Προσεγγίζοντας το…. αδιανόητο!

Η προσπάθεια νοητικής προσέγγισης των μεγάλων και θαυμαστών Κοσμικών Φαινομένων απαιτεί ενσυναίσθηση της ασημαντότητας, από τον κατά κάποιο τρόπο ασεβή αρθρογράφο. Ωστόσο, ταπεινοφροσύνη και αυτοσεβασμός ως θεμελιώδεις αρχές της Ύπαρξης, που θα πρέπει να ισορροπούν αλληλοσυμπληρωματικά, “επιτρέπουν” τρόπον τινά, το εγχείρημα. Και προσεγγίζουμε κριτικά χωρίς αισθήματα προγονοπληξίας ή αρχαιολατρίας την αποφθεγματική ρήση «ποτέ ξανά δεν θα καταλάβουμε τη Φύση τόσο καλά, όσο οι αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι» του John Pierce.

Η “συνήθης” ύλη , που μπορούμε να δούμε, να αντιληφθούμε και να καταλάβουμε, αποτελεί το 4% της συνολικής μάζας του Σύμπαντος. Η λεγόμενη “σκοτεινή” ύλη το 25% και το υπόλοιπο, περίπου 70% είναι η “σκοτεινή” ενέργεια. Σκοτεινή ύλη και ενέργεια, παραμένουν οι μεγάλοι άγνωστοι, που όμως αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της συμπαντικής μάζας. Μέχρι εδώ “καλά”… πάμε λίγο παρακάτω.

Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν μπορεί ούτε καν να υποθέσει, γιατί, ποιες διαφορετικές πηγές “συνωμοτούν” και συνεισφέρουν εκείνο ακριβώς που απαιτείται , ώστε να έχουμε, να προκύπτει το συγκεκριμένο Τελικό αποτέλεσμα. Ποιος είναι ο “μαέστρος” στην συμπαντική αρμονία, που “βλέπουμε” και απορούμε θαυμάζοντας. Ελαχιστότατη μικρότερη ή μεγαλύτερη “συνεισφορά” των πηγών και θα επικρατούσε το… μπάχαλο!

Η σκοτεινή πραγματικότητα

Αυτό ακριβώς είναι και το λεγόμενο Μεγάλο Κοσμικό Μυστήριο (η συμπαντική αρμονία). Όμως, το να βιώνουμε το μυστήριο, είναι κάτι πολύ όμορφο και δυνατό, όπως και η ασυνείδητη γνώση! Και το καλύτερο είναι ότι, οι υποθέσεις δεν αποδεικνύονται πειραματικά. Αλλά, «η χθεσινή αίσθηση είναι η σημερινή βαθμονόμηση και το αυριανό υπόβαθρο» (Val Fitch).

Και με αυτά ως επιστημονικά εφόδια συνεχίζουμε την αναζήτηση της αλήθειας. “Τι είναι η αλήθεια;” το ερώτημα του Πόντιου Πιλάτου, η επιστημονική εμβάθυνσή του, είναι που θα οδηγήσει σε βαθύτερη κατανόηση του φυσικού και νοητικού κόσμου. Ίσως η αλήθεια αυτή καθαυτή, να αποκαλυφτεί, όταν η πρωτοκαθεδρία της νοημοσύνης θα περάσει από τον όχι και τόσο προικισμένο Homo Sapiens στους κυβερνοργανισμούς και στους υπερεγκεφάλους και στην δυνατότητα της γενετικής μηχανικής να παράγει πλάσματα με υπεράνθρωπες δυνατότητες, πιθανότατα μέσα στους επόμενους δυο αιώνες!!! Αλλά και πάλι, ίσως…

Ο νομπελίστας φυσικός Frak Wilczek τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 2004, σε ηλικία 21 ετών και ενώ ήταν ακόμη μεταπτυχιακός φοιτητικής! Σήμερα είναι καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), θέτει τρία μεγάλα ερωτήματα. Το πρώτο, «τι (σ.σ. ή ποιος) πυροδότησε τη Μεγάλη Έκρηξη; Θα μπορούσε να επαναληφθεί; (σ.σ. μήπως έχει ξαναγίνει και δεν είναι η πρώτη φορά; μήπως η Μεγάλη Έκρηξη επαναλαμβάνεται αενάως;)». Το δεύτερο, κάπως ασαφές ή δυσνόητο, αναφέρεται στην φαινομενική αναρχία των θεμελιωδών σωματιδίων και δυνάμεων (σ.σ. ειδικά στον κβαντικό μικρόκοσμο, καθώς συνεχίζεται η μελέτη-έρευνα σχετικά με την κβαντομηχανική). Και το τρίτο , ίσως το πιο συγκλονιστικό, «πως ακριβώς αναδύεται ο νους από την ύλη; ή μήπως δεν ισχύει κάτι τέτοιο;» (σ.σ. και γιατί μόνο στον άνθρωπο εξελίχθηκε και εξελίσσεται η σκέψη, η αντίληψη, η παρατήρηση και κυρίως η εν συναίσθηση του θανάτου;).

Eντροπία και θεμελιώδη ερωτήματα

Υπάρχουν απαντήσεις; Ναι λέει ο ίδιος… τις ψάχνουμε και είναι θέμα χρόνου να τις βρούμε…. τουλάχιστον κατά ένα μέρος! Λέει, ακόμη, ότι ίσως ο 2ος νόμος της θερμοδυναμικής, να είναι το κλειδί για κάποιες απαντήσεις, όχι όμως ως καθολική αλήθεια, αλλά το πιθανότερο στην σχετική της μορφή. Γιατί; Διότι, η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια, αμφότερες αναφέρονται σε αστρονομικές παρατηρήσεις, δίχως εμφανή αιτία. Είναι οι μορφές ύλης που παρέχουν την μεγαλύτερη μάζα του Σύμπαντος και παρότι είναι διάχυτες παντού, παραμένουν “ασύλληπτες” πέραν των δυνατοτήτων παρατήρησης από τα ανθρώπινα μέσα, προς το παρόν τουλάχιστον…

Στη θερμοδυναμική, εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση (ομογενοποίηση των πάντων) και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Όταν σε ένα σύστημα αυξάνει η εντροπία, δηλαδή την ισορροπία του συστήματος αντικαθιστά η ανισορροπία, η αναρχία, το σύστημα αποσυντίθεται, αυτοδιαλύεται και πεθαίνει. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμία διαδικασία και δεν βρίσκεται “σε λήθαργο” (κρυμμένη) κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει τη ζωή, αν με κάποιο τρόπο γίνει εκ νέου παροχή μόνο ενέργειας (σ.σ. και επειδή ο άνθρωπος είναι μέρος του Σύμπαντος, αν πεθάνει ο Άνθρωπος κανείς δεν μπορεί να τον επαναφέρει στη ζωή, λέει η επιστήμη).

Η φορά του βέλους του χρόνου είναι προφανής και δείχνει πάντοτε προς την αύξηση της εντροπίας. Ασφαλώς λένε οι επιστήμονες, το Σύμπαν αργά ή γρήγορα, θα αντιμετωπίσει την αύξηση της τιμής της εντροπίας! Αν αυτό συμβεί τότε η κατάρρευσή του θα είναι αναπότρεπτη… Αλλά, εδώ υπάρχει ένα άλλο μεγάλο μυστήριο που αφορά τη συμπεριφορά των θεμελιωδών νόμων. Αυτοί παραμένουν αναλλοίωτοι όταν αντιστρέφεται η ροή του χρόνου! Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση, λέει Frak Wilczek (Τα Θεμελιώδη σελ. 218), ότι η σχετικότητα του Αϊνστάιν, η κβαντική μηχανική και η τοπικότητα, είναι σωστές. Αν αποδειχτούν εσφαλμένες, έχουμε πολλά να ξεμάθουμε… Αλλά και με την βεβαιότητα ότι: «ένα ανθρώπινο ον, είναι μέρος του Όλου, το οποίο ονομάζουμε Σύμπαν, περιορισμένο στον χρόνο και τον χώρο». (Α. Αϊνστάιν).

Πάντως, τα πάντα στον Κόσμο υπακούν στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Γιατί; Επειδή κατά τη Mεγάλη Έκρηξη η βαρύτητα ξεκίνησε να δρα εκτός ισορροπίας… Γιατί; Γιατί έτσι, τελεία και παύλα.