Η μεγάλη των Τούρκων εξόντωση από τους Πέρσες!

Το 1733 ο πόλεμος Οθωμανικής και Περσικής Αυτοκρατορίας βρισκόταν στο αποκορύφωμά του. Οι Πέρσες υπό τον ταλαντούχο στρατηγό, αρχικά, και κατόπιν σάχη Ναντίρ, είχαν πετύχει μεγάλες νίκες κατά των Τούρκων, αλλά και είχαν υποστεί και μια σοβαρή ήττα στην προσπάθειά τους να εισβάλουν στο τουρκοκρατούμενο Ιράκ.

Ο Ναντίρ όμως δεν απογοητεύτηκε. Ανασυγκρότησε τον στρατό του και εισέβαλε ξανά στο Ιράκ συναντώντας τους εχθρούς στο Κιρκούκ. Απέναντί του μάλιστα ήταν ο άσπονδος εχθρός του, ο Οθωμανός στρατηγός Τοπάλ Οσμάν. Η ήττα του στην Σαμάρα του Ιράκ το 1732 από τον Τοπάλ είχε πεισματώσει τον Ναντίρ. Ο στρατός του είχε πολεμήσει σκληρά στην Σαμάρα, χάνοντας όμως 30.000 άνδρες έναντι 20.000 των Οθωμανών.

Το πρώτο μέλημα του Ναντίρ μετά την ήττα ήταν να εμψυχώσει τους άνδρες του και να τους ανασυγκροτήσει. Παράλληλα όμως ένα άλλο πρόβλημα αναφάνηκε. Στη νότια Περσία ο Μωχαμέντ Χαν Μπαλούχ επαναστάτησε κατά του Ναντίρ. Ο Ναντίρ παρόλα αυτά αποφάσισε να ασχοληθεί πρώτα με τους Τούρκους και κατόπιν με τους επαναστάτες. Έτσι κινήθηκε προς το Κιρκούκ.

Ο Τοπάλ ενημερωμένος για τις κινήσεις του αντιπάλου του έστειλε την εμπροσθοφυλακή του, 12.000 άνδρες υπό τον Μεμίς πασά να επιτηρεί τους Πέρσες. Συνολικά ο Τοπάλ διέθετε 100.000 άνδρες. Η δύναμη του Ναντίρ ήταν ελαφρώς μικρότερη. Οι ανιχνευτές του Ναντίρ τον ενημέρωσαν για τις τουρκικές κινήσεις. Αξιοποιώντας τις πληροφορίες αποφάσισε να επιχειρήσει να παγιδεύσει τον αντίπαλό του.

Έτσι έστειλε τον Χατζή Μπεγκ Χαν σαν «δόλωμα» προς τον Μεμίς πασά. Ο τελευταίος έπεσε στην παγίδα και άρχισε να καταδιώκει το περσικό τμήμα, στέλνοντας μάλιστα μήνυμα στον Τοπάλ ότι έχει τρέψει σε φυγή τον περσικό στρατό και ζητούσε ενισχύσεις για να τον καταστρέψει ολοκληρωτικά. Την ώρα που ο Τοπάλ έπαιρνε το μήνυμα η δύναμη του Μεμίς υφίσταντο συντριβή από 30.000 Πέρσες που τον είχαν περικυκλώσει. Έχοντας συντρίψει την τουρκική εμπροσθοφυλακή ο Ναντίρ κινήθηκε με το σύνολο της δύναμής του κατά των Τούρκων.

Οι δύο αντίπαλοι στρατοί απείχαν μόλις 5 χλμ. Ο Τοπάλ αντιλαμβανόμενος ότι κάτι δεν πήγαινε καλά διέταξε τον στρατό να σταματήσει και να αναπτυχθεί σε σχηματισμό μάχης. Ο Ναντίρ από την πλευρά του ανέπτυξε τον στρατό σε σχηματισμό μάχης κατά τη διάρκεια της προσπέλασης. Όταν οι δύο στρατοί πλησίασαν ο Ναντίρ διέταξε το πεζικό του να επιτεθεί κατά των γενίτσαρων στο τουρκικό κέντρο.

Οι Πέρσες πλησίασαν και επί δύο ώρες έβαλλαν συνεχείς ομοβροντίες κατά των γενιτσάρων. Κατόπιν σύροντας τα σπαθιά τους εφόρμησαν. Οι γενίτσαροι απάντησαν με τον ίδιο τρόπο και μια απίστευτα άγρια μάχη ξέσπασε. Την ίδια ώρα όμως ο Ναντίρ αποφάσισε να διακινδυνεύσει διπλή υπερκέραση των Τούρκων, στέλνοντας δύο σώματα ιππικού, έκαστο με 15.000 ιππείς, κατά του δεξιού και αριστερού τουρκικού πλευρού.

Σύντομα η τουρκική στρατιά είχε μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα πανικόβλητων ανδρών. Ο Τοπάλ προσπάθησε να ανασυγκροτήσει τους άνδρες του αλλά δέχτηκε δύο βολίδες και έπεσε από το άλογό του. Όπως ήταν πεσμένος ένας Πέρσης στρατιώτης τον αποκεφάλισε και πήγε το κεφάλι του δώρο στον Ναντίρ. Ο τουρκικός στρατός διαλύθηκε. Πάνω από 20.000 άνδρες έπεσαν στη μάχη ενώ χάθηκε και το σύνολο των πυροβόλων του. Οι απώλειες των Περσών ήταν αμελητέες. Ο Ναντίρ ήταν ο μεγάλος νικητής. Έστειλε το σώμα του Τοπάλ στη Βαγδάτη για να κηδευτεί κανονικά.

Μετά τη νίκη είχε ενώπιόν του δύο ενδεχόμενα. Το ένα ήταν να κινηθεί προς την Ταυρίδα και το δεύτερο να πολιορκήσει τη Βαγδάτη. Δυστυχώς για τον ίδιο δεν κατάφερε να υλοποιήσει κανένα από τα δύο σχέδια διότι όφειλε να καταστείλει την επανάσταση του Μωχαμέντ Χαν. Έτσι δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη νίκη του. Χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια πολέμου μια ακόμα καταπληκτική νίκη του Ναντίρ στο Γιεγκβάρντ της Αρμενίας όπου με 15.000 μόλις άνδρες διέλυσε μια τουρκική στρατιά 50.000 ιππέων και 30.000 πεζών, προκαλώντας τις απώλειες 50.000 ανδρών, για να τελειώσει υπέρ του ο πόλεμος.