους αναγκαίους φίλους και υποστηρικτές , αν ο κίνδυνος από την Ανατολή χτυπήσει την πόρτα μας; Τι θα συμβεί αν τελικά με δική μας ευθύνη ναυαγήσει η συμφωνία; Πόσοι δεν θα αναρωτηθούν για την υπευθυνότητα και σοβαρότητα αυτής της χώρας; Διαβάστε παρακαλώ τον Θούριο του Ρήγα και ξανασκεφτείτε που πατάμε και κυρίως που πηγαίνουμε!