HMS Vanguard, ο έσχατος “Βρετανός” γίγαντας της θάλασσας (ΒΙΝΤΕΟ)

Το HMS Vanguard άρχισε να ναυπηγείται το 1941. Ωστόσο, η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1946. Η ναυπήγησή του αποφασίστηκε μετά την ακύρωση ναυπήγησης των θωρηκτών Lion και Temeraire με σκοπό την αντιμετώπιση των ιαπωνικών βαρέων καταδρομικών. Για τον σκοπό αυτό το σκάφος όφειλε να φέρει βαρύ οπλισμό, αλλά και να έχει υψηλή ταχύτητα. Αν και υπήρχε η σκέψη εξοπλισμού του με πυροβόλα των 16in, τελικά εξοπλίστηκε με πυροβόλα των 15in που ήταν διαθέσιμα. Το σκάφος είχε πλήρες εκτόπισμα 51.420 t. μήκος 248,2 μ. πλάτος 32,9 μ. και βύθισμα 10,6 μ.

Έφερε οκτώ πυροβόλα των 15in (381mm) σε τέσσερις δίδυμους πύργους διατεταγμένους στον διαμήκη άξονα, δύο πρωραίους και δύο πρυμναίους. Ο δευτερεύων οπλισμός αποτελείτο από 16 πυροβόλα διττού σκοπού (κατά πλοίων και αεροσκαφών) των 5,25in (133mm) τοποθετημένα σε οκτώ πύργους, τέσσερις σε κάθε πλευρά της υπερκατασκευής.

Λόγω της ενίσχυσης της αεροπορικής απειλής κατά τη διάρκεια του πολέμου, ενισχύθηκε ιδιαίτερα η αντιαεροπορική του ικανότητα. Έτσι, το σκάφος έφτασε να διαθέτει 73 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40mm. Τα πυροβόλα των 15in, 42 διαμετρημάτων, έβαλαν βλήμα βάρους 879 κιλών σε απόσταση 36.630 μ. Τα πυροβόλα των 5,25in έβαλαν βλήμα βάρους 36,29 κιλών σε απόσταση άνω των 22.000 μ. Καθ’ ύψος το βεληνεκές τους ξεπερνούσε τα 14.000 μ.

Το σκάφος είχε πλήρωμα 1.893 ανδρών. Διέθετε ατμοστροβίλους Parsons που τροφοδοτούντο από οκτώ λέβητες και απέδιδαν ισχύ 130.000 hp. Διέθετε τέσσερις προπέλες και ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων. Μετέφερε 4.930 t. καυσίμου. Το σκάφος έφερε βαριά θωράκιση βασισμένη στο δόγμα all or nothing. Η θωρηκτή ζώνη κάλυπτε το τμήμα του σκάφους από τον πρώτο πρωραίο πύργο των κύριων πυροβόλων, μέχρι τον έσχατο πρυμναίο και είχε πάχος από 4,5-14in (115-355mm).

Το θωρακισμένο κατάστρωμα είχε πάχος 5-6in (125-150mm). Η θωράκιση των κύριων πύργων και των βάσεών τους κυμαινόταν μεταξύ 7 και 13in (180-330mm). Το πλοίο ήταν εξαιρετικά αξιόπλοο, ενώ διέθετε τα ισχυρότερα ραντάρ της εποχής για επιτήρηση ναυτικών στόχων και έλεγχο πυρός των πυροβόλων του. Συνολικά διέθετε 20 ραντάρ! Το HMS Vanguard μπορούσε να διανύσει απόσταση 15.280 χλμ. χωρίς ανεφοδιασμό. Το σκάφος δεν είδε πολεμική δράση.

Πέραν κάποιων εθιμοτυπικών ταξιδιών συμμετείχε σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις. Διατηρήθηκε σε υπηρεσία ως απάντηση στα σοβιετικά καταδρομικά κλάσης Sverdlov. Το 1959, όμως, αποφασίστηκε η διάλυσή του, αφού από το 1956 είχε τεθεί στην εφεδρεία. Τελικά, ο γίγαντας οδηγήθηκε στο διαλυτήριο το 1962. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Κατά τον τελευταίο απόπλου από τον ναύσταθμο του Πόρτσμουθ, χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν εκεί για να δουν για τελευταία φορά το απομεινάρι μιας άλλης εποχής, τον “άτυχο γίγαντα” που δεν πρόλαβε να δείξει την αξία του στις ανοικτές θάλασσες, για εκεί που σχεδιάστηκε να κυριαρχήσει.