Τιμές αρχηγού κράτους για μία φλόγα

Τώρα που έφτασε το Πάσχα, τώρα που ο ήλιος σβήνει όλα τα φώτα, ας θυμηθούμε το Άγιο Φως. Συμβαίνει κάθε Πάσχα, μπροστά στα τηλεοπτικά μάτια όλων μας και η πλειονότητα των υπηκόων τηλεθεατών απωθεί την ρεαλιστική αυτή πραγματικότητα. Δείχνουν την φλογίτσα κάθε χρόνο στις οθόνες, απειροελάχιστοι είναι αλήθεια πηγαίνουν στο αεροδρόμιο για να το υποδεχτούν, κυρίως να δουν και κατά το δυνατόν να πιστέψουν ξανά και αυτή την χρονιά ότι όντως συμβαίνει: την βλέπω, άρα υπάρχει. Δεν θα ακούσουν όμως εκεί στο αεροδρόμιο το «Δεύτε λάβετε φως» επειδή αυτό έρχεται από του κόσμου τον κραταιόν και προορίζεται διά πάντας θνητούς.

Το βλέπουν άρα υπάρχει. Δεν έχει σημασία εάν κατεβαίνει τα σκαλιά μιας κοινής σκάλας αεροπλάνου, όπως εκατομμύρια επιβάτες χιλιάδων αεροπορικών εταιρειών στα αεροδρόμια του κόσμου κάθε ημέρα. Ούτε έχει σημασία ότι είναι εξαιρετικά καλά προφυλαγμένο σε αντιανεμικό σύστημα που θα το κρατούσε άσβηστο ακόμη και σε θυελλώδεις ανέμους, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για μια κοινή φλογίτσα που σβήνει όπως κάθε άλλη.

Δεν έχει την παραμικρή σημασία ότι η μπρούτζινη καθόλα ιερατικού στυλ βάση και το γυαλί που την καλύπτει κάνει τους άθεους, τους αγνωστικιστές, τους σαρδόνιους και άλλους παρόμοιους περίεργους, να σκέφτονται μια περίτεχνη λάμπα πετρελαίου LUX. Αυτήν που αρκετοί θα γνωρίζουν και από το παράκτιο ψάρεμα, πυροφάνι. Lux ή φως ή lumière ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα είναι το ίδιο. Σημασία έχει ότι το θαύμα επαναλαμβάνεται άπαξ ετησίως και το θαύμα “ερμηνεύσαι γλώσσα αδύνατον”.

Πριν την τελετή έχουν ψάξει εξονυχιστικά τον Πατριάρχη και άλλους για αναπτήρες, σπίρτα και γενικώς για κάθε πιθανή πονηριά και όπως πάντα δεν έχουν βρει τίποτε. Έτσι ξεκινάει ο ψαλμός γνωστός και ως “επιλύχνιος ύμνος” και όταν ολοκληρωθεί ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων γονατίζει και διατυπώνει την ευχή «[…] Τη αφάτω Σου ευσπλαγχνία εαυτόν κενώσαντα και τω φωτί της εαυτού επιγνώσεως […]». Τότε το φως σε γαλάζιο χρώμα (στην χημεία υποδηλώνει καλή καύση της ύλης) αρχίζει και αιωρείται μέσα στο Ναό, για να καταλήξει στους δύο πυρσούς φτιαγμένους από τριάντα τρία κεριά ο καθένας, τους οποίους κρατάει αναρτημένους ο Πατριάρχης.

Φως μεταφορικά

Όμως δεν πρόκειται για φως αλλά για φλόγα, φως μεταφορικά, όπως μεταφορικά μιλάνε σχεδόν όλα τα ιερά κείμενα, της χριστιανικής ή οποιασδήποτε άλλης θρησκείας. Η φλόγα δεν είναι φως και για τούτο, όπως όλες οι φλόγες, επειδή μπορεί να σβήσει μεταφέρεται και στην λάμπα που προανέφερα, ώστε να προστατεύεται, αλλά και να προστατεύονται οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα που θα την μεταφέρουν σε διάφορα σημεία για να μην λαμπαδιάσουν, οπότε ξεχάστε τα θαύματα.

Η διαδικασία του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα είναι ωραία σαν παιδικό παραμύθι, με τις αντίστοιχες χοντροζαβολιές στην λογική. Η διαδικασία υποδοχής στην Ελλάδα, όμως, είναι ευτράπελη, γελοία, επιθετικό ψέμα και χονδροειδής υποκρισία. Είναι βέβαιο ότι το Πάσχα, κατεξοχήν στην Ελλάδα, είναι ο θρίαμβος της ανοχής στην εκκλησία, επαναλαμβανόμενη από όλους, καθώς λατρεύουν ιδίως την επανάληψη του ιδίου κάθε χρόνο.

Ο παλιμπαιδισμός της κυβέρνησης, της εκάστοτε, είναι όμως πολύ συχνότερος. Για να εισπράξει κάτι υποδέχεται, μια φλογίτσα, όπως υποδέχεται τους πραγματικούς πρώην αρχηγούς κρατών. Η κυβερνητικοί δεν επικαλούνται το όνομα του κυρίου τους επί ματαίω απλώς, αλλά η βουλιμία τους κάνει να το χρησιμοποιούν επαίσχυντα. Και η φλογίτσα δεν τους καίει. Κάτι δεν πάει καλά με την φλογίτσα!