Τα άκρα, η φυγόκεντρος και το λούνα-παρκ

Η αλήθεια είναι, ότι η θεωρία για τα άκρα δεν αποτελεί φλέγον ζήτημα μόνο στη χώρα μας, η οποία κινδυνεύει από μια κλωστή να κάνει ταξίδι στο χρόνο, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενταγμένες στο δυτικό “δημοκρατικό” άξονα. Κάποιες από αυτές έχουν βαθμολογία ΑΑΑ από τους οίκους αξιολόγησης. Έχουν υποδομές, σοβαρό κράτος, η ανεργία βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και διαθέτουν σταθερό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.

Ωστόσο, και σε αυτές τις  χώρες παρατηρείται εκτίναξη του νεοσυντηρητισμού, της Ακροδεξιάς και άλλων ακραίων εθνικιστικών θέσεων που διατυπώνονται επίσημα από πολιτικά κόμματα με την θερμή και αυξανόμενη εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους. Μήπως η Ευρώπη ξέχασε πόσο άδοξο ήταν το τέλος κάθε φασιστικού και απολυταρχικού καθεστώτος; Μπορεί.

Όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, ανά τους αιώνας η ανθρωπότητα σε τακτά διαστήματα καλείται να περάσει μέσω συμπληγάδων, ώστε να επιβιώσει στις προκλήσεις των καιρών. Πότε μέσα από πολέμους, γενοκτονίες, επαναστάσεις, και θρησκευτικές διαμάχες, πότε από τις καταστροφές που μας επιφυλάσσει η τυραννία της φύσης και πότε από την αδικαιολόγητη επανάληψη λαθών, η ανθρωπότητα καταφέρνει περιέργως, μέσα από αυτά τα εμπόδια, να αλλάξει ώστε να επιβιώσει. Σίγουρα, έχοντας σημειώσει σημαντική πρόοδο, παρά τις ενστάσεις ημών των θνητών κάθε φορά που είμαστε αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο αλλαγών. Μια ατέρμονη διαδικασία, πιστή στην περιοδικότητα χαράζει με συνέπεια την πορεία του κύκλου της ζωής και του θανάτου.

Όσο απέχει ένα αντικείμενο από το κέντρο, τόσο ευκολότερα η φυγόκεντρος δύναμη το εξοστρακίζει. Όπως εξοστράκισε την δουλεία, την μοναρχία, τον φασισμό, τον κομμουνισμό και ένα σωρό άλλα παράγωγα αντίστοιχων κρίσεων που οδήγησαν τους ανθρώπους στην απόγνωση και στην εξαθλίωση. Σήμερα, 45 χρόνια μετά την εξοστράκιση του τελευταίου επικίνδυνου “άκρου” που κυβέρνησε τον τόπο, είμαστε έτοιμοι, με όλα τα δημιουργήματα αυτής της περιόδου ανά χείρας, να περάσουμε μαζί με άλλους το κατώφλι του λουνα-πάρκ της Νέας Τάξης Πραγμάτων.