Όταν οι σύμμαχοι βομβάρδισαν το Άργος τον Οκτώβριο του 1943
22/10/2024Ήταν πρωί Πέμπτης 14 Οκτωβρίου 1943 όταν πάνω από την πόλη του Άργους φάνηκε ένας μεικτός αγγλοαμερικάνικος σχηματισμός αποτελούμενος από 30 δικινητήρια αεροπλάνα. Οι πολίτες αναγνωρίζοντας τα συμμαχικά χρώματα στα αεροπλάνα βγήκαν στους δρόμους και τα χαιρετούσαν με ενθουσιασμό. Και τότε ήρθε απρόσμενα από ψηλά ο θάνατος!
Ήταν η ώρα 9:00 όταν άρχισαν να πέφτουν στους δρόμους της πόλης βόμβες κατά προσωπικού, προκαλώντας, κυριολεκτικά, μακελειό. Το αίμα έτρεχε ποτάμι στους δρόμους! Η ανόσια ανθρωποσφαγή βάστηξε σχεδόν μια ώρα, οπότε και οι «σύμμαχοι» αποχώρησαν, έχοντας ολοκληρώσει το ανόσιο έργο τους. Παντού κλαυθμός και οδυρμός, ενώ διάσπαρτους έβλεπες νεκρούς και τραυματίες να αιμορραγούν ανάμεσα σε χαλάσματα.
Στην πόλη λειτουργούσε τότε μόνο μια ιδιωτική χειρουργική κλινική, αυτή του γιατρού Κωνσταντίνου Κεραμίδα, επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί, με την βοήθεια τής συζύγου του Αλίκης και μιάς νοσοκόμας έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα να σώσει όσους περισσότερους τραυματίες προλάβαινε… Παράλληλα, δεκάδες τραυματισμένοι μεταφέρονταν στο κτίριο του ιστορικού Συλλόγου «Δαναός», που το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί για στρατιωτικό νοσοκομείο.
Μαρτυρίες, επίσης, ανθρώπων από το επάνω Άργος αναφέρουν ότι και στην οδό Τσώκρη, στο ύψος του φούρνου του Καραγιάννη, οι Γερμανοί είχαν στήσει πρόχειρο χειρουργείο εκστρατείας.
Συγνώμη δεν έχουν ζητήσει
Αιτιολόγηση για την ανθρωποσφαγή δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε και μια επίσημη αίτηση συγνώμης από τους ενόχους. Οι κατά καιρούς εμφανισθείσες δικαιολογίες ότι πέρναγε και καλά μια γερμανική φάλαγγα από την πόλη δεν στέκουν. Αν πέρναγε θα μπορούσαν να την κτυπήσουν στο ύπαιθρο. Όπως, επίσης, σειρήνες συναγερμού δεν ήχησαν, που θα αποδείκνυε πως οι Γερμανοί περίμεναν επίθεση. Η άλλη δικαιολογία ότι στόχος ήταν το αεροδρόμιο του Άργους δεν στέκει, επίσης, αφ’ ενός λόγω του ότι βρίσκεται τέσσερα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης, όπου παρεμβάλλονται ο λόφος της Ασπίδας και ο ξεροπόταμος Ίναχος, αφ’ ετέρου, όπως έχει αποκαλύψει ο Αργείος ιστοριοδίφης Βασίλης Δωροβίνης με στοιχεία:
«Το φύλλο πορείας του βομβαρδιστικού σμήνους είχε επακριβέστατους στόχους, μεταξύ των οποίων και η υπόδειξη «ARGOS», δίχως άλλη αναφορά». Η ως τώρα έρευνα έχει καταγράψει τα ονόματα 98 νεκρών, αν και όλα τα στοιχεία και οι μαρτυρίες μιλούν για πολύ περισσότερους. Άγνωστος είναι και ο αριθμός των τραυματιών.
Άργος: Ο κατάλογος των θυμάτων
Αυτοί είναι οι καταγεγραμμένοι νεκροί: Αδρακτάς Κ., Αδρακτά Αν., Αθανασόπουλος Δ., Αθηνιού Σ. (μητέρα), Αθηνιού Ε. (κόρη), Ανέστης Π., Ανέστης Α., Ανδριανοπούλου Αγ., Αντωνακόπουλος Γ., Βαρβάτης Π., Βούλγαρης Γ., Κ. Βομβ., Γεώργας Αν., Γεωργόπουλος Δ., Γεωργαντά Φ., Γιαννάτος Β., Γιαννάκος Θεμ., Γκαργκάσουλα Α., Γκουμάκης Θ., Γυφτοπούλου Πην., Δανιήλ Π., Δήμας Δ., Ηλιόπουλος Αθ., Θεωνάς Ν., Καλαντζής Αν., Καλαντζής Αντ., Καλαντζής Β., Καλαντζής ., Καλαντζής Θ., Καραμαλίκης Ευ., Καράμπελας Ευ. Καραλής Δ., Καρατζάς Αθ., Καρούτας Αθ., Κατσαρός Κ., Κιντής Αθ., Κλεισιάρη Γ., Κλειώσης Ευ., Κοροβέσης Ι., Κουρέτσου Γ., Κούρου Π., Κράντος Π., Κρητικού Κ., Κυριακοπούλου Χρ., Κωνσταντόπουλος Π., Κωτσαντής Γ., Κωτσαντής Θ., Λαδάς Δ., Λάμπρου Ι., Λιάπης Γ., Λιτσαρδάκης Α., Μαραγκός Σπ., Μαραγκού Ε, Μαρούσης Κ., Μαρίνης Κ., Μαρλαγκούτσος Ι., Μαρλαγκούτσου Κ., Μαρούτσος Ι., Μητρόπαπα Μ., Μητροσύλης Γ., Μπολώσης Κ., Μπράτσος Κ., Νικολόπουλος Δ.., Πάγκας Π., Πάγκα Κ., Παγώνης Μ., Παΐσης Δ., Πανόπουλος Γ., Παντελόπουλος Π., Παπαδάτος Ι., Παπαϊωάννου Π., Πινάτση Α., Ράπτης Π., Πίπιλας Αθ., Σέρφα Ελ., Σκίκος Κ., Σκλήρης Β., Σμυρλής Δ., Σπυράκη Ελ., Σπυρόπουλος Π., Σταύρου Κ., Στέκας Γ., Στεφανή Ελ., Σχοινά Γ., Τάτσης Δ., Τόλιας Ν., Τόμπρας Θ.., Τσεκές Γ., Τσεκές Θ., Τρισπαγώνα Γ., Τσίγγας Ι., Τσιμπρής Γ., Χαλέπας Α., Χαντζής Θ., Χατζηιωάννου Δαν., Χαμπίμπης Β., Χρυσικού Αικ., Ψωμά Ν.
Εκτός από ένα μνημόσυνο που γίνεται κατ’ έτος και περνάει στα «ψιλά» δεν έχει γίνει τίποτα για να θυμίζει την άδικη σφαγή. Ούτε ένα μνημείο ή έστω μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα… Αλλά θα μου πείτε, προηγείται η αναγνώριση της σφαγής 300 Αργείων από τους Γάλλους στις 4/1/1833, που ακόμη αγνοείται…
Αχ, αυτοί οι Σύμμαχοι και προστάτες μας!