O φον που επανεξόπλισε τη Γερμανία σε χρόνο ρεκόρ

Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονταν ήταν ενθαρρυντικές για τον κόσμο και την παγκόσμια ειρήνη. Γερμανοί στρατιώτες πόζαραν στον φακό κατά την διάρκεια σεμιναρίων για την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία μετά τον πόλεμο, μαθαίνοντας την ανατομία του αλόγου ή μελισσοκομική. Ήταν το άνθος του γερμανικού έθνους που προσπαθούσε να συνέλθει μετά τα μπαράζ στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τους επαχθείς όρους που τους επέβαλλαν οι Δυνάμεις της Αντάντ.

Η χώρα του Μπαχ και του Γκαίτε ήταν αναγκασμένη να περιορίσει τον άλλοτε πανίσχυρο στρατό της σε μόλις 100.000 στρατιώτες και 4.000 αξιωματικούς με συγκεκριμένο όμως οπλισμό. Έτσι, οι φλεγματώδεις Βρετανοί πολιτικοί και οι ρομαντικοί Γάλλοι ομόλογοί τους είχαν το κεφάλι τους ήσυχο καθώς ο μεγαλύτερος στρατιωτικός οδοστρωτήρας της Ευρώπης θα ήταν ακινητοποιημένος. Η ειρήνη, όμως, ήταν πολύ σύνθετη υπόθεση για να τη διαχειριστούν αγγλογάλλοι γηρασμένοι πολιτικοί, ενώ στη Γερμανία δεν το χανε και πολύ με τη δημοκρατία. H Δημοκρατία της Βαϊμάρης δεν “τράβαγε” και τόσο.

Στη Γερμανία λοιπόν, ανέλαβε μια παλιά καραβάνα του γερμανικού στρατού να δημιουργήσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια ρεβάνς, χειραγωγώντας τα ήσυχα νερά της ειρήνης. Οι φωτογραφίες εκείνες με τους στρατιώτες να ποζάρουν στα σεμινάρια ήταν μια όμορφη στημένη προπαγάνδα για να ξεγελαστούν οι αγγλογάλλοι. Στην πραγματικότητα οι στρατιώτες που πόζαραν βρίσκονταν στα σκληρά στρατιωτικά γυμνάσια που τους μετέτρεπαν σε πρώτης τάξεως πολεμικές μηχανές μέρα με την μέρα. Τα μελίσσια ήταν ένα τεράστιο προπολεμικό fake new (s).

Ο στρατηγός Χανς Φον Σέεκτ δεν συνήθιζε να μιλάει πολύ, σε σημείο που να προκαλεί εκνευρισμό. Γι’ αυτό και τον έλεγαν “σφίγγα”. Νοσταλγός του παλιού αυτοκρατορικού καθεστώτος, ο Σέεκτ διετέλεσε ένας από τους ικανότερους αξιωματικούς του Κάιζερ τις καλές δοξασμένες μέρες αφού μπόρεσε να σακατέψει οποιαδήποτε αντίπαλη ρωσική στρατιά βρέθηκε μπροστά του στο ανατολικό μέτωπο στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το Ράιχ μάλιστα τον είχε στείλει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία να αναμορφώσει τον στρατό της, υποστηρίζοντας με μεγάλη επιμονή τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ήταν γι’ εκείνον μια απαραίτητη πολιτικοστρατιωτική κίνηση στο πλαίσιο της υψηλής στρατηγικής που συνιστούσε για την Πύλη: Ένας έθνος ισχυροποιείται όταν είναι ομογενοποιημένο, δηλαδή δίχως εσωτερικές διαιρέσεις. Αυτό το πίστευε και για τη Γερμανία.

Κράτος εν κράτει στη Γερμανία

Όταν τελείωσε ο πόλεμος όμως, ο στρατηγός δεν πίστευε στην ειρήνη ή μάλλον δεν την χώνευε καθόλου. Ο άνθρωπος ήθελε πάση θυσία να δει πολέμους, αυτή ήταν η φυσική εξέλιξη για εκείνον. «Αν η μοίρα καλέσει για άλλη μια φορά τον γερμανικό λαό να πάρει τα όπλα (αμφιβάλει κανείς ότι θα έρθει αυτή η μέρα;) τότε οι αξιωματικοί δεν θα πρέπει να προέλθουν από ένα πλήθος που αποτελείται από ψοφίμια, αλλά ισχυρών αντρών έτοιμων να πάρουν στα χέρια τους όπλα αξιόπιστα, στα οποία είναι εξοικειωμένοι»  έλεγε ο Σέεκτ.

Η στρατιωτική και οργανωτική του ιδιοφυία άλλαξε τους όρους του παιχνιδιού. Από το 1919 μέχρι το 1926 ανέλαβε την αρχηγία του μικροσκοπικού γερμανικού στρατού καταφέρνοντας με γρήγορα και έξυπνα βήματα να συγκεντρώνει τους καλύτερους αξιωματικούς για να οργανώσει τον επιτελικό πυρήνα του. Βέβαια, όσο έξυπνος και ικανός να ήσουν αν έρεε εβραϊκό αίμα στις φλέβες σου κοβόσουν χωρίς δεύτερη κουβέντα, κατά παράβαση του γερμανικού Συντάγματος που απαγόρευε τις θρησκευτικές διακρίσεις. Τέλος πάντων, λεπτομέρειες.

Οι περιορισμοί που επέβαλλε η Συνθήκη των Βερσαλλιών θα έπρεπε να εφαρμοστούν μόνο στα χαρτιά, ενώ ο Σέεκτ θα προμήθευε υλικό και ανθρώπους για τον γερμανικό επανεξοπλισμό, αφήνοντας τους Γάλλους να αγνοούν τα μεγέθη και τα μέταλλα που είχε στην διάθεσή της η Γερμανία. Φυσικά στους Γερμανούς πολιτικούς δεν έπεφτε λόγος.

Ο Σέεκτ είχε μετατρέψει τον στρατό σε κράτος εν κράτει που δεν υπάκουγε στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έχοντας τη δική του ατζέντα. Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον είχε ρωτήσει: «Χανς, μπορώ να βασιστώ στον στρατό;» ο μουστάκιας Χανς του απάντησε: «δεν ξέρω αν μπορείς να βασιστείς εσύ αλλά ξέρω ότι υπακούει στις εντολές μου». Ήταν ένας μη θεσμισμένος δικτάτορας ουσιαστικά.

Η “Μαύρη Ράισχσβερ”

Οι Δυτικοί νικητές του πολέμου δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Ακόμα και όταν οι εκτελεστές του Σέεκτ εξόντωναν όσους πληροφορούσαν την Επιτροπή Ελέγχου για τις παραβιάσεις της Συνθήκης των Βερσαλλιών από τους Γερμαναράδες. H διαβόητη παραστρατιωτική οργάνωση “Μαύρη Ράισχσβερ” ανέλαβε να κλείνει τα στόμα όσων παρείχαν πληροφορίες στην Επιτροπή Ελέγχου.

Ένας εξ’ αυτών, ο δημοσιογράφος Carl von Ossietzky θα πλήρωνε ακριβά τις αποκαλύψεις του. Οι ναζιστικές ομάδες του Χίτλερ στηρίχτηκαν στη “Μαύρη Ράιχσβερ”. Όσο για τους νομοταγείς αξιωματικούς που κάνανε τη δουλειά τους και ήταν πιστοί στην δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, τουτέστιν τους ενδιέφερε η ειρήνη, δεν είχαν μέλλον στο νέο στρατό και παίρνανε πόδι.

Οι στρατιώτες εκπαιδεύονταν στον αντιαεροπορικό πόλεμο, στις αντιαρματικές τακτικές μάχης, χρησιμοποιώντας ξύλινα όπλα αντί για πραγματικά έτσι ώστε να νομίζουν οι ελεγκτές ότι κάνανε ειρηνικές δραστηριότητες. Επειδή ακόμα η Γερμανία δεν μπορούσε να έχει τεθωρακισμένα οι τεχνικοί του Σέεκτ κατασκεύαζαν οχήματα που έμοιαζαν με άρματα μάχης ώστε να χρησιμοποιούνται στις ασκήσεις προσομοίωσης.

Όσοι οπλίτες υπέπιπταν σε κάποιο ελαφρύ έστω αδίκημα τιμωρούνταν με το να τραγουδούν με τις ώρες λουθηρανικούς ύμνους κάτω από ένα κρεβάτι τους. Και η μιλιταριστική ανοησία πήγαινε σύννεφο. Βέβαια, μέσα από τέτοιες “βλακείες” ξεπήδησαν οι καλύτεροι πλην άρρωστοι ηγέτες της Wehrmacht κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και επειδή ένας πόλεμος χρειάζεται και καλούς συμμάχους, ο Σέεκτ αν και άνοιγε τα κεφάλια στους κομμουνιστές, δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να στήσει έναν μηχανισμό οικονομικής και τεχνικής βοήθειας προς τη Σοβιετική Ένωση. Ήταν αποφασισμένος να την βοηθήσει να δημιουργήσει τον στρατό που θα εξυπηρετούσε στο μέλλον τα γερμανικά σχέδια, που δεν ήταν άλλα από τη διάλυση της Πολωνίας και την εισβολή στην Γαλλία και πάει λέγοντας. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στο μεγαλείο του.

Ο πιο σύγχρονος στρατός

Τη δεκαετία του 1920, όταν οι Αμερικανοί χόρευαν swing, η Γερμανία θα έστελνε 75 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα στην ΕΣΣΔ για να κατασκευάσει άρματα, αεροπλάνα, βλήματα, δηλητηριώδη αέρια και ότι άλλο χρειάζεται για να ανοίξεις εκατομμύρια τάφους. Φυσικά, δεν ήταν κανένας αφελής να εξοπλίσει έτσι μια ανταγωνιστική δύναμη, γι΄αυτό και φρόντιζε ώστε η τεχνολογία που δίνανε στους Σλάβους να μην μόνο είναι μερικά βήματα πίσω από την γερμανική.

Η πλειονότητα αναλυτών και ιστορικών κατηγορούνε την αυστηρότητα της Συνθήκης των Βερσαλλιών για το ξέσπασμα των Β’ ΠΠ. Μα πρέπει να υπάρχει, όμως,  έστω και ένας να πει ότι μια τιμωρία δεν είναι μόνο κακή επειδή είναι αυστηρή αλλά επειδή δεν… εφαρμόζεται και αυτό εκμεταλλεύτηκε ο Φον Σέεκτ.

Τα χρόνια που προετοίμαζε με μεθοδικότητα την πολεμική πλευρά της Γερμανίας αρνήθηκε να υποστηρίξει πραξικοπήματα και φασαρίες όπως του Χίτλερ παρότι συμφωνούσαν άριστα. «Πρέπει να γίνουμε ισχυροί, και μόλις έχουμε αυτή την ισχύ, φυσικά θα πάρουμε πίσω όλα όσα έχουμε χάσει» έγραφε το 1925. Τα χρόνια όμως πέρασαν, ο Σέεκτ πολιτεύτηκε και πριν αποδημήσει εις Κύριον το 1936 έδωσε δύο πολύτιμα πράγματα στον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ: τον καλύτερο και πιο σύγχρονο στρατό του κόσμου και την ευχή του να τον χρησιμοποιήσει. They are ready!