Το βιβλίο του Στ. Λυγερού αποκρυπτογραφεί τον πόλεμο στην Ουκρανία
08/06/2025
Αρχίζοντας το βιβλίο του Σταύρου Λυγερού για τις “Αθέατες Όψεις του πολέμου στην Ουκρανία” ο αναγνώστης καταλαβαίνει πολύ γρήγορα ότι διαβάζει ένα πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον κείμενο περί ισχύος. Θέμα που έχει απασχολήσει ανά τους αιώνες κορυφαίους, από τον πανάρχαιο Κινέζο στρατηγό Σουν Τζου (600 π.Χ.) και τον Θουκυδίδη, έως τον Κλαούζεβιτς και τον δικό μας Παναγιώτη Κονδύλη στην “Θεωρία του Πολέμου”. Και σήμερα απασχολεί εμάς απέναντι στην Τουρκία.
Το κείμενο, γραμμένο με απλότητα και ζωντάνια, διαβαστερό, με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι ο αναγνώστης ενδιαφέρεται πράγματι να μάθει τα “τι” και τα “γιατί” αυτού του πολέμου. Ενός πολέμου που ο κίνδυνος δεν είναι ότι ίσως γίνει παγκόσμιος αφού ήδη εμπλέκονται όλοι πριν καν ρίξουν οι ίδιοι μια σφαίρα ή ένα πύραυλο. Ο κίνδυνος που όλοι φοβούνται είναι μήπως γίνει όχι ο τρίτος, αλλά ο πρώτος παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος.
Η πρωτοτυπία ενός τέτοιου κειμένου, ιδίως στην εποχή μας, δεν είναι οι φοβερές αποκαλύψεις και οι σχετικές εντυπώσεις. Είναι αν βάζει σε τάξη, στην αλληλουχία τους, ερμηνεύοντας και αξιολογώντας τα γεγονότα. Το κάνει. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έχει κατά κυριολεξία τυπική ημερομηνία έναρξης. Πρόκειται για την εφαρμογή μιας στρατηγικής της Δύσης που αρχίζει με την πτώση της ΕΣΣΔ και εξωθεί συστηματικά την Ρωσία στην εισβολή, στην ήττα και στην μετατροπή της σε δευτεροκλασάτη Δύναμη. Λάθος υπολογισμοί.
Οι Αμερικάνοι έχουν θέσει εξ αρχής τους όρους του παιχνιδιού, από την εποχή του Τζορτζ Μπους, όταν ανώτατοι παράγοντες επισήμαιναν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αφορά στο καθεστώς στην Ρωσία και στη δομή της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας. Και κυρίως ότι, σύμφωνα με υψηλόβαθμο Αμερικανό παράγοντα “με ειλικρινείς συζητήσεις που απαιτούν να μην είναι παρόντες Ευρωπαίοι και Ουκρανοί, ακόμα και για θέματα που τους αφορούν, μπορούν Αμερικάνοι και Ρώσοι να αλλάξουν τις ρυθμίσεις Ασφαλείας στην Ευρώπη”, όπως αναφέρει ρητά ο Λυγερός. Γι’ αυτό λυσσάνε σήμερα οι Ευρωπαίοι, τρώνε δεν τρώνε σκαμπίλια από τη γυναίκα τους, να μην προχωρήσει ο Τραμπ σε διευθετήσεις με τον Πούτιν. Να μην εφαρμοστεί, δηλαδή, κάτι που οι ΗΠΑ σκέπτονταν πολύ πριν από την έναρξη του πολέμου για το Ουκρανικό και έθετε την Ευρώπη εκτός παιγνίου.
Το δεύτερο καθοριστικό για τα κρίσιμα, αποφασιστικά, θέματα ισχύος που μπορούν να καταλήξουν, αν επιλυθούν, σε συμφωνίες είναι πώς η Δύση εκτιμά την Ρωσία. Και σε αυτό, ο Λυγερός υπενθυμίζει και διαφωτίζει με συνέπεια: Την ΕΣΣΔ οι Δυτικοί την θεωρούσαν Μεγάλοι Δύναμη. Την Ρωσία όχι. Η Δύση (ΗΠΑ και Ευρώπη) θεωρούσε ότι η ηττημένη ΕΣΣΔ δεν γέννησε ισότιμο διάδοχο/συνομιλητή. Η Ρωσία, πιστεύουν, είναι υποδεέστερη. Αυτό, όμως, έπρεπε να επιβεβαιωθεί στην ζωή. Αυτό διαψεύδει ο Πούτιν (και) στην Ουκρανία.
Αυτό θεμελιώνει, με γεγονότα, ο Λυγερός. Αυτό επιβεβαιώνει ο Τραμπ και συναντάει λυσσαλέα αντίδραση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ επειδή αλλάζει τον χάρτη των Δυνάμεων αλλά και των συμφερόντων που κυβερνούν την Δύση και τον Κόσμο.
Είναι, πιστεύω, το κλειδί κατανόησης των δρώμενων και δεν μένει στον αναγνώστη παρά να αρχίσει και να φτάσει με υπομονή ως το τέλος του πολυσέλιδου, χορταστικού, βιβλίου.
Αναδημοσίευση από την εβδομαδιαία εφημερίδα “Ο Δρόμος της Αριστεράς”
