Η πιο “καυτή” διαγραφή χρεών στην ευρωπαϊκή Ιστορία

Ας πούμε ότι η κατάσταση στο βασίλειο της Γαλλίας του 1300 τα πράγματα ήταν σε μαύρο χάλι, όχι τόσο όσο στην Ελλάδα του 2018. Στον θρόνο της Γαλλίας είχε κάτσει ένα καλόπαιδο πρώτης τάξεως.Τον φώναζαν Φίλιππο τον «Ωραίο», όχι επειδή ήταν αρσενικό με δυνατά ζυγωματικά, αλλά μάλλον λόγω των αποφασιστικών και «ωραίων» λύσεων που έβρισκε στα προβλήματά του. Τι βασάνιζε όμως αυτόν τον βασιλιά;

Στον βορρά αντιμετώπιζε σοβαρά θέματα με τους ψυχρούς Εγγλέζους. Ο πόλεμος με τον Άγγλο βασιλιά είχε στεγνώσει πραγματικά τα κρατικά ταμεία. Στον νότο, το μεγάλο «χαλίκι στο παπούτσι» του ήταν το παπαδαριό, ο Πάπας Βονιφάτιος Η’ που ήθελε να διατηρήσει την πνευματική και υλική κυριαρχία σε όλη την Χριστιανοσύνη μιας και ήταν διορισμένος από τον Θεό, ένα έργο με απευθείας ανάθεση. Ο Φίλιππος έφτασε στο σημείο να σταματήσει να στέλνει τα χρήματα από τα παγκάρια των γαλλικών εκκλησιών στον Πάπα και τα κρατούσε για την πάρτη του.

Μαζί με όλα αυτά, η γαλλική οικονομία βρισκόταν στα χειρότερά της αναγκάζοντας τον βασιλιά να κάνει συνεχώς υποτιμήσεις του γαλλικού νομίσματος για να ανταπεξέλθει. Επιστέγασμα της παλιοκατάστασης ήταν τα επαχθή χρέη του βασιλιά στο πανίσχυρο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών που είχε μετατραπεί απο έναν ιερό οργανισμό πολεμιστών στην πρώτη πολυεθνική της παγκόσμιας Ιστορίας.

H μόδα των Σταυροφοριών είχε περάσει και οι Ναΐτες είχαν στρέψει την προσοχή τους στην ευρωπαϊκή κερδοφορία. Κατόρθωσαν να στήσουν το πρώτο διεθνές τραπεζικό σύστημα στην ιστορία ανακαλύπτοντας το πιστοποιητικό καταθέσεων. Για παράδειγμα, έαν ήθελε κάποιος να κάνει ένα επικίνδυνο ταξίδι, δεν χρειαζόταν να έχει μαζί του μετρητά ή χρυσάφι κινδυνεύοντας από μια πιθανή ληστεία. Η τράπεζα των Ναϊτών της Γαλλίας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας, τους εξέδιδε μια απόδειξη κατάθεσης η οποία θα τους επέτρεπε να εισπράξουν τα χρήματά τους όταν έφθαναν στον προορισμό τους. Ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν δούλευε τόσο ρολόι.

Η εφαρμογή του σχεδίου

Ο “Ωραίος” βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα διαχειριστικό μπάχαλο που χρειαζόταν ρηξικέλευστες λύσεις, δίχως να έχει πάνω από το κεφάλι του ένα παγκοσμιοποιημένο μπαμπούλα ή μια Moody’s να του υπενθυμίζει την αξία της οικονομίας του. Αυτός ο γαλαζοαίματος λοιπόν βρήκε λύσεις για τα προβλήματά του δίχως προηγούμενο.

Πρώτα χτύπησε τους Ναΐτες Ιππότες διαδίδοντας φήμες ότι “σούρωναν την ψαρόσουπα”, ότι το “κλείνουν το συρτάρι”, “το κρεμάνε το κουρτινόξυλο”. Τέλος πάντων, ότι ήταν σοδομίτες, δηλαδή ομοφυλόφιλοι. Ήταν μια κατηγορία της εποχής που σε έστελνε άνετα στην πυρά όσο ισχυρός και να ήσουν. Η ερμηνεία του Χριστιανισμού από τη Δύση είχε αναγάγει τα σεξουαλικά εγκλήματα σε βιομηχανία εκτελέσων σε όλα τα δυτικά βασίλεια από την Αγγλία μέχρι την Ουγγαρία και από τη Γερμανία μέχρι την Ιταλία.

Εκμεταλλευόμενος ο “Ωραίος” την πτώση της δημοφιλίας την Ιπποτών -βλέπε σήμερα Ντράγκι- φρόντισε να φτάσει στα αυτιά του κόσμου ότι κατά την διάρκεια της μύησης τους οι ιππότες δίνανε άσεμνα φιλάκια στο στόμα, στον αφαλό, στην πλάτη και στα οπίσθια. Με αυτά και αυτά όχι μόνο προσέβαλλαν τον Χριστό αλλά “λέγεται” ότι προσκυνούσαν τον Μωάμεθ. Το κατηγορητήριο ήταν μια ασύνδετη σειρά εγκλημάτων που μπορούσε να σκεφτεί μέσα σε ένα απόγευμα και ο πλέον αμόρφωτος Γάλλος χωρικός για να κατηγορήσει τον γείτονά του.

Οι δύσμοιροι μοναχοί-ιππότες, αν και βασανίστηκαν μέχρι θανάτου για να ομολογήσουν τις ανωμαλίες τους, ωστόσο οι περισσότεροι παραδέχονταν ότι η μοναδική αμαρτία τους ήταν οι μπουρδελότσαρκες αλλά όχι ότι πηγαίνανε και με αγόρια. Η κατηγορία είχε στηθεί και οι φωτιές, στο  νησάκι Ιλ ντε λα Σιτέ του Σηκουάνα στο Παρίσι, ήταν έτοιμες να ψήσουνε τους άλλοτε πανίσχυρους ιππότες.

Υπήρχε όμως ένα εμπόδιο: Ο Πάπας Κλήμης, ο διάδοχος του Βονιφάτιου ο οποίος είχε αποβιώσει, αισθανόταν ότι ήταν στημμένο όλο αυτό. «Μα τι διάολο», εικάζουμε ότι σκεφτόταν, «ολόκληρο τάγμα είχε γίνει «γαλάζιο στρείδι» και μεις 200 χρόνια τώρα δεν πήραμε τίποτα χαμπάρι; Κάτι δεν κολλάει εδώ».

Απειλώντας τον Πάπα

Όταν ο Φίλιππος είδε τον Κλήμη να του κάνει χαλάστρα, ξεκίνησε ένα δεύτερο κύμα κατηγοριών για τον μακαρίτη Πάπα Βονιφάτιο, ότι δήθεν είχε στοιχεία πως και εκείνος υπήρξε ένας πρώτης τάξεως σοδομίτης. Άλλο πάλι και τούτο. Οι νεκροί φυσικά δεν μιλάνε για να αναιρέσουν τέτοιες βρωμιές. Ο ξεδιάντροπος Γάλλος απειλούσε την παπική εξουσία να την ρεζιλέψει σε όλη την Χριστιανοσύνη.

Προκειμένου λοιπόν ο Κλήμης να αποφύγει την καταδίκη του μακαρίτη προκατόχου του και τον εξευτελισμό της παπικής έδρας δεν έφερε καμία αντίρρηση όταν σε ένα βράδυ ολόκληρο Τάγμα 250 ετών εξολοθρεύτηκε από το γαλλικό κράτος με τον Μέγα Μάγιστρο να στριγγλίζει απο τους φρικτούς πόνους της πυράς. Έτσι όχι μόνο διαγράφηκε για πάντα το χρέος του Φίλιππου στους Ναϊτες αλλά εκπλήρωσε ένα μεγάλο του όνειρο: να βάλει στην τσέπη την αμύθητη περιουσία των Ιπποτών που τόσο ζήλευε και να ιδρύσει μια πρώτης τάξεως μοναρχική θεοκρατία στη Δυτική Ευρώπη. Ναι, ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι βασανιζόταν και από τέτοια σύνδρομα, περί των ειδικών του σχέσεων με τον Θεό.

Πλέον, ο Ωραίος μπορούσε να “περιποιηθεί” απερίσπαστος και τους Άγγλους, αλλά για στάσου: Μήπως να ακολουθούσαμε και εδώ την ίδια συνταγή;

Αυτή η πονηρή σαλαμάδρα κανόνισε και πάντρεψε την κορούλα του Ισαβέλλα με τον γιο του αντιπάλου του, του Άγγλου βασιλιά τo 1308. Δεν ήταν απλά ένας κλασικός γάμος συμφερόντων της εποχής αλλά κάτι πιο έξυπνο. Ο «Ωραίος» γνώριζε ότι ο γαμπρός του ήταν από τους πλέον διάσημους σοδομίτες του Μεσαίωνα και ως εκ τούτου σιγά μην άφηνε απογόνους. Συνεπώς ήλπιζε να κληρονομήσει ο ίδιος τον αγγλικό θρόνο.

Η κορούλα του όμως σκέφτηκε και λίγο και τον εαυτό της. Φρόντισε να εξουδετερώσει τον “λαπά” άνδρα της, εκμεταλλευόμενη την ομοφυλοφιλία του, και να κρατήσει τον θρόνο για την ίδια και τον εραστή της. Στο στόμα την έφτυσε ο μπαμπάς.