6 Απριλίου 1914: Η άγνωστη γενοκτονία των Θρακών από τους Νεότουρκους

Έτσι, την προσεχή Κυριακή 6 Απριλίου θα τελεστεί Επιμνημόσυνη Δέηση στις 11:00 π.μ., στην Μητρόπολη Αθηνών, καθώς και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από φορείς της πολιτείας στο Σύνταγμα, στο πλαίσιο της Ημέρας Θρακικού Ελληνισμού, αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη των Θρακών θυμάτων που σφαγιάστηκαν, εξοντώθηκαν, εκτοπίστηκαν με δύο μπογαλάκια, βιώνοντας το μένος των Νεότουρκων που επανέλαβαν γενοκτονίες σε βάρος των Ποντίων, των Μικρασιατών, των Αρμενίων.

Στις 6 Απριλίου 1914, αποδίδεται, το “Μαύρο” Πάσχα για τους Θρακιώτες, όταν οι Νεότουρκοι εκδίωξαν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιούπολης, Ρεδαιστού, Βιζύης και άλλων περιοχών της Θράκης από τη γη τους. Είναι η ιστορική επέτειος της κορύφωσης των διωγμών, δολοφονιών, επιθέσεων και βασανισμών που υπέστησαν οι ελληνικοί αυτοί πληθυσμοί, η δικαίωση σε μια κατάσταση δεκαετιών…αφασίας, ελλειμματικής μνήμης και αδιαφορίας.

Μόλις υπήρξε η δέουσα πίεση, μετά από μια συμπαγή διεκδίκηση των θρακικών σωματείων, επήλθε η σχετική νομοθέτηση. Το γνωστό στους Θράκες ιστορικό γεγονός ας ελπίσουμε ότι με τις ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης και τις αναφορές στα σχολικά εγχειρίδια, που επιβάλλεται να διδαχθεί, θα γίνει ευρύτερα γνωστό στον ελληνισμό. Και η υπενθύμιση ότι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ήταν ο πρώτος διανοούμενος Θρακιώτης πολιτικός, που έθεσε το θέμα αυτό ως προτεραιότητα σε διαλέξεις κι ενέργειές του είναι η αυτονόητη αναγνώριση μιας προσπάθειας που έστω δεκαετίες μετά υλοποιήθηκε σε πρώτο βαθμό.

 

Προβληματίζει το γεγονός ότι ως επίσημη ηγεσία στο Υπουργείο Εξωτερικών και σε διεθνή φόρα δεν τέθηκε το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού, ούτε επίσης τέθηκε στους ελληνοτουρκικούς διαλόγους, για την έκφραση μιας… συγνώμης, και κυρίως για την μη λήθη τέτοιων γεγονότων που ταυτίζονται με χιλιάδες αδικοχαμένες ψυχές… Ώστε να μην ξανασυμβούν.

Με τη γλώσσα των αριθμών

Συνολικά, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν το 1914 να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε τάγματα εργασίας. Από αυτούς, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, επέστρεψαν στις εστίες τους μόνο 50.000. Οι υπόλοιποι 46.000 πέθαναν από τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες.

Τον Ιούνιο του 2006, με απόφαση 7ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Θρακών στο Διδυμότειχο, η 6η Απριλίου καθιερώθηκε επίσημα ως η “Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού”…. Η ημέρα αυτή θα έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς κατόπιν σχετικής διάταξης Νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών την 7η Ιουλίου 2022 ψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων καθιερώθηκε και επίσημα ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Έτσι, κάθε χρόνο τιμάται για τους χιλιάδες Θρακιώτες και Θρακιώτισσες που θυσιάστηκαν για την Ελληνικότητα της γης τους, της Θράκης.

Οι εκδηλώσεις γίνονται για την απόδοση ελαχίστου φόρου τιμής και ιερού χρέους υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων ψυχών των Ελλήνων της ενιαίας Θράκης, που βίωσαν διώξεις, εκτοπισμούς, βασανισμούς, μαρτύρια και θανατώσεις στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα και είναι επιβαλλόμενες στην Αθήνα και σε πόλεις της περιφέρειας με Θρακικό κι όχι μόνο Ελληνισμό.

Βεβαίως, προέχει και η ανάδειξη της αποσιωπημένης αυτής πτυχής της ιστορίας των προγόνων μας, που υπολείπεται σε σχέση με την ποντιακή γενοκτονία στις 19 Μάϊου, της Μικρασιατικής στις 14 Σεπτεμβρίου και, αν και είναι τεκμηριωμένη ιστορικά κι επιστημονικά, δεν είναι καθόλου προβεβλημένη. Μήπως η ευθύνη αφορά και τους σύγχρονους Θρακιώτες για την κατάσταση αυτή;