Βρήκε ο Κυριάκος πρόεδρο, ας ασχοληθούμε τώρα με τα σοβαρά

Είναι γνωστό ότι η ‘μαγική χώρα’ των περιούσιων Ελλήνων χτίζει και γκρεμίζει συνεχώς ουτοπίες, μέσα από συλλογικό φαντασιακό,όπου το “ζωτικό ψεύδος της επιβιωτικής δόξας”[sic] επιτρέπει την αέναη περιδίνηση στο φαύλο κύκλο μιας αδικαίωτης ιστορικής αισιοδοξίας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά:

Το Έθνος χάνει πόντους στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό, ενώ οι κοινωνικοί μύθοι και ο οικονομικός ρεαλισμός πνίγεται μέσα στ’ απόνερα του ενθουσιώδους λαϊκισμού όλου του πολιτικού συστήματος Στην Ελλάδα το λεγόμενο τέλος της Ιστορίας δεν έχει ‘Τέλος’, δηλαδή έσχατο σημείο ύπαρξης ή τελολογικό ιδανικό προσφοράς στην Ανθρωπότητα, γιατί τα πάντα είναι θολά, ώστε ουδείς να δια-κρίνει την πορεία και την ουσία

Ο μετεωρισμός ανάμεσα στη φρούδα ελπίδα και την προδοτική [;] διάψευση μετατρέπει τις ευκαιρίες σε [αυτο]καταστροφές ή σε μεγαλόπνοους αυτοκτονικούς ιδεασμούς. Στη “χρήσιμη Αριστερά” [που δεν αρνιέται την πραγματικότητα για να μείνει πιστή στα δόγματα του 19ου αιώνα] έχει χαθεί η αναστοχαστική ισορροπία, με αποτέλεσμα να μιλάνε για εναλλακτικά σχέδια του μέλλοντος, ενώ νοσταλγούν ακόμα το παρελθόν.

Η κοινωνία της σύγχυσης

Ο πολιτισμός της ισοελευθερίας και η κουλτούρα της ειρηνικής συμβίωσης έχουν υποχωρήσει λόγω του άκρατου δικαιωματισμού της ατομικότητας και της ηθικολογίας των νέων τεχνολογιών. Οι “πολλαπλές ταυτότητες” προϋποθέτουν πολιτική παιδεία και αίσθηση του συν-ανήκειν, ιδιότητες που απουσιάζουν εκκωφαντικά από τους έμφοβους πολίτες.

Οι εμμονές σε καθαρότητα κοσμοθεωρίας και ιδεολογίας δημιουργεί ‘τεχνητές φυλές’ που αυτονομιμοποιούνται επιτιθέμενοι στους εχθρούς, τους οποίους οι ίδιοι ορίζουν κατά περίπτωση κι εποχή. Προφανώς η κοινωνία ούτε καταρρέει, ούτε παρακμάζει. Απλώς η πνευματική ελίτ έμεινε πίσω, αναζητώντας το “μετά” [meta][μεταπολιτική, μετα-ιστορία, μετα-τέχνη, μετα-επιστήμη] κι έχει προκαλέσει σύγχυση στους ανθρώπους.

Δεν υπάρχει άλλη Ελλάδα, ούτε άλλος Έλλην

Μπορεί να ζούμε σε μία περίοδο περιορισμένων αγαθών και προσδοκιών[ίσως και ονείρων], όμως οι καιροί θα καταστούν ενδιαφέροντες αν οι έλληνες απ-ελευθερωθούν από τις διάφορες αυταπάτες και τις ιστορικές μελαγχολίες

Η εποχή των τεράτων θα συγκρουσθεί με τους ποιητές των μεγάλων οραμάτων [κι όχι των άνυδρων κλαυθμών] και είμαι βέβαιος ότι θα νικήσουμε αρκεί να μην υποκύψουμε σε νέες ουτοπίες [από την Τεχνητή Νοημοσύνη μέχρι τον Ακροδεξιό εναγκαλισμό]. Δεν υπάρχει “άλλη Ελλάδα”, ούτε “έτερος Έλλην”. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι, υπόλογοι για όλα…και εσαεί αισιόδοξοι, ως παίδες.

Τώρα χορεύω στα κύματα,
στο φως,
την ώρα που οι φάροι ναυαγούν
– Παναγιώτης Καραβασίλης, Ο πεζοπόρος

Φυλάξτε τις λέξεις σας τις πατρογονικές,
ως κόρη του ματιού σας
Φυλάξτε τις λέξεις
διαβαίνοντας το χάος
– Κώστας Υφαντής, Η έρημος σήμερα