Ο Θεός και η Επιστήμη στον Ευαγγελισμό

Όταν χρειάστηκε να μείνω μέσα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός για μήνες. Η διάγνωση ήρθε ξαφνικά, σαν κεραυνός μέσα το κατακαλόκαιρο. Μια αρρώστια που βαράει στο ψαχνό. Οξεία Μυελογενής Λευχαιμία. Κανένα ιδιωτικό νοσοκομείο δεν θα μπορούσε, σε τόσο δύσκολες και ιδιαίτερες συνθήκες, να ανταποκριθεί από το Α έως το Ω.

Υπάρχουν γιατροί εκπληκτικοί. Επιστήμονες μοναδικοί. Άνθρωποι που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή για να είμαστε όλοι εμείς καλά. Αφοσιωμένοι στο καθήκον, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Που θα μπορούσαν να πληρώνονται δέκα φορές περισσότερο, εάν εργάζονταν στο εξωτερικό. Σε αυτούς υποκλίνομαι , με απεριόριστη εκτίμηση και θαυμασμό. Αυτοί κρατούν την Ελλάδα ζωντανή. Κυριολεκτικά.

Σε όλες αυτές και όλους αυτούς, σε όλους τους ιατρούς, σε όλους τους νοσηλευτές οφείλουμε πολλά. Πάρα πολλά. Μην ξεχνάμε, αυτοί καθάρισαν και με την πανδημία. Οφείλουμε να τους το ανταποδώσουμε. Με πράξεις, όχι με λόγια, Να απαιτήσουμε – όχι απλά την αύξηση – τον πολλαπλασιασμό των αποδοχών τους. Την αύξηση του αριθμού των εργαζομένων. Την πρόσληψη όλων όσων χρειάζονται. Για να μπορούν να κάνουν όπως πρέπει τη δουλειά τους.

Για να μπορούν και αυτοί να ζουν σαν άνθρωποι. Να βγούμε στους δρόμους, να απαιτήσουμε. Όχι αυτοί. Εμείς. Να κάνουμε τη μεγάλη Επανάσταση για την Υγεία. Τη μεγαλύτερη επένδυση που έχουμε κάνει σε όλη μας τη ζωή. Τίποτα καλύτερο δεν θα συμβεί εάν συνεχίσουμε να καθόμαστε στον καναπέ. Καμία κυβέρνηση δεν θα τα κάνει όλα, εάν δεν το απαιτήσει η κοινωνία.

Ο Θεός

Στην απομόνωση που βρισκόμουν, χωρίς ανοσοποιητικό σύστημα, πολλές φορές αναρωτιόμουν εάν όλοι αυτοί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, είναι απλοί θνητοί – σαν όλους εμάς – ή Άγιοι. Της εποχής μας οι Άγιοι. Στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός κάθε μέρα γίνεται ένα θαύμα. Για την ακρίβεια, πολλά θαύματα. Όπως σε όλο το ΕΣΥ. Όλοι γνωρίζουν ποιος το δημιούργησε. Στον Ευαγγελισμό υπάρχει κάτι θείο. Μόλις μπήκα, είδα την εικόνα του πατέρα Νεκταρίου από την Καμάριζα Λαυρίου έξω από το δωμάτιο που θα έμενα. Πως βρέθηκε εκεί; Τον είχα γνωρίσει από μικρός. Με πήγαινε η γιαγιά μου.

Η δικιά μου Παναγία. Η Βασίλισσα Όλγα, που έχτισε τον Ευαγγελισμό, την είχε βαφτίσει με το όνομά της. Μου διάβαζε τα γράμματά της όταν ήμουν μικρός. Τη λάτρευε. Αναμνήσεις μιας ζωής. Όταν διαγνώσθηκε με καρκίνο, θυμάμαι, πήγαμε να τον δούμε και αυτός ο Άγιος άνθρωπος χαμογελούσε με τη βεβαιότητα ότι θα παρέμβει ο Θεός. Αυτόν είχα ως παράδειγμα, από την πρώτη στιγμή. Μια φορά, είχε βγάλει τον σταυρό του και τον είχε δώσει στον πατέρα μου. Για να τον προστατεύει. Τον είχα πάντα δίπλα μου.

Έζησα με τους ανθρώπους του Ευαγγελισμού την προετοιμασία των Χριστουγέννων. Την οργάνωση για την περιφορά του Επιταφίου στο νοσοκομείο από την προϊσταμένη της Μονάδας. Ο πατέρας Παναγιώτης από τον Άγιο Διονύση, την εκκλησία που μεγαλώσαμε, μου θύμιζε ότι ο Θεός θα βάλει το χέρι του. Ο λόγος του ήταν τόσο πειστικός. Εκεί αποχαιρετήσαμε τον άρχοντα πατέρα μας. Οι γιατροί στον Ευαγγελισμό ήταν Άγιοι και οι Άγιοι γιατροί. Ο θεός και η επιστήμη μαζί. Ένας ύμνος στην ορθοδοξία. Ξαναβρήκα το Θεό μέσα μου. Ένα συγκλονιστικό ταξίδι, ανάμεσα στο θάνατο και τη ζωή. Έζησα την Ανάσταση ως ζώσα εμπειρία.

Ο διάβολος

Όσο πάλευα για να σώσω τη ζωή μου, ένα ερπετό έκανε τα πάντα για να μου φάει μια περιουσία. Αυτό το ερπετό είναι ένας μόνος άνθρωπος. Έχει μόνο αυλικούς. Τρέφεται με ψυχοφάρμακα. Ένα αρρωστημένο Εγώ. Τώρα παριστάνει τον χαζό. Οι γυναίκες της ζωής του είναι τα πιο αξιολύπητα θύματα. Όταν νοσηλευόμουν, έμαθα ότι το ερπετό έφαγε, με ψευδομάρτυρες και έγγραφα πλαστά, ολόκληρη την περιουσία της μοναδικής γυναίκας που πραγματικά τον αγάπησε. Της μοναδικής που αυτός έχει αγαπήσει. Ενώ την είχε ήδη στείλει στο Δρομοκαΐτειο.

Μου το έλεγε και έκλαιγε, ενώ με παρακαλούσε να ζήσω. Να μην την αφήσω μόνη. Δεν έχει κανέναν άλλον να τα πει. Δακρύζαμε από το τηλέφωνο μαζί. Της κατέστρεψε τη ζωή. Και όταν αυτή η γυναικάρα βγήκε από το ψυχιατρείο και βρήκε έναν άντρα που την ανέστησε, τις έφαγε ότι είχε. Για να την προστατεύσει λέει από τον σύζυγό της, κρατά την περιουσία της αυτός. Ανατρίχιασα. Αυτή είναι γνωστή σε όλους μας. Ίσως, η πιο ευφυής Ελληνίδα.

Το ερπετό έχει χτίσει – ανάμεσα σε άλλες εταιρίες μια εγκληματική οργάνωση, ως δίκτυο υπεράκτιων εταιριών. Η δουλειά φτιάχτηκε στα δύσκολα, από ανάγκη. Με τα χρόνια, έχουν αποκτήσει τεράστια εμπειρία. Λειτουργούν σε όλο τον κόσμο. Με δικηγόρους, πλαστογράφους και ψευδομάρτυρες. Όποιος κάνει τη δουλειά σε κάθε χώρα δηλώνει κάτοικος εξωτερικού και εξαφανίζεται. Το ερπετό δίνει τις εντολές και ο Διευθύνων συντονίζει τα πάντα. Είναι μεγαλοδικηγόρος, με υπουργική εμπειρία. Απολαμβάνει να συντονίζει τα πάντα.

Είναι συνέταιροι στο έγκλημα. Επικεφαλής των εκτελεστών είναι ανώτατος δικαστικός. Παραγωγική τους βάση είναι οι διεφθαρμένοι λειτουργοί της δικαιοσύνης. Τους ξέρουν καλά. Λειτουργούν με τη βεβαιότητα ότι τα παίρνουν. Το παραδικαστικό κύκλωμα υπήρχε από πριν. Το απέκτησαν με επιθετική εξαγορά. Σε βαλίτσες. Βλέπουν τις δικαστικές υποθέσεις ως δουλειές. Μετράνε το κέρδος και χτυπάνε τα θύματα στο ψαχνό. Serial killers. Επενδύουν στην καθυστέρηση απονομής. Στην οικονομική εξάντληση των αντιπάλων. Οι ψευδομάρτυρες ανοίγουν παράθυρα παράλληλων υποθέσεων για αυτό το λόγο. Σπάνε τις υποθέσεις σε πολλαπλά δικαστικά συστήματα. Απαιτούν παράλογες αποζημιώσεις από το πουθενά, ως εκβιασμό. Χτυπάνε μεγάλα κεφάλια. Πολλές υποθέσεις έχουν γίνει μεμονωμένα γνωστές. Όπως και απόπειρες αυτοκτονίας. Αλλά ξεχάστηκαν, με το πέρασμα του χρόνου.

Έτσι αποκτούν εταιρίες και περιουσίες από το τίποτα. Με παρακολουθήσεις, εκβιασμούς, ψευδομάρτυρες και πλαστογραφίες τελούν αλλεπάλληλα κακουργήματα για τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους. Μία state of the art δομημένη ομάδα με άρτια επιστημονική κατάρτιση και διαρκή εγκληματική δράση. Είναι περήφανοι για αυτό. Επαγγελματίες. Μετά από προσπάθειες ετών, πολλά από τα θύματα σε όλο τον κόσμο έχουν καταφέρει να βρεθούν μεταξύ τους, με σκοπό να συνδεθούν τα πλαστογραφημένα έγγραφα, να συσχετιστούν οι υποθέσεις και να αναδειχτεί το modus operandi της εγκληματικής οργάνωσης, ώστε να σπάσει επιτέλους η δικαστική ομερτά. Το σενάριο για την ταινία της ζωής του ερπετού γράφεται με ανατριχιαστικές μαρτυρίες και είναι συναρπαστικό!

Οι άνθρωποι

Από όλα τα άλλα πιο σημαντικό είναι να γνωρίζουν οι άνθρωποι ότι – αν κάτι συμβεί -υπάρχει τουλάχιστον κάτι στην Ελλάδα που λειτουργεί. Να αισθάνονται ασφάλεια για τη ζωή τους. Δεν γράφω για μένα. Για όλους αυτούς γράφω. Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Όμως αυτές δεν διαψεύδουν τον κανόνα. Δυστυχώς, μόνο τα αρνητικά παίζουν στις ειδήσεις. Και αυτό είναι λάθος. Η ευθύνη των δημοσιογράφων δεν είναι μόνο κριτική, είναι και ενημερωτική. Η μονόπλευρη άρνηση δεν είναι γόνιμη, μπορεί να καταστεί επικίνδυνη. Από αυτή την λανθασμένη εντύπωση, θα είχα φύγει στο εξωτερικό χωρίς λόγο. Με όλα όσα έζησα από κοντά, πλέον αισθάνομαι ότι δεν έχω πια κανένα λόγο να ξοδεύω μια περιουσία για ιδιωτική ασφάλιση. Σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε πολλά, αλλά έχουμε καλούς γιατρούς.

Αυτοί οι γιατροί μου έλεγαν ότι τους καλούσε ο υπουργός για να μάθει πως είμαι. Παραξενεύτηκα. Δεν ζήτησα κάτι. Τον έχω δει μόνο στην τηλεόραση. Ένιωθα ωραία όταν μου το έλεγαν. Παίζει ρόλο η ψυχολογία. Τον ευχαριστώ! Μετά από τόσους μήνες εκεί μέσα, κατάλαβα ότι ο Άδωνις δεν έμαθε για εμένα επειδή έτυχε. Γνωρίζει κάθε γωνιά του Ευαγγελισμού. Ανακαινίστηκε το Πνευμονολογικό, ανακαινίστηκε η Αιματολογική Κλινική, ανακαινίστηκε η Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών. Ετοιμάζονται να ανακαινίσουν ολόκληρο τον ιστορικό Οίκο των Αδερφών. Μακάρι στο ισόγειο να γίνει ένα Κέντρο για τους Δότες. Αυτούς χρειαζόμαστε. Η καρδιολογική κλινική βρίσκεται στα υψηλότερα διεθνή πρότυπα. Με τη συνεισφορά ευεργετών. Σε λίγο καιρό θα είναι ένα άρτιο νοσοκομείο. Συγχαρητήρια στον διοικητή του.

Στα δύσκολα ήταν όλοι εκεί, δίπλα μου. Ο δότης της ζωής μου, ο Αλέξανδρος. Η μητέρα μου. Η γυναίκα μου. Τα αδέλφια μου. Ο κουμπάρος μου, ο Πέτρος. Οι φίλοι. Οι φίλοι που έγιναν αδέλφια μου. Ο Μιλτιάδης, πρώτος από όλους. Ο Ανδρέας.

Πάνω από όλα, οφείλουμε αναγνώριση. Σε όλους αυτούς που κάνουν θαύματα. Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον Ιωάννη Μπαλταδάκη, Διευθυντή στην Αιματολογική Κλινική και τη Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός, τη Σωσάνα Δελήμπαση, τη Φρύνη Καραολίδου, τον Γιάννη Τσώνη, την Ιφιγένεια Τζάνου, τη Βασιλική Δεληστράτη, όλους τους ιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι πολύ καλύτεροι από οποιοδήποτε ιδιωτικό νοσοκομείο. Είμαι για πάντα ευγνώμων.