Η δια πνεύματος Καποδίστρια “Ιστορία της νεότερη Ελλάδας”

Το ιστορικό αυτό κείμενο εγράφη από των πρώτο Κυβερνήτη του Νεοελληνικού κράτους Ιωάννη Καποδίστρια, εν συνεργασία με τον δάσκαλο του Γένους, Ιακωβάκη Ρίζο Νερουλό, και κυκλοφόρησε το 1828 στη Γενεύη, για να καταδείξει στις τότε Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι η Ελληνική εξέγερση δεν επρόκειτο περί “παλιγγενεσίας”, όπως υποστηρίζουν σήμερα “ιδεολογικά αγκυλωμένες πανεπιστημιακές αίθουσες” αλλά για “πολιτική παλινόρθωση”. Δηλ. μία καλώς οργανωμένη «απελευθέρωση του υποδούλου Ελληνικού ΄Εθνους» , ως σημειώνει ο κ. Κοντογιώργης.

Πράγματι, όπως προκύπτει από την βαθιά πολιτική ανάλυση του Καποδίστρια της Ευρωπαϊκής κατάστασης (συνθήκες Βιέννης 1815 και Λάιμπαχ 1821) και της παρακμιακής Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελληνική εξέγερση οφείλεται στην διατήρηση του ανθρωποκεντρισμού των Ελλήνων και στο πάθος τους για ελευθερία που δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Από της Ρωμαϊκής, Φραγκικής και Οθωμανικής κατακτήσεως της χώρας μας μέχρις και σήμερον.

Πρόκειται περί ενός σημαντικού βιβλίου το οποίον εξετάζει τον ρόλο του Ελληνισμού στην διοίκηση των Οθωμανικών υποθέσεων , την οικονομική ευμάρεια των Ελληνικών κοινοτήτων και το αδάμαστο επαναστατικό πνεύμα των «9 εκατομμυρίων ορθοδόξων Ελλήνων» (!) κι όχι “Ρωμιών” όπως τους θέλει η αριστερή ιντελιγκέντσια στην εποχή μας.

Η ελληνική ψυχή δοσμένη στους αγώνες

Ο εκδότης της μεταφράσεως δεν επιτρέπει αναδημοσίευση των πολυτίμων στοιχείων του, για την άθλια πολιτική κατάσταση της Οθωμανικής δεσποτείας και για τις επιτυχείς επαναστατικές επιχειρήσεις υπό του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, από της Βλαχίας και Μολδοβλαχίας μέχρις της Πελοποννήσου υπό του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, μεταξύ των αρχών 1821 μέχρις 1826, οπότε ο Καποδίστριας αναλαμβάνει κυβερνήτης της επαναστατημένης Ελλάδος και την αναδεικνύει σε ανεξάρτητο κράτος το 1829.

Παρουσιάζει τους παράγοντες επιβίωσης του Ελληνικού λαού στα 500 χρόνια δουλείας, τον ρόλο του Θρησκευτικού Σχίσματος (1054) στην διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας και ιδιοπροσωπίας,την πρόοδο του πολιτισμού στην Ελλάδα εν αντιθέσει με την Μουσουλμανική Τουρκία, την αξιοποίηση της Ρωσσοτουρκικής συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή του 1774 από Υδραίους, Σπετσιώτες και Ψαριανούς και της αποσκίρτησης του Αλή Πασά εκ της Πύλης, από τους Έλληνες Αρματολούς της ορεινής Ελλάδος.

Την τολμηρή απόπειρα του Κων/νου Κανάρη να πυρπολήσει τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στην Αλεξάνδρεια και την ηρωική έξοδο των “ελεύθερων πολιορκημένων” στο Μεσολόγγι, με την παγκόσμιο ιαχή “Ελευθερία ή Θάνατος” που ηχούσε σ’ όλη την Ελληνική Επανάσταση. Σήμερα, που επικρατούν πάλι οι εθελόδουλοι απέναντι στους ξένους, αξίζει η ανάγνωση της Ιστορίας Νερουλού-Καποδίστρια, για να αναθαρρήσουμε κάπως.

(*) Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Δεκ.2024.σελ.521.