Ιουλιανά: Ο ΑΣΠΙΔΑ, η Αποστασία και ο ρόλος του Κωνσταντίνου
14/01/2023
Γράφει ο Ανδρέας Αγτζίδης*
Η 15η Ιουλίου 1965 αποτελεί όνειδος για τη νεότερη εθνική μας ιστορίας. Την αποφράδα εκείνη μέρα συντελέσθηκε κατά της Πατρίδας μας ένα αποτρόπαιο και ελεεινό έγκλημα. Τη μαύρη και σκοτεινή εκείνη μέρα, με το βασιλικό πραξικόπημα, δολοφονήθηκε η Δημοκρατία και οδηγήθηκε η χώρα στην αναρχία και τέλος στη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Στις 16 Φεβρουαρίου 1964, ενάμιση περίπου χρόνο πριν, είχαν γίνει με απόλυτη τάξη οι εθνικές εκλογές, στις οποίες θριάμβευσε η Ένωση Κέντρου (ΕΚ) και προσωπικά ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο ‘’Γέρος της Δημοκρατίας’’. Η Ένωση Κέντρου εκτοξεύτηκε στο 53% περίπου, κερδίζοντας 171 έδρες, η δε ΕΡΕ έπεσε στο 35,25% με 107 έδρες και η ΕΔΑ στο 11,8% με 22 έδρες.
Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ελλάδα, η Δημοκρατική Παράταξη κερδίζει με τόση μεγάλη διαφορά τις εκλογές και αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν μπορούσε να πιστέψει κανείς, πως η Ελλάδα ύστερα από μια περιδίνηση αστυνομοκρατίας, βίας, νοθείας, εισέρχεται σχεδόν σε μια ομαλή δημοκρατική πορεία, την οποία τόσο πολύ ήθελε και επεδίωκε ο λαός.
Καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο η ΕΡΕ, η προδικτατορική Δεξιά, έκανε το μεγάλο λάθος να στηρίξει την προεκλογική της εκστρατεία στην κινδυνολογία για την οικονομική και νομισματική σταθερότητα. Ένα από τα συνθήματα κινδυνολογίας, ήταν και το εξής: «Αυτή η δραχμή είναι δική σου. Πρόσεξε μην σου την πάρει ο Παπανδρέου». Και ο Παπανδρέου, αρχηγός της Ένωσης Κέντρου, με το γνωστό του χιούμορ απαντούσε: «Δεν κινδυνεύει η δραχμή. Η ΕΡΕ κινδυνεύει. Και κάλεσε τη δραχμή να συναποθάνουν μαζί. Αλλά η δραχμή ηρνήθη. Και επακολούθησεν το μοιραίον: Η δραχμή επέζησεν και η ΕΡΕ αποθνήσκει».
Η μετεκλογική υπονόμευση
Από την πρώτη στιγμή που σχηματίζεται η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου και αρχίζει να θέτει σε εφαρμογή τα φιλολαϊκά μέτρα που υποσχέθηκε, συσπειρωμένες οι σκοτεινές δυνάμεις του τόπου, κατευθυνόμενες από ξένα κέντρα αρχίζουν να κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να τη συκοφαντούν και να τη διαβάλουν, να την υπονομεύουν. Δεν μπορούν να ανεχθούν τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964.
Δεν μπορούν να βλέπουν το Λαό ελεύθερο, ανεξάρτητο, χαρούμενο και δικαιωμένο. Τα νέα επαναστατικά μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου υπέρ του Λαού όπως: η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που ταράζει τα νερά της Παιδείας, οι αγροτικές συντάξεις, Τα μαθητικά συσσίτια και γενικά το ελεύθερο κλίμα που δημιουργείται γίνονται κάρφος στα μάτια της Αντίδρασης, των σκοτεινών δυνάμεων του τόπου και των αρουραίων της πολιτικής. Λυσσομανούν κυριολεκτικά όταν βλέπουν την τελευταία δημοτικότητα του αρχηγού της Ένωσης Κέντρου να εκτοξεύεται στα ύψη και να γίνεται ίνδαλμα ολόκληρου του ελληνικού λαού.
Οι δολιοφθορείς της Δημοκρατίας, καθοδηγούμενοι από ξένα κέντρα επιτίθενται κατά της νομίμου κυβερνήσεως και της δημιουργούν προβλήματα προκειμένου να την πλήξουν. Δημιουργούν κατ’ αρχήν την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ και αναστατώνουν το πανελλήνιο με κατασκότεινες δόλιες και συκοφαντικές καταγγελίες.
Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ
Είναι γνωστό πως ο στρατός και η ΚΥΠ ελέγχονταν εξ ολοκλήρου από τη βασιλική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών). Μετά τη θριαμβευτική νίκη της Ένωσης Κέντρου, μια ομάδα λοχαγών του ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον Αριστόδημο Μπουλούκο (πολύ κακώς) ιδρύουν τον Αύγουστο του 1964 την οργάνωση ΑΣΠΙΔΑ. Αυτή η ενέργεια, ίσως απερίσκεπτη, δημιούργησε μια εκρηκτική κατάσταση, που οδήγησε τη χώρα σε απρόβλεπτες περιπέτειες.
Η βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, αρπάζοντας την ευκαιρία, πείθει το νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο, πως από τις ενέργειές αυτές κινδυνεύει ο θρόνος. Για να πλήξουν τον Ανδρέα Παπανδρέου, στον οποίον το κατεστημένο, για τις φωτεινές και ουμανιστικές του ιδέες, του χρεώνει την αρχηγεία του ΑΣΠΙΔΑ, οδηγούν τη χώρα σε περιπέτειες, στήνοντας δικαστήρια με ψευδομάρτυρες και συκοφάντες. Ύστερα από ένα και πλέον έτος που κράτησε η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, γελοιοποιούνται, εξευτελίζονται και εκτίθενται στον ελληνικό λαό.
Δεν παύει, ουδέ επί στιγμής, το αμαρτωλό κατεστημένο να δημιουργεί προβλήματα σε βάρος της κυβέρνησης και του Λαού, την οποία εμποδίζουν να εργαστεί και να προσφέρει ύψιστο έργο, όπως είχε υποσχεθεί, με διάφορα ψευδολογήματα, με συκοφαντίες και προβοκάτσιες η αντιδραστική Δεξιά, συνεπικουρούμενη από τον ξένο παράγοντα κυρίως από την ίδια τη CIA. Οι δεξιές εφημερίδες, σε καθημερινή βάση προβάλλουν ψευδή και κατασκευασμένα γεγονότα.
Με αφορμή την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, ξεκινούν και προβάλλουν κατά κόρο τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Και για να φανεί πράγματι ο κίνδυνος, συγκροτούν ομάδες ανθρωπαρίων, που αργά τη νύχτα σε πόλεις και χωριά περιέρχονται και γράφουν κομμουνιστικά συνθήματα, ρίχνουν στους δρόμους φέιγ βολάν με παρόμοια συνθήματα. Ακόμη τραγουδούν αντάρτικα τραγούδια, προκειμένου να προκαλέσουν τον φόβο και την τρομοκρατία! Δεν διστάζουν οι αθεόφοβοι να εισέρχονται στα κοιμητήρια και να σπάνε σταυρούς των τάφων. Τέτοιο ηθικό ξεπεσμό, τέτοια ανηθικότητα δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ανθρώπινο μυαλό.
Και τι δε σοφίζεται το σατανικό μυαλό της αντιδραστικής Δεξιάς, αξιοποιώντας την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Διαδίδει πως στο στράτευμα γίνονται σαμποτάζ και ο στρατός κινδυνεύει να διαλυθεί. Και αποδεικνύεται πως τα σαμποτάζ στον Έβρο τα διέπραξε το ίδιο το εκλεκτό τέκνο της αντίδρασης, ο γνωστός Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο μετέπειτα δικτάτορας και επιβήτορας της εξουσίας. Ακόμη διαδίδουν πως η ‘’Νεολαία Λαμπράκη’’ είναι έτοιμη να καταλάβει την εξουσία και να καταλύσει τις αρχές. Ουδέν ψευδέστερον τούτου…
Οι γκεμπελικές μέθοδοι του παρακράτους ΑΣΠΙΔΑ
Κι όμως, με τέτοια και άλλα πολλά καλλιέργησαν τον τρόμο και την αμφιβολία. Η γκαιμπελική θεωρία σε πλήρη εφαρμογή, αφού οι συντελεστές αυτού του δράματος είναι γνήσια τέκνα της φασιστικής και ναζιστικής ιδεολογίας. Ο άναξ, δράττοντας την ευκαιρία, συγκινείται σφόδρα από την ‘’ανησυχία’’ του λαού και παρεμβαίνει για να ‘’σώσει’’ την Πατρίδα από τα μιάσματα της κοινωνίας.
Βλέπουμε πως η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η χώρα οδεύει σε περιπέτειες. Ο γνωστός εφοπλιστής και μεγιστάνας του πλούτου Αριστοτέλης Ωνάσης, εντελώς εμπιστευτικά θα πληροφορήσει τον πρωθυπουργό του ότι «το παλάτι και ο υπουργός Πέτρος Γαρουφαλιάς, είχαν εξυφάνει συνωμοσία για την ανατροπή του»…
Αρχίζουν πλέον να παίζονται επικίνδυνα πολιτικά παιχνίδια. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, στις 19 Φεβρουαρίου 1965, σε μια λαϊκή συγκέντρωση θα ζητήσει από τους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου να αποστατήσουν και να συνεργήσουν στην αποπομπή του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού. Αρχίζει πλέον να εξυφαίνεται η καταστροφή, η συμφορά.
Ο ίδιος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, στις 16 Φεβρουαρίου 1964 στέλνει τρεις κατάπτυστες επιστολές στον θριαμβευτή πρωθυπουργό με τις οποίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, τον αμφισβητούσε. Σε απάντηση αυτών των επιστολών, ο Γεώργιος Παπανδρέου στέλνει στο βασιλιά δύο επιστολές, με τις οποίες του δίνει μαθήματα σεβασμού της Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Ο βασιλιάς αποπέμπει τον πρωθυπουργό
Σ’ αυτήν την κρίσιμη περίοδο, το Βασιλικό ζεύγος βρίσκεται στην Κέρκυρα. Ο βασιλιάς τηλεφωνεί, κατά το πρωτόκολλο στον πρωθυπουργό πως η βασίλισσα απόκτησε κόρη. Τότε, ο Γεώργιος Παπανδρέου με την ευκαιρία του χαρμόσυνου γεγονότος, σπεύδει στην Κέρκυρα να συγχαρεί το βασιλικό ζεύγος και να συζητήσει με τον Κωνσταντίνο τα εκκρεμή πολιτικά θέματα, που απασχολούν τη χώρα. Στις 11 Ιουλίου 1965 συναντιούνται στο ανάκτορο του ‘’Μον Ρεπό’’. Μιάμιση ώρα κράτησε η συζήτηση χωρίς δυστυχώς να καταλήξει πουθενά. Ο βασιλιάς αρνείται να δεχτεί την αντικατάσταση του συνωμότη υπουργού Εθνικής Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά.
Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 15 Ιουλίου 1965 το πρωι, ο πρωθυπουργός στέλνει στο βασιλιά τη δεύτερη επιστολή, που σε κάποιο σημείο γράφει: «…Μου γράφετε: ‘’Μην επιμείνετε να αναλάβητε υμείς κατά την παρούσαν ώραν το υπουργείον εθνικής αμύνης΄΄ . Καθιερούται τοιουτοτρόπως η αρχή, ότι δύναμαι να είμαι πρωθυπουργός αλλά όχι υπουργός ωρισμένου υπουργείου. Θα είμαι επομένως πρωθυπουργός υπό απαγόρευσιν. Αλλά αν δεν εμπνέω εμπιστοσύνην θα πρέπει να παύσω να είμαι πρωθυπουργός…»
Ο Κωνσταντίνος απάντησε: «Άκουσα τα περί παραιτήσεως και τα λαμβάνω υπ’ όψιν».
Παπανδρέου: «Αντιλαμβάνομαι τον λόγον δια τον οποίον επείγεσθαι γδια την παραίτησιν».
Κωνσταντίνος: «Είναι δεδομένη η παραίτησις».
Μετά την τραγική αυτή συζήτηση, που η προφορική παραίτηση έγινε αμέσως δεκτή εντός 10’ λεπτών, εμφανίζεται ενώπιον του βασιλιά ο Αθανασιάδης-Νόβας – πρόεδρος της Βουλής και έμπιστος φίλος έως εκείνη τη στιγμή του Γεωργίου Παπανδρέου – και λαμβάνει εντολή να σχηματίσει την πρώτη κυβέρνηση αποστατών. Τα κουκιά όμως δεν του φτάνουν. Η Βουλή αποδοκιμάζει το Νόβα με ψήφους 167 έναντι 131. Μετά την ψηφοφορία ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου δηλώνει: «Εύχομαι η εξαφάνισις της κυβερνήσεως Νόβα, να σημάνει την απαρχή προς πλήρη αποκατάσταση της συνταγματικής τάξεως.»
Μετά την αποδοκιμασία της κυβέρνησης Νόβα – αποστατών νούμερο ένα – παρουσιάζεται ο αποστάτης νούμερο δύο, ο Ηλίας Τσιριμώκος, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και ένας από τους ιδρυτές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Ο βασιλιάς του αναθέτει την εντολή να σχηματίσει δεύτερη κυβέρνηση αποστατών, ελπίζοντας πως θα τύχει της εγκρίσεως της Βουλής. Εις μάτην όμως. Η Βουλή καταψηφίζει και αυτή την προσπάθεια.
Λυσσομανούν οι αντίπαλοι του Γεωργίου Παπανδρέου. Πρέπει να συγκεντρώσουν οπωσδήποτε τον πολυπόθητο αριθμό των 151 βουλευτών. Σπεύδουν λοιπόν προς άγραν βουλευτών της Ένωσης Κέντρου. Από τους 171 βουλευτές που εκλέχτηκαν στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964 έμειναν σταθερά ανυποχώρητοι, ασυμβίβαστοι, δυστυχώς μόνον 122, μεταξύ των οποίων και ο Κιλκισιώτης βουλευτής Δημοσθένης Παπαδόπουλος.
Από τον ΑΣΠΙΔΑ στην Αποστασία
Η μαγική ράβδος της Κίρκης μεταμόρφωσε τους 47 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Λαού και έγιναν οργανέτα των σκοτεινών και αντιδραστικών δυνάμεων. Έτσι, παρουσιάζεται ενώπιον του βασιλιά ο τρίτος αποστάτης, ο Στέφανος Στεφανόπουλος και παίρνει την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση.
Αυτός, με την υποστήριξη της ΕΡΕ, των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη και των αποστατών (97+7+47=151), παίρνει οριακή ψήφο εμπιστοσύνης. Η Δημοκρατία όμως ετρώθη θανάσιμα. Ο δημοκρατικός λαός βρίσκεται καθημερινά στους δρόμους και διαμαρτύρεται εντόνως για τη συνταγματική εκτροπή, για την παραβίαση των νόμων και κάθε ηθικής αρχής.
Οι αποστάτες βουλευτές της Ένωσης Κέντρου θα αποτελούν για πάντοτε το όνειδος στην πολιτική ιστορία του τόπου μας. Ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου, ο Γεώργιος Παπανδρέου που συγκεντρώνει γύρω του τη συντριπτική πλειοψηφία του Λαού, απευθύνει προς τον ελληνικό λαό ένα εμπνευσμένο ιστορικό διάγγελμα που μεταξύ άλλων έλεγε:
«Απευθύνομαι προς τον ελληνικό λαό δια να καταγγείλω τα όσα πρωτάκουστα συμβαίνουν σήμερον εις τον πολιτικόν βίον της χώρας. Χρησιμοποιούνται όλα τα αθέμιτα μέσα όπως διαλυθεί το μέγα δημοκρατικό κόμμα της χώρας, η Ένωσις Κέντρου… Από τη μεγάλη δεξαμενήν των δυνάμεων και των εμπνεύσεων του λαού θα αντλήσομεν δύναμιν δια να συνεχίσωμεν τον ανένδοτον αγώνα. Με την ιδικήν τους θυελλώδη αγωνιστικήν συμπαράστασιν. Και με την πρωτοπορίαν της νεότητας, η οποία δονείται από ιδεαλισμόν και ο νέος ανένδοτος αγών θα ευοδωθεί. Και πάλιν η δημοκρατία θα νικήσει…».
Δυστυχώς οι δυνάμεις της ανωμαλίας δεν επέτρεψαν στη χώρα να επανέλθει στη συνταγματική νομιμότητα και να πορευτεί το δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου. Αντίθετα μάλιστα, οδήγησαν την Πατρίδα μας στη δικτατορία των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967.
*Ο Ανδρέας Αγτζίδης ήταν εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το κείμενο είναι παραχώρηση του γιου του Βλάση, συνεργάτη του SLpress.gr.
