Να υπερέχεις, μα να τρέμεις τον αντίπαλο και να το βάζεις στα πόδια…

Η μάχη του Κλάουζεν το 1735 (Πόλεμος Πολωνικής Διαδοχής) αποτελεί τυπικό παράδειγμα σύγκρουσης όπου η υπερέχουσα πλευρά εμφανίζει τραγική ατολμία και αρνείται, ουσιαστικά, να εμπλακεί σοβαρά με τον εχθρό. Αντίθετα δείχνει να κλονίζεται από μια τολμηρή αντεπίθεση. Το 1735 μια ισχυρή γαλλική στρατιά είχε εισβάλει στη Γερμανία και κινήθηκε προς την περιοχή της Τρίερ. Στην ίδια περιοχή επιχειρούσε μια αυστρογερμανική (αυτοκρατορική) στρατιά 35.000 ανδρών υπό τον στρατηγό κόμη της Αυτοκρατορίας (Ράιχ).

Στόχος των Αυτοκρατορικών ήταν η εκδίωξη των Γάλλων και η ανακατάληψη της περιοχής του Μοζέλα. Ύστερα από μια σειρά ελιγμών και αψιμαχιών στις οποίες επικράτησαν, οι Αυτοκρατορικοί, κινήθηκαν προς το Κλάουζεν. Τα πρώτα αυτοκρατορικά τμήματα έφτασαν εκεί στις 04.00 το πρωί της 20ης Οκτωβρίου 1735. Η γαλλική στρατιά υπό τον στρατάρχη ντε Κοϊνί διέθετε 50 τάγματα πεζικού και 108 ίλες ιππικού, ενώ ο διοικητής της είχε αποσπάσει από τα οικεία συντάγματα 36 λόχους γρεναδιέρων σχηματίζοντας μια επίλεκτη δύναμη κρούσης.

Οι γρεναδιέροι υποστηριζόμενοι από 33 τάγματα και 68 ίλες, υπό τον Μπελ Ιλ, κινήθηκαν προς το χωριό Εσχ, ενώ μια δύναμη 17 ταγμάτων και 40 ιλών κινήθηκε προς το χωριό Ρίβενιχ. Κοντά στα δύο χωριά υπήρχαν γέφυρες επί του ποταμού Μοζέλα. Στόχος των Γάλλων ήταν η διπλή υπερκέραση των αντιπάλων τους. Ο Ζέκεντορφ είδε τις γαλλικές κινήσεις και έστειλε 10 λόχους γρεναδιέρων να καλύψουν τη γέφυρα του Ρίβενιχ. Οι Γάλλοι επιτέθηκαν και μετά από ανταλλαγή πυρών, εκμεταλλευόμενοι την αριθμητικής τους υπεροχή κυρίευσαν τη γέφυρα αλλά δεν τόλμησαν να κινηθούν σε βάθος. Στο Εσχ οι Γάλλοι επίσης κυρίευσαν τη γέφυρα αλλά κινήθηκαν και πάλι διστακτικά.

Έτσι ο Ζέκεντορφ αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την αδράνεια του Γάλλου αντιπάλου διοικητή. Αμέσως ενίσχυσε με ακόμα 5 λόχους γρεναδιέρους τους μαχόμενους στο Ρίβενιχ και έταξε ένα ουλαμό πυροβολικού σε μια εξαίρετη θέση νότια του Εσχ, από όπου τα πυροβόλα του μπορούσαν να πλήξουν πλευρικά τους Γάλλους που θα περνούν την εκεί γέφυρα. Με τον τρόπο αυτό, κυρίως λόγω τις διστακτικότητας του Γάλλου στρατάρχη, το σχέδιο του Ζάκεντορφ πέτυχε απόλυτα. Ο Γερμανός στρατηγός αντεπιτέθηκε στο Ρίβενιχ με 21 λόχους γρεναδιέρων, τρία τάγματα Δανών συμμάχων και ένα αυτοκρατορικό τάγμα με άνδρες από την Πομερανία, υποστηριζόμενων από Ούγγρους ουσάρους.

Ο ντε Κοϊνί βλέποντας μόνο τις αυτοκρατορικές δυνάμεις να πλησιάζουν τους άνδρες του που είχαν κυριεύσει τη γέφυρα τους διέταξε να υποχωρήσουν αμαχητί παρότι μπορούσε να τους ενισχύσει με συντριπτικά ανώτερες των εχθρικών δυνάμεις! Εκμεταλλευόμενος την νέα καταστροφική αστοχία του Γάλλου στρατάρχη, ο Ζέκεντορφ διέταξε τους άνδρες του να περάσουν αυτοί την γέφυρα και να απειλήσουν τη γαλλική δεξιά πτέρυγα.

Οι Γάλλοι πεζοί εκεί πανικοβλήθηκαν και αφού έβαλλαν μερικές άστοχες ομοβροντίες άρχισαν να υποχωρούν προς το κέντρο της γαλλικής διάταξης προκαλώντας σύγχυση και στις εκεί μονάδες. Κατόπιν αυτού ο ντε Κοϊνί έδωσε τη διαταγή της γενικής υποχώρησης. Ήταν μια απίστευτη νίκη. Οι Αυτοκρατορικοί είχαν μόλις 45 νεκρούς, 93 τραυματίες και 3 αγνοούμενους, ενώ έχασαν και 43 άλογα. Οι Γάλλοι έχασαν 200 περίπου άνδρες πριν τραπούν σε επαίσχυντη φυγή!

Την επόμενη, 21η Οκτωβρίου, ο ντε Κοϊνί επιθεώρησε πάλι την αμυντική τοποθεσία του Ζάκεντορφ και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν πολύ ισχυρή για να επιτεθεί. Αντ’ αυτού αποφάσισε να υποχωρήσει. Ο Ζάκεντορφ βλέποντας τους Γάλλους να υποχωρούν έστειλε μέρος του ιππικού του να τους καταδιώξει, όπως και έγινε, κυριεύοντας μάλιστα μεταγωγικά του γαλλικού στρατού. Ο ντε Κοϊνί πληροφορήθηκε ότι εχθρικά τμήματα απειλούσαν το αριστερό του πλευρό και αποφάσισε να υποχωρήσει ακόμα περισσότερο. Στην πραγματικότητα ο εχθρός που τον απειλούσε ήταν μια εφοδιοπομπή με τρόφιμα και πυρομαχικά για τις δυνάμεις του Ζάκεντορφ…