Οι Έλληνες ιθύνοντες ήθελαν κατά βάθος να ξεμπερδεύουν…

«Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά», έλεγε ο Σεφέρης. Να πω ξεκάθαρα αυτά που σκέφτομαι από καιρό. Αλλά δύσκολο να ακουστεί κανείς στο περιρρέον αλαλούμ. Στην πλαστή πολυφωνία των πολυμέσων, όπου οργιάζουν αθλιότητα και ηλιθιότητα. Με τα βαρετά άρθρα των “διανοουμένων” μας, που, ως συνήθως, διυλίζουν τον κώνωπα, φροντίζοντας επιμελώς τα νώτα τους. Που βαρούν μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Που μας πάνε Κολοπετινίτσα μέσω Πεκίνου.

Με μακροσκελείς αναλύσεις για να μας πουν ποιος και γιατί είναι σοσιαλδημοκράτης, ποιός νεοφιλελεύθερος κλπ. Και δεν βλέπουν την τύφλα τους. Ότι όλα αυτά δεν μετρούν όταν έχουν τόσο στενέψει τα περιθώρια επιλογής. Όταν είμαστε μια χώρα αλωμένη. Και όμως φτάνει να δει κανείς τα μαγεμένα βλέμματα των κ.κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη στις πόζες με την κυρία Μέρκελ για να του φύγουν οι αυταπάτες.

Ποιά χώρα όπου οι άνθρωποι σέβονται στοιχειωδώς τον εαυτό τους, θα δεχόταν υποδείξεις και παρεμβάσεις κατ’ αυτό τον τρόπο; Για ένα θέμα εθνικό που εμάς μόνο και το μέλλον μας αφορά; Και κανείς ιθύνων δεν έχει την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να αντισταθεί σε αυτό το καθεστώς κατοχής που μας έχουν επιβάλει.

Σήμερα, όλα πια έχουν ειπωθεί και κλείνει η αυλαία για ένα πολύ σοβαρό εθνικό θέμα. Είναι η λογική κατάληξη μιας στάσης που χαρακτήριζε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από καταβολής ελληνικού κράτους τον πολιτικό μας βίο. Μένει μόνο η ένοχη σιωπή των παραδομένων συνειδήσεων, η μολύβδινη όψη μιας σοβούσης τυφλής πανδημικής εθελοτυφλίας. Και φυσικά αυτό το ολέθριο αίσθημα ταπείνωσης: όλο και πιο χαμηλά να κοιτάμε, όλο για λιγότερα να ελπίζουμε.

Θα ήθελα να κλείσω θυμίζοντας μια “προφητική” δήλωση που έκανε ο πρωθυπουργός μας στις 9 Δεκεμβρίου του 2017 και που πέρασε στα ψιλά γράμματα. Διότι όλοι οι ιθύνοντες ήθελαν κατά βάθος να ξεμπερδεύουμε και να μην χαλάσουμε το χατήρι των “μεγάλων”. «Ίσως το 2018 να είναι ένα έτος, όπου θα μπορούσαμε να έχουμε μια θετική εξέλιξη σε ένα χρόνιο πρόβλημα, αν η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων αποφασίσει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα μπρος. Αν σταματήσει μια, κατά την άποψή μου, αχρείαστη ρητορική, ότι αποτελούν τους μοναδικούς απόγονους των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν σταματήσει μια αλυτρωτική ρητορική και ταυτόχρονα αποδεχτεί μια λύση στην ονομασία, αμοιβαία αποδεκτή με τους γείτονες».

Οιοσδήποτε κρετίνος στοιχειωδώς καταλαβαίνει ότι αυτό το με ιστορικούς όρους υστερόβουλα φρεσκοστημένο μόρφωμα, το συνονθύλευμα Σλάβων και Αλβανών που αποκαλούμε ΠΓΔΜ, δεν έχει τίποτα να κάνει με τους Μακεδόνες και τον Αλέξανδρο. Σύντομα θα κληθούμε να πληρώσουμε της μωρίας το τίμημα. Η ευθύνη είναι συλλογική πέρα για πέρα.