Γεώργιος Πούλος: Ο αξιωματικός-προδότης που ντρόπιασε την στολή του

Ο Γεώργιος Πούλος αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση δοσίλογου στη νεότερη ελληνική ιστορία. Ντροπιάζοντας την στολή του Έλληνα αξιωματικού πραγματοποίησε εγκλήματα χειρότερα από αυτά των Γερμανών κατακτητών, με τους οποίους συνεργάστηκε. Αξίζει να σημειωθεί ήταν ότι ο Πούλος ήταν φανατικός Βενιζελικός, αντιβασιλικός και φυσικά αντισημίτης. Γεννήθηκε το 1889 στη Ρουμανία από ομογενείς γονείς. Λέγεται πως είχε καταγωγή εκ Ναυπακτίας. Κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό και υπηρέτησε στο Όπλο του Μηχανικού.

Πολέμησε στη Μικρά Ασία και κατόπιν συμμετείχε στο πραξικόπημα Πάγκαλου, στηρίζοντας τη δικτατορία. Επίσης συμμετείχε στο βενιζελικό πραξικόπημα (“κίνημα” του 1935, οπότε και αποτάχθηκε εκ του στρατεύματος. Στη δεκαετία του 1930 ο Πούλος συμμετείχε στη διαβόητη φασιστική, αντισημιτική οργάνωση ΕΕΕ (Εθνική Ένωσις Ελλάς).

Για την ΕΕΕ αναφέρει έκθεση του 1943: «Αναδιοργανώθη υπό του Συντ/ρχου Μηχ/κού Γρηγοράκη και των Αντισυν/ρχου Μηχ/κού Πούλου και του Δικηγόρου Γούλα. Εν τούτοις λόγω προδοσίας κατ’ αυτών υπό της Κυβερνήσεως Τσολάκογλου διότι αρχικώς τα τρία Ε (Ε.Ε.Ε.) οργανώθησαν υπό του Στυλιανού Γονατά, δεν επετράπη η ευρυτέρα ανάπτυξις των ίνα μη καταστούν όργανα της Αγγλικής κατασκοπείας της οποίας νυν τοιούτος εθεωρείτο ο Γονατάς. Διά τούτο με μίαν αφανή κίνησιν, τη ανοχή των Γερμανών, εργάζονται ως πράκτορες τούτων ιδίως ο Πούλος αναλαβών την παρακολούθησιν των Αξιω/κών και των Δημοσίων υπηρεσιών. Επειδή με την κήρυξιν του πολέμου κατά της Ρωσσίας επρόδοσαν τριακοσίους κουμμουνιστάς το Μακεδονικόν Γραφείον Κ.Κ.Ε. προέβη εις την δολοφονίαν ενός μέλους του και την ανατίναξιν της οικίας του Πούλου».

Συνεργάτης των γερμανικών αρχών κατοχής

Ο Πούλος είδε την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς ως ευκαιρία. Μετά από αρκετές προσπάθειες οι Γερμανοί αποδέχτηκαν την πρότασή του να συγκροτήσει ένα ένοπλο αντί-ανταρτικό εθελοντικό τμήμα. «Προς διοργάνωσιν μιας αποτελεσματικής καταπολεμήσεως των συμμοριών και εκ μέρους των Ελλήνων, ο (Γερμανός) Στρατιωτικός Διοικητής ενήργησε την συγκρότησιν σχηματισμού εθελοντών από εθελουσίως δηλώσαντας συμμετοχήν, ο οποίος ευρίσκεται υπό την αρχηγίαν του Αντισυνταγματάρχου εν αποστρατεία Πούλου.

»Ο εν λόγω σχηματισμός εκτελεί την υπηρεσίαν του με στολήν ρητώς εγκριθείσαν υπό του Στρατιωτικού Διοικητού Θεσσαλονίκης-Αιγιαίου. Οι οπαδοί του σχηματισμού με την περιβολή της στολής ταύτης δεν προσκρούουν εναντίον της υπαρχούσης απαγορεύσεως χρήσεων στολής Στρατιωτικής εις την κατεχόμενην Ελλάδα. Ο σχηματισμός εθελοντών Πούλου συμφώνως προς οδηγίας είναι προσκεκολλημένος εις τον Γερμανικόν Στρατόν. Αι διατάξεις αι εκδοθείσαι προς προστασίαν του Γερμανικού Στρατού εναντίον επιθέσεων εκ μέρους τρίτων, συμπεριλαμβανομένων και όλων των ποινικών διατάξεων, ισχύουν και διά τον σχηματισμόν τούτον εθελοντών», αναφέρει ο Ιάκωβος Χονδροματίδης στο εξαίρετο βιβλίο του “Η μαύρη Σκιά στην Ελλάδα” (εκδ. Περισκόπιο).

Έτσι ιδρύθηκε ο “Εθνικός Ελληνικός Στρατός” γνωστός ως Poulos Verband. Το “τάγμα” που σχημάτισε ο Πούλος στρατολογώντας κάθε κατακάθι της μακεδονικής κοινωνίας –αλλά και ορισμένους “αντικομμουνιστές” για λόγους αντεκδικήσεως– αποτέλεσε τμήμα των γερμανικών δυνάμεων, χαρακτηριζόμενο ως «εθελοντικό αστυνομικό τάγμα». Οι άνδρες έφεραν γερμανικές στολές, όταν ήταν διαθέσιμες, ή στην χειρότερη περίπτωση ένα περιβραχιόνιο με την ελληνική σημαία και τη ναζιστική σβάστικα. Στο “τάγμα” εντάχθηκε και Γερμανός στρατιωτικός ως σύνδεσμος.

«Τον συνταγματάρχην Πούλον εχρησιμοποίησεν εντατικώς η υπηρεσία ενεργού προπαγάνδας. Πρέπει να τονισθεί οτι πρόκειται περί ενός τύπου λίαν φιλόδοξου ο οποίος αποβλέπει να ανέλθει εις τα ανώτερα αξιώματα χωρίς όμως και να διαθέτει τα απαραίτητα προς τούτο πνευματικά εφόδια. Εχθρός άσπονδος του κομμουνισμού, μισεί εξ ίσου τον ελευθεροτεκτονισμόν. Αυτός κατόρθωσε και επρομηθεύθη πλήρη πίνακα των ελευθέρων τεκτόνων της Θεσσαλονίκης τον οποίον υπέβαλε δια της ενεργού προπαγάνδας εις την αρμοδίαν υπηρεσίαν διώξεως της μυστικής αυτής οργανώσεως.

»Δια την δράσιν του ως αρχηγού ενόπλων ελληνικών τμημάτων κατά του κομμουνισμού δεν είμεθα ημείς οι αρμόδιοι να εκφέρομεν γνώμην. Μέχρι της υπηρεσίας ημών όμως καταφθάνουν πληροφορίαι ότι ο Πούλος χρηματίζεται ασυστόλως λεηλατών και αυτάς ακόμη τας προίκας νεαρών κορασίδων εις τα χωρία που δρώσι τα τμήματά του. Το τμήμα Τύπου της υπηρεσίας μου βομβαρδίζεται παρ΄ αυτού και με διάφορα άρθρα. Δεν είναι δημοσιεύσιμα. Εκτός του ότι στερούνται ειρμού, λιβανίζουν με τοιούτον ταπεινόν τρόπον το Ράιχ, ώστε τυχόν δημοσίευσίς των θα επέφερε ενάντια των προδοκωμένων αποτελέσματα. Δεν είναι δυνατόν Έλλην να εκφράζεται κατά τοιούτον τρόπον δια την πατρίδα του…», ανέφερε Γερμανός αξιωματικός για τον Πούλο. (Ιακ. Χονδροματίδη, “Η μαύρη Σκιά στην Ελλάδα”).

Αποκαλυπτική βρετανική έκθεση

Σύμφωνα με βρετανική έκθεση της εποχής η ομάδα «διοικείται από τον Αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο, έναν από τους χειρότερους δοσίλογους του στρατού στην Ελλάδα. Πριν από τον πόλεμο ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Φασιστικού Κόμματος και λίγο μετά την κατοχή του Άξονα ίδρυσε ένα ελληνικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα το οποίο έγινε γνωστό ως η “Οργάνωση Γεωργίου Πούλου”. Τα κεντρικά γραφεία του ήταν στη Θεσσαλονίκη, ενώ παραρτήματα υπήρχαν σε άλλες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας. Στις αρχές του 1943 ο Πούλος περιγράφετο ως ο “αρχηγός των Ελλήνων πρακτόρων στη γερμανική υπηρεσία κατασκοπείας της Θεσσαλονίκης”.

»Το Μάρτιο του ‘43 άρχισε να δημιουργείται υπό την ηγεσία του ένα Ελληνικό Σώμα Εθελοντών’ για υπηρεσία εναντίον των ανταρτών. Κανένας ευυπόληπτος αξιωματικός δεν πείσθηκε να γίνει μέλος αυτού του σώματος, αλλά ο Πούλος κατάφερε να στρατολογήσει περί τα 800 ύποπτου χαρακτήρα άτομα. Αυτός ο “προσωπικός στρατός” πήρε μέρος στις γερμανικές επιθέσεις εναντίον των ανταρτών στη Μακεδονία στην πορεία των οποίων τα μέλη του συμπεριφέρθηκαν προς το ντόπιο πληθυσμό με μεγαλύτερη αγριότητα από όσο οι ίδιοι οι Γερμανοί. Οι μονάδες του Πούλου λέγεται ότι έχουν Γερμανούς, καθώς και τα πιο αναρχικά ελληνικά στοιχεία. Οι άνδρες φορούν γερμανικές στολές και πηλίκια, ενώ οι μονάδες τους ονομάζονται “Εκατονταρχίαι” (ομάδες των 100)» (Πηγή: Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, ΓΕΣ/ΔΙΣ).

Ο Πούλος είχε ενδυθεί τον μανδύα του “αντικομμουνιστή”. Στην πραγματικότητα χτυπούσε κάθε εθνική φωνή. «Από την διεξαγωγήν της πολυκρότου δίκης της σπείρας Πούλου και Σια […] συνάγεται ότι οι δικαζόμενοι αυτοί εγκληματίαι του λαού της Μακεδονικής ιδία υπαίθρου, αποπειρώνται να συγκαλυφθούν υπό τον μανδύαν τον αντικομμουνιστικόν. Ουδέν ψευδέστερον τούτου και ουδέν συκοφαντικώτερον της μνήμης των αθώων θυμάτων των, τα οποία σήπονται εις τα ξηροπήγαδα της Μακεδονικής υπαίθρου με τα συρματόσχοινα πισθάγκωνα δεμένα […], τα φρικιαστικά εγκλήματα της οποίας είναι εφάμιλλα με τα επακολουθήσαντα φρικαλέα Δεκεμβριανά. Κατά κανόνα, τα θύματα των ήσαν κάθε άλλο παρά Κομμουνισταί…», ανέφερε συγγενής δολοφονημένου από τους “Πουλικούς”.

Το τέλος του Πούλου

Ο Πούλος ενίσχυσε τη γερμανική υπηρεσία αντικατασκοπείας Sonderkommando 2000, ενώ με έδρα την Κρύα Βρύση Πέλλας κατέστη μάστιγα των Ελλήνων της περιοχής. Άνδρες του συμμετείχαν σε σφαγές σε μακεδονικά χωριά (Ερμακιά, Πύργοι, Μεσόβουνο, Χορτιάτης) καθώς και στα Γιαννιτσά. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τους ακολούθησε με τους άνδρες του και πολέμησε στη Σλοβακία κατά των παρτιζάνων του Τίτο. Ακολούθως υποχώρησε στην Αυστρία. Αρνήθηκε να πολεμήσει τους Αμερικανούς, προφανώς από καιροσκοπισμό. Συνελήφθη από τους τελευταίους τον Μάιο του 1945 στο Κίτσμπιχελ της Αυστρίας.

Τελικά εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στη δίκη του ο Πούλος υποστήριξε ότι ήταν πατριώτης που πολέμησε τον κομμουνισμό. Η υπερασπιστική του γραμμή είχε να κάνει με το γεγονός ότι ήδη είχε ξεσπάσει στη χώρα ο Εμφύλιος. «Ζήτησα από τις γερμανικές αρχές κατοχής την άδεια να σχηματίσω ένα σώμα και να το εξοπλίσω από τις γερμανικές αποθήκες… Το σώμα μου αριθμούσε 300 άντρες [εκτός από τους 600 που συνιστούσαν τις εφεδρείες στα χωριά της περιοχής μου]. Από τους Γερμανούς έλαβα 200 τουφέκια του πρώην ελληνικού στρατού, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν θα στρέφονταν εναντίον τους…», ανέφερε ο ίδιος στη δίκη.

Ο Πούλος δικάστηκε, αρχικά, το 1947, αλλά μυστηριωδώς, αθωώθηκε για την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ του εχθρού. Τελικά σε νέα δίκη καταδικάστηκε σε θάνατο για συνεργασία με τον εχθρό και τα εγκλήματα που διέπραξε και τελικά εκτελέστηκε τον Ιούνιο του 1949. Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους συνεργάτες του γλίτωσαν και μετά από λίγα χρόνια στη φυλακή απελευθερώθηκαν.