Γιατί οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας…

Τη φράση-ατάκα του Δήμου Σταρένιου “Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας” (απ’ την ταινία “Η Χαραυγή της Νίκης”, 1971) έκανα χρόνια να τη χωνέψω μέσα μου. Έκανα χρόνια να μην αντιδρώ αρνητικά στην εικόνα ή το άκουσμα της φωνής του εξαίρετου ηθοποιού, στον οποίο είχα προσδώσει ασυναίσθητα μέσα μου χαρακτηριστικά του ρόλου του: Tου ρόλου του καταδότη των Γερμανών.

Των Γερμανών-Ναζί που είχαν εκτελέσει στην Κατοχή εκατοντάδες Έλληνες πατριώτες, μεταξύ των οποίων και τον παππού μου, ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης στη Μακεδονία. Σκοτεινά, μαύρα χρόνια, που άφησαν σκιές και φαντάσματα πίσω τους. Φαντάσματα που εξιστορούν με ραγισμένη φωνή το θάνατο των προγόνων μας, απογόνων προσφύγων οι οποίοι ξεριζώθηκαν βίαια απ’ την Ανατολή το 1922 γιατί το ήθελαν και οι Γερμανοί…

Το ”Deutschland über alles” (”Η Γερμανία πάνω απ’ όλα”) δεν το ένιωσε συγκλονισμένος ο Ελληνισμός, με αφορμή την υπόθεση των γερμανικών αποζημιώσεων. Ο Πρόεδρος της Γερμανίας Γιοχάνες Ράου έχει δηλώσει: «Τυχόν κατασχέσεις γερμανικών ακινήτων επί ελληνικού εδάφους θα δημιουργήσουν προβλήματα στις ελληνογερμανικές σχέσεις». Ούτε ένιωσε για πρώτη φορά στο πετσί του ο Έλληνας τον Γερμανισμό στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων (2010-18), όπου έδιναν κι έπαιρναν οι ελληνικές μεθοδεύσεις σε βάρος μας, προκειμένου ”να μη διασαλευθούν οι σχέσεις μας με τη Γερμανία”! Αυτό εφαρμοζόταν στην πράξη με την πολιτική της υποτέλειας απέναντι στο δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε, που κυβερνούσε από μακριά την Ελλάδα με προσωπείο αυστηρού δασκάλου.

Από το 1870 ακόμα οι Γερμανοί άρχισαν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους για την Τουρκία, με σκοπό να την κάνουν συνέταιρο στα σχέδιά τους εκτοπίζοντας προηγουμένως τους ανταγωνιστές τους στην Εγγύς Ανατολή: Άγγλους, Γάλλους και Έλληνες. Οι εμπορικές, χρηματιστικές και προπαγανδιστικές εκστρατείες των Γερμανών είχαν αρχίσει, εντωμεταξύ, με στόχο να εκτοπίσουν τους πάντες από τους φυσικούς πόρους της Τουρκίας. Και μέσα στους πάντες ήταν και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας.

Σύσφιξη σχέσεων Γερμανίας-Τουρκίας

Ένα χρόνο μετά απ’ την εγκατάσταση στην Κωνσταντινούπολη του πάστορα Χριστόφορου Χόφμαν στο Πέραν, άνοιξαν οι πόρτες πολλών σχολείων για τους Γερμανούς, που δίδασκαν γερμανικά στα σχολεία αντί αδρότατης αμοιβής. Το 1879 η σύσφιξη των σχέσεων Τουρκίας-Γερμανίας απέκτησε και προσωπικά χαρακτηριστικά σύγκλισης συμφερόντων, μετά τη συνάντηση του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ με τον Κάιζερ στην Κωνσταντινούπολη. Συνάντηση που διατυμπανίστηκε ως φιλία απ’ τη γερμανική προπαγάνδα με αφορμή τα πλούσια δώρα που ανταλλάχθηκαν μεταξύ των δύο ηγετών.

Η Ευρώπη φρύαξε που ο Γερμανός αυτοκράτορας έδωσε το χέρι του στον υπεύθυνο για σωρεία εγκλημάτων κατά χριστιανών σουλτάνο. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία του Αβδούλ Χαμίτ προσδέθηκε στο γερμανικό άρμα σε βαθμό που στο Βερολίνο ψάλλονταν παιάνες για τον Τουρκισμό! Οι Γερμανοί έγιναν δάσκαλοι των Τούρκων στα όπλα που τους έστελναν. Ο ελληνικός στόλος να μην ναυμαχεί με τα τουρκικά πλοία του Ετέμ Πασά, αλλά με τα γερμανικά που είχαν σπεύσει προς ενίσχυσή του!

Οι Γερμανοί χρηματιστές σχεδίασαν να βγάλουν τους Έλληνες απ’ τη μέση στο οικονομικό πεδίο με θερμό εναγκαλισμό(!), διεισδύοντας στα ελληνικά κεφάλαια μέσω της “Τράπεζας της Ανατολής”. Η Εθνική Τράπεζα, παρασυρμένη απ’ την γερμανική προπαγάνδα, πάτησε την πεπονόφλουδα και δέχθηκε την ίδρυσή της υπό τον όρο να υπάρχει ελληνική πλειοψηφία στο Συμβούλιο της υπό σύσταση Τράπεζας. Και όταν έγινε αυτό, άνοιξε υποκαταστήματα της ”Τράπεζας της Ανατολής” στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Θεσσαλονίκη, την Αλεξάνδρεια και το Κάιρο, τα οποία σημείωναν καταπληκτικές προόδους στις εμπορικές τους συναλλαγές.

Όταν όμως ήρθε η ώρα της αύξησης κεφαλαίων, οι Γερμανοί τη δέχθηκαν με τον όρο η πλειοψηφία του Συμβουλίου να καθορίζεται από γερμανικές μετοχές. Η Εθνική Τράπεζα το απέρριψε και επήλθε η ρήξη που ολοκλήρωσε την εξαπάτηση, αφού η ”Τράπεζα της Ανατολής” δεν είχε πλέον δικαίωμα να ανοίξει υποκαταστήματα ούτε στην Μικρά Ασία, ούτε και στη Θεσσαλονίκη ακόμα, ενώ οι Γερμανοί κάλυψαν το κενό με δικά τους υποκαταστήματα στην Τουρκία και την Αίγυπτο από κοινού με τους Αυστριακούς.

Από τους Νεότουρκους στους Ναζί

Το κίνημα των Νεοτούρκων συνέχισε τη στενή σχέση με τη Γερμανία, η οποία –μέσω μυστικών πρακτόρων του βαρώνου Μαρσάλ– καθοδήγησε την εκστρατεία γενοκτονιών και αρπαγής ελληνικών και αρμενικών περιουσιών. Η προγραφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, που εκδηλώθηκε το 1908, εξελίχθηκε ραγδαία. Οι Νεότουρκοι αγόρασαν δύο παλιά θωρηκτά απ’ τη Γερμανία (“Βάϊσενμπουργκ” και “Φρειδερίκος Γουλιέλμος”), που τα βάφτισαν αντίστοιχα “Μπαρμπαρόσα Χαϊρεντίν” και “Τουργκούτ Ρέις”, για να αντιμετωπίσουν με αυτά τη ναυτική δύναμη της Ελλάδας. Ματαίως, αφού ο ελληνικός στόλος απελευθέρωσε τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου.

Με τα δεδομένα αυτά οδηγηθήκαμε στη Συνθήκη Ειρήνης του Λονδίνου (1913) όπου οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγνώρισαν την Αλβανία ως ανεξάρτητο κράτος και με το Πρωτόκολλο Φλωρεντίας τής παραχώρησαν την απελευθερωμένη από τους Έλληνες (Μάρτιος 1913) Βόρειο Ήπειρο, όταν επιλέξαμε να κρατήσουμε τα νησιά. Έτσι, μέχρι να φτάσουμε στην απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, ο Ελληνισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρισκόταν υπό απηνή διωγμό από τους Ταλαάτ Μπέη, Χατζή Αδήλ Μπέη (διοικητή της Αδριανούπολης) και Ραχμή Μπέη (διοικητή της Σμύρνης).

Έτσι οι Γερμανοί έγιναν κύριοι ελληνικών εμπορικών οίκων σε Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και αλλού. Η Deutsche Bank δάνεισε πακτωλό σε Γερμανούς επιχειρηματίες για να αγοράσουν ελληνικές επιχειρήσεις. Εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης μοιάζει με απέραντο “νεκροταφείο” με ερειπωμένες εκκλησιές, πατημένους σταυρούς, κλειστά σχολεία και ληστευμένα κτήματα. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι ευκατάστατοι Έλληνες της Μικράς Ασίας μετατράπηκαν σε ρακένδυτους, πεινασμένους πρόσφυγες.

Στα ως άνω δεδομένα ας προστεθούν και οι θυσίες των Ελλήνων στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Πώς, λοιπόν, να αλλάξει η εντύπωση ότι οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας. Κι αυτό, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα! Καλοδεχούμενη η πρόσφατη δήλωση της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένας Μπέρμποκ, για τα ελληνοτουρκικά, αλλά δεν αρκεί. Η Γερμανία οφείλει να πράξει πολλά περισσότερα και πρώτα από όλα να ανταποκριθεί στη νομική υποχρέωσή της να αποπληρώσει το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις. Μόνο τότε, οι Έλληνες θα αρχίσουν να ξεχνάνε…