Ο παιδικός στρατός του Μελάγου Πέτρου – 12χρονα χρήστες πυροβόλων

Ο θάνατος του τσάρου της Ρωσίας Φεοντόρ Γ’ το 1682 προκάλεσε πολιτική κρίση στη χώρα. Οι Στρέλτσι εξεγέρθηκαν και ο νεαρός πρίγκιπας Πέτρος, ο κατοπινός Μέγας, είδε μπροστά στα μάτια του να σφάζονται συγγενείς του. Τα ινία του κράτους ανέλαβε η αδελφή του Σοφία με τους ευνοούμενούς της. Ο Μέγας Πέτρος στάλθηκε στο Πρεομπραζένσκι κοντά στη Μόσχα. Ήταν εκεί που συγκροτήθηκε ο περίφημος παιδικός στρατός.

Ο πρίγκιπας Πέτρος άρχισε να συγκροτεί έναν στρατό από ζωντανά “στρατιωτάκια”, τον στρατό της “Μεγάλης Διασκέδασης”. Ο στρατός αυτός συγκροτήθηκε από φίλους του Πέτρου, αλλά και από υπηρέτες και λίγους στρατιώτες. Ο στρατός του πρίγκιπα Πέτρου οργανώθηκε σε λόχους των 100 ανδρών και αποτέλεσε τη βάση για την συγκρότηση των περίφημων συνταγμάτων της κατοπινής τσαρικής φρουράς Σεμιονόβσκι και Πρεομπραζένσκι, από τα ονόματα των ομώνυμων χωριών όπου συγκροτήθηκαν.

Το 1685 ο 13χρονος, μετέπειτα Μέγας Πέτρος, ενέταξε στον στρατό του και ξένους αξιωματικούς για να εκπαιδεύσουν τον “παιδικό” του στρατό. Ο Μέγας Πέτρος, τρέμοντας τους Στρέλτσι που στήριζαν την αδερφή του και τον εραστή της στον θρόνο, σκόπευε να δημιουργήσει μια στρατιωτική δύναμη πιστή στον ίδιο. Παράλληλα υπό την καθοδήγηση του Σκώτου αξιωματικού Πάτρικ Γκόρντον εκπαιδευόταν και ο ίδιος στα στρατιωτικά.

Ο παιδικός στρατός

Ο παιδικός στρατός του πρίγκιπα Πέτρου διέθετε τμήματα ιππικού, πεζικού και πυροβολικού και έδινε “μάχες”, πολιορκούσε φρούρια που κτίζονταν για αυτόν τον σκοπό και συνήθιζε στη δυτική στρατιωτική πειθαρχία, τάξη και τρόπο του μάχεσθαι. Τα παιδιά που κατατάσσονταν στον παιδικό στρατό ήταν ηλικίας από εννέα ετών και πάνω και γυμνάζονταν καθημερινά. Αυτά από 12 ετών και πάνω εκπαιδεύονταν και στα όπλα. Ο ίδιος ο Πέτρος στα 12 χρόνια που μπορούσε να χειριστεί πυροβόλο.

Τα παιδιά και οι άνδρες του παιδικού στρατού υπάκουαν μόνο στον Πέτρο. Το 1691 τα δύο συντάγματα τα οποία είχαν συγκροτηθεί από τον παιδικό στρατό του Πέτρου, εντάχθηκαν επίσημα στον ρωσικό στρατό και από τότε συνέχισαν να μάχονται για τη ρωσική σημαία έως το 1917. Διαλύθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά ανασυγκροτήθηκαν σχετικά πρόσφατα και συνεχίζουν μια παράδοση αιώνων.

Τα δύο συντάγματα πολέμησαν στη μάχη του Νάρβα, το 1700, ηρωικά, τόσο ηρωικά που κέρδισαν τον σεβασμό των αντιπάλων Σουηδών. Από τότε πολέμησαν σε όλες τις συγκρούσεις που συμμετείχε η Ρωσία. Διακρίθηκαν ιδιαίτερα στους πολέμους κατά των Τούρκων, αλλά και κατά του Ναπολέοντα αργότερα.