Η άγρια μάχη στο Χούσινε… Μια δράκα ηρώων μάχεται μια μεραρχία

Η μάχη στο χωριό Χούσινε ήταν μια από τις τελευταίες το 1939 στην πολύπαθη Πολωνία. Από τις 17 Σεπτεμβρίου 1939 η χώρα είχε δεχτεί και την σοβιετική επίθεση την ώρα που έδινε αγώνα επιβίωσης κατά των ναζιστικών ορδών του Χίτλερ. Το εν λόγω χωρίο βρίσκεται σε απόσταση 7 χλμ. βορειοανατολικά της Χρουμπιεζόφ στην επαρχία του Λούμπλιν.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1939 το σοβιετικό 8ο Σώμα Τυφεκιοφόρων διέσχισε τον ποταμό Μπουγκ κοντά στο Χρουμπιεζόφ. Το σώμα αποτελείτο από την 44η και την 81η Μεραρχία Τυφεκιοφόρων (ΜΤ), με την πρώτη, υπό τον ταξίαρχο («διοικητή ταξιαρχίας», για την ακρίβεια) Αλεξέι Βινογκράντοφ. Η σοβιετική μεραρχία κατέλαβε την πόλη και συνέχισε να κινείται προς τα δυτικά. Οι Σοβιετικοί δεν ανέμεναν σοβαρή αντίσταση καθώς ότι είχε απομείνει από τον πολωνικό στρατό πολεμούσε ακόμα τους Γερμανούς και απέναντί τους υπήρχαν μόνο αυτοσχέδιες πολωνικές μονάδες.

Μια τέτοια συνάντησε η σοβιετική 44η ΜΤ στο Χούσινε. Επικεφαλής της ήταν ο απόστρατος ταγματάρχης Βίτολντ Ραντζούλεβιτς και αποτελείτο από μια «ίλη πορείας» – εξ υπολειμμάτων – του 14ου Συντάγματος Ουλάνων, μια ίλη έφιππων αστυνομικών, τμήμα ενός τάγματος χημικού πολέμου που πολεμούσε ως πεζικό και μια μονάδα όλμων των 81 χλστ. Απέναντι στις σοβιετικές δυνάμεις οι Πολωνοί παρέτασσαν περί τους 1.500 άνδρες συνολικά.

Ο Ραντζούλεβιτς γνώριζε ότι ο πόλεμος είχε χαθεί και στόχος του ήταν να σώσει τους άνδρες του οδηγώντας τους σε ουγγρικό ή ρουμανικό έδαφος. Ωστόσο η σοβιετική προέλαση έκοψε τον δρόμο των Πολωνών. Τότε ο Πολωνός διοικητής επιχείρησε να διολισθήσει μεταξύ των σοβιετικών δυνάμεων. Όμως οι Σοβιετικοί ανακάλυψαν τους λιγοστούς Πολωνούς και τους επιτέθηκαν σε αναπτεταμένο πεδίο. Αμέσως το σοβιετικό πεζικό έλαβε σχηματισμό επίθεσης και εξόρμησε.

Οι Πολωνοί, απελπισμένοι ως ήταν, δεν δίστασαν. Αφού έταξαν τους όλμους τους σε θέσεις βολής, εκτέλεσαν έφιππη αντεπίθεση! Με τρομερές ιαχές οι Πολωνοί ουλάνοι και οι αστυνομικοί εξόρμησαν με τις σπάθες! Οι Σοβιετικοί αντί να σταθούν και να θερίσουν απλά τους γενναίους μεν, ουδεμία ελπίδα έχοντες δε, αντιπάλους απλώς πανικοβλήθηκαν και τράπηκαν σε επαίσχυντη φυγή, σφαγιαζόμενοι κατά δεκάδες από τους Πολωνούς! Χρειάστηκε η επέμβαση σοβιετικών αρμάτων μάχης για να σταματήσει ο πανικός και να αποκρουστούν οι γενναίοι Πολωνοί.

Σύντομα οι τελευταίοι βρέθηκαν σε απολύτως απελπιστική κατάσταση. Τα λιγοστά βλήματα των όλμων τους εξαντλήθηκαν, αντιαρματικά όπλα δεν διέθεταν και οι αντίπαλοι ήταν απλώς πολλές χιλιάδες… Έτσι όσοι Πολωνοί δεν κατάφεραν να ξεφύγουν αιχμαλωτίστηκαν, αφήνοντας πίσω τους 18 νεκρούς έναντι εκατοντάδων Σοβιετικών. Άλλοι 139 Πολωνοί τραυματίσθηκαν.

Μετά τη μάχη οι Σοβιετικοί δολοφόνησαν εν ψυχρώ τουλάχιστον 25 Πολωνούς αιχμαλώτους. Μετά από αυτή τη «μεγάλη νίκη» συνέχισαν δυτικά. Πάντως η Θεία Δίκη δεν ξέχασε τον Σοβιετικό ταξίαρχο ο οποίος επικεφαλής πάντα της 44ης ΜΤ πολέμησε και ηττήθηκε από τους Φινλανδούς και εξευτελισμένος εκτελέστηκε με διαταγή του Στάλιν στις 11 Ιανουαρίου 1940.