Η εκστρατεία των Οθωμανών στην Ιταλία – Η σφαγή του Οτράντο

Το 1480 ξεκίνησε η εκστρατεία των Οθωμανών στην Ιταλία. Στις 28 Ιουλίου του ίδιους έτους, 128 οθωμανικά πλοία αγκυροβόλησαν ενώπιον των τειχών της πόλης του Οτράντο. Από τα πλοία αποβιβάστηκαν 18.000 Οθωμανοί υπό την ηγεσία του Γκεντίκ Αχμέτ πασά. Αμέσως άρχισαν τον σφοδρό κανονιοβολισμό. Η μικρή φρουρά (περίπου 140 άνδρες) και οι περίπου 17.000 κάτοικοι δεν ήταν προετοιμασμένοι.

Εμπρός στην τουρκική ορμή εγκατέλειψαν τα τείχη και αποσύρθηκαν στο φρούριο της πόλης. Οι αμυνόμενοι απέρριψαν δύο προτάσεις των Οθωμανών για παράδοση της πόλης και μάλιστα πέταξαν, συμβολικά, τα κλειδιά της πόλης στην θάλασσα.

Κατόπιν αυτού οι Οθωμανοί ενέτειναν τις προσπάθειές εξαπολύοντας σφοδρό βομβαρδισμό και συνεχείς μικροεπιθέσεις προς καταπόνηση των αμυνόμενων. Τελικά στις 11 Αυγούστου 1480 εξαπολύθηκε γενική επίθεση των Τούρκων. Οι αμυνόμενοι πολέμησαν ηρωικά, με πρωτοπόρους τους 50 στρατιώτες που είχαν απομείνει.

Ωστόσο δεν μπορούσαν να αντέξουν. Οι Οθωμανοί εισήλθαν στο φρούριο και άρχισαν να σφάζουν. Ο επίσκοπος και διοικητής της φρουράς Στέφανο Αγκρικόλο τους περίμενε ενδεδυμένος με τα άμφιά του και στον Σταυρό στο χέρι μαζί με τον κόμη Φρατζέσκο Λάργκο στην εκκλησία της πόλης. Ο επίσκοπος αποκεφαλίστηκε πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ο κόμης πριονίστηκε ζωντανός.

Τα μαρτυρικό τέλος

Οι Οθωμανοί έσφαξαν πάνω από 12.000 από τους κατοίκους ενώ αιχμαλώτισαν άλλους 5.000, μεταξύ των οποίων και 800 περίπου άνδρες. Σε αυτούς πρότειναν να προσηλυτιστούν στο Ισλάμ για να σώσουν τις ζωές τους. Τότε ένας από αυτούς, ο ράφτης (κατ’ άλλους υφαντουργός) Αντόνιο Πριμάλντι Πεζούλα, σηκώθηκε και είπε στους άλλους: «Αδέρφια πολεμήσαμε για να σώσουμε την πόλη μας, τώρα ας δώσουμε μια τελευταία μάχη για να σώσουμε τις ψυχές για τον Κύριο. Και όπως αυτός πέθανε στον σταυρό για μας είναι σωστό να πεθάνουμε και εμείς για αυτόν».

Στο άκουσμα των λόγων του οι λοιποί μελλοθάνατοι απάντησαν με ιαχές επιδοκιμασίας. Οι Οθωμανοί επανέλαβαν την περί εξισλαμισμού πρόταση, λέγοντας πως αν την αποδέχονταν θα τους έδιναν και τις αιχμαλωτισμένες οικογένειές τους. Οι μελλοθάνατοι και πάλι αρνήθηκαν.

Έτσι στις 14 Αυγούστου οδηγήθηκαν στο λόφο της Αθηνάς (λόφος των μαρτύρων σήμερα) και ένας – ένας αποκεφαλίστηκαν με πρώτο τον Αντόνιο Πριμάλντι που όμως, αν και του έκοψαν το κεφάλι, το σώμα του παρέμεινε γονατισμένο και δεν έπεσε στη γη, όπως λέγεται. Βλέποντας αυτό ένας εκ των δημίων, ο Μπερσά μπέη, χαρακτήριζε τον Αντόνιο άγιο. Αμέσως ο Μπερσά συνελήφθη και παλουκώθηκε με διαταγή του Γκεντίκ Αχμέτ πασά.

Στο μεταξύ ο βασιλιάς της Νεαπόλεως Φερδινάνδος επιχείρησε να απελευθερώσει την πόλη, αλλά απέτυχε. Τελικά η πόλη ανακαταλήφθηκε την άνοιξη του 1481 με την βοήθεια και ουγγρικών στρατευμάτων. Τα λείψανα των αποκεφαλισθέντων βρέθηκαν και οι ελάχιστοι επιζώντες της καταστροφής άρχισαν να τιμούν τους νεκρούς ως μάρτυρες. Τελικά η ρωμαιοκαθολική εκκλησία τους αγιοκατέταξε το 2013.