Τελικά είναι και ο Κιμ Γιονγκ Ουν στο κόλπο με τον Covid-19!

Πριν από μερικές μέρες έλαβα ένα τηλεφώνημα από φίλο πανεπιστημιακό, ο οποίος με κάλεσε για να με ψέξει για την αφέλεια των γραφομένων μου αναφορικά με το θέμα του κορωνοϊού και της παγκοσμιοποίησης. Η άποψή μου, όπως την έχω εκφράσει σε άρθρα είναι ότι η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση υφίσταται σήμερα ένα συντριπτικό πλήγμα.

Προκύπτει, λοιπόν, μια τεράστια ευκαιρία για την επαναφορά στο ιστορικό προσκήνιο των εθνικών κρατών, στο πλαίσιο ενός ανταγωνιστικού και επικίνδυνου μεν, αλλά πολύ πιο υγιούς σε σχέση με τη φαντασίωση του “παγκόσμιου χωριού”, πολυπολικού κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.

Συμπληρωματική αυτής της άποψης είναι ότι ο κορωνοϊός αποτέλεσε ένα είδος γεωπολιτικού αστεροειδή που χτύπησε αναπάντεχα τον πλανήτη και καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να προβλέψει τις συνέπειές του, πολλώ δε μάλλον να τις καθοδηγήσει. Συνακόλουθα, η αντίληψη ότι όλα έγιναν στο πλαίσιο ενός οργανωμένου σχεδίου, το οποίο στοχεύει στην προώθηση της μιας ή της άλλης γεωπολιτικής στόχευσης, είναι σαφώς ανορθολογική και εξόχως θρησκευτική μιας και αποδίδει περίπου θεϊκές ικανότητες σε ανθρώπινες δυνάμεις.

Επιπροσθέτως, η αντίληψη αυτή οδηγεί σε παθητική ηττοπάθεια και λατρευτική αποδοχή, δια του φόβου, ακριβώς αυτού που υποτίθεται ότι καταδικάζει. Δηλαδή, τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και τις δυνάμεις που την προωθούσαν και την προωθούν. Ο φίλος μου, λοιπόν, με κάλεσε για να μου πει ότι όλα αυτά που υποστήριζα είναι ανοησίες και σαφής στόχευση των όσων γίνονται είναι η επιβολή “παγκόσμιας διακυβέρνησης”. Οφείλω να πω ότι μου αναγνώριζε καλές προθέσεις και απλώς με κατηγορούσε για αφέλεια και για έλλειψη βάθους στην ανάλυσή μου.

Προσπάθησα, λοιπόν, να του πω ότι τα όσα λέει δεν προκύπτουν από πουθενά και αντιθέτως αυτό που διαφαίνεται είναι μια σαφής ένταση των διεθνών ανταγωνισμών και επαναφορά κρατικοκεντρικών πολιτικών στο παγκόσμιο σύστημα. Μου απάντησε ότι αυτό είναι απλώς το φαίνεσθαι. Ότι αυτό εμφανίζεται για παραπλάνηση και όλες οι χώρες που φαινομενικά συγκρούονται μεταξύ τους στην πραγματικότητα ελέγχονται από μια παγκόσμια ελίτ και οι ηγέτες τους είναι απλώς πιόνια, αφήνοντας μια μικρή επιφύλαξη για τον πρόεδρο Τραμπ.

Και ο Κιμ Γιονγκ Ουν στο κόλπο

Μου είπε ότι η μοναδική εξαίρεση στον κανόνα αυτόν ήταν ο ηγέτης Βορείου Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν και γι’ αυτό τον “φάγανε”. Για να με πείσει μάλιστα, μου έθεσε το αδυσώπητο ερώτημα: «πως συνέπεσε να πεθάνει ο Κιμ Γιονγκ Ουν ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά»; Κατά την άποψή του, λοιπόν, ήταν εμφανές ότι οι κρυφές δυνάμεις που είναι έτοιμες να επιβάλλουν την “παγκόσμια διακυβέρνηση” τον εξόντωσαν για να μην υπάρχει καμιά εστία αντίστασης.

Αυτά πριν μερικές μέρες. Τώρα, λοιπόν, που ο Κιμ Γιονγκ Ουν επανεμφανίστηκε, θα πρέπει προφανώς –με βάση τη λογική του φίλου μου– να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι είναι και αυτός στο κόλπο. Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται κωμικά σε κάποιους. Όμως, αυτές ή παρόμοιες απόψεις φαίνεται πως αυτήν τη στιγμή είναι διαδεδομένες στην ελληνική κοινωνία και γενικότερα.

Ο ανορθολογισμός έχει κυριαρχήσει και μαζί με τον ανορθολογισμό έρχεται η μισαλλοδοξία, ο διχασμός και –το χειρότερο απ’ όλα– η μοιρολατρική αδράνεια. Και μάλιστα τη στιγμή που οι αλλαγές σε διεθνές επίπεδο είναι τόσο βαθιές και τόσο βίαιες που χώρες όπως η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύξουν επειγόντως μια μακρόπνοη υψηλή στρατηγική έτσι ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Όμως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει εάν κυριαρχήσει η αντίληψη ότι “όλα είναι στημένα” από δυνάμεις, τις οποίες όχι μόνο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά ούτε καν να κατανοήσουμε. Άρα, κάθε πρωτοβουλία είναι μάταιη. Άρα, μένουμε αδρανείς μέσα στην “καταγγελτική” απάθειά μας. Άρα, αυτοκτονούμε γεωπολιτικά, ακριβώς τη στιγμή που μας δίδεται μια μοναδική ευκαιρία εθνικής επανεκκίνησης.