Η σφαγή στο Δήλεσι, η ληστεία και ο ξένος παράγοντας

Στις 30 Μαρτίου 1870 μια ομάδα ξένων εκδρομέων, ανάμεσά τους ο Βρετανός λόρδος Μάνκαστερ με τη σύζυγό του, οι γραμματείς της βρετανικής και της ιταλικής πρεσβείας και οι συνοδοί τους, απήχθησαν από τη συμμορία των ληστών Αρβανιτάκιδων. Οι ληστές ζήτησαν λύτρα 25.000 στερλινών και αμνηστία για να απελευθερώσουν τους κρατουμένους τους. Τελικά απελευθέρωσαν τον λόρδο και όλες τις γυναίκες.

Η τότε κυβέρνηση Ζαΐμη δέχτηκε να δώσει τα χρήματα, αλλά όχι να χορηγήσει αμνηστία, αφού αυτό αντίκειτο στο σύνταγμα που προέβλεπε τη χορήγηση αμνηστίας μόνο για πολιτικά αδικήματα και όχι για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Αργότερα οι ληστές ζήτησαν 32.000 αγγλικές λίρες και κατόπιν 50.000 αγγλικές λίρες. Οι Βρετανοί πίεσαν τότε την κυβέρνηση, δηλώνοντας ανοικτά ότι δεν τους ενδιέφεραν οι διατάξεις του ελληνικού συντάγματος. Η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να διαπραγματευτεί με τους ληστές, δίνοντάς τους χρήματα και επιτρέποντάς τους να φύγουν από τη χώρα.

Οι ληστές όμως επέμεναν στην αμνηστία και τελικά, όταν τους πλησίασε καταδιωκτικό απόσπασμα, δεν δίστασαν να σφαγιάσουν τους κρατουμένους τους. Η είδηση της σφαγής προκάλεσε απίστευτη επίθεση της “πεφωτισμένης” Ευρώπης κατά της Ελλάδας. Ειδικά οι βρετανικές εφημερίδες δεν σταμάτησαν να αποκαλούν την Ελλάδα «φωλιά ληστών, χώρα ημί-Σλάβων, ημί-Ελλήνων και ημί-βαρβάρων» και να θεωρούν όλους τους Έλληνες υπεύθυνους για το συμβάν.

Παράλληλα με την δυσφημιστική εκστρατεία διατυπώθηκαν και ανοικτές απειλές για στρατιωτική επέμβαση Βρετανίας, Γαλλίας και Ιταλίας στην Ελλάδα και κατάληψης στρατηγικών σημείων του εδάφους της! Ευτυχώς για την Ελλάδα, σε λίγο ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος και οι “προστάτιδες” δυνάμεις έστρεψαν αλλού το ενδιαφέρον τους. Η eλληνική κυβέρνηση πάντως άρχισε ανακρίσεις για τη σφαγή, φτάνοντας μάλιστα σε περίεργες αποκαλύψεις.

Ο Βρετανός γαιοκτήμονας της Εύβοιας Φρανκ Νόελ ήταν ο εργοδότης της συμμορίας Αρβανιτάκη! Βάσει δε των στοιχείων ήταν αυτός που στήριζε τους ληστές στην απόφασή τους να εμείνουν στο περί αμνηστίας αίτημα, σε συνεργασία με κύκλους της αντιπολίτευσης, ώστε να πέσει η κυβέρνηση Ζαΐμη! Επαφές δε με τη συμμορία διατηρούσε και ο Βρετανός πρέσβης!