Πατάξατε τους δειλούς του ελληνοϊταλικού πολέμου – Η διαταγή του διοικητή

Στις αρχές του Νοέμβρη του 1940, για κάθε Έλληνα στρατιώτη αντιστοιχούσαν τέσσερεις Ιταλοί φαντάροι. Αν σε αυτή την αναλογία προσθέσουμε και τα εκατοντάδες αεροπλάνα και -μικρά έστω- τεθωρακισμένα των Ιταλών τότε τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο σκούρα. Τώρα αν υπολογίσουμε και τις εξαιρετικά χαμηλές καιρικές συνθήκες και τις ελλείψεις, τότε μπορούμε μόνο να υποψιαστούμε, τι τραβούσαν κάθε μέρα οι Έλληνες φαντάροι. Οι Ιταλοί, τις πρώτες μέρες των μαχών, φάνηκε να προχωρούν και να προχωρούν και οι Έλληνες επιτελικοί στην Αθήνα ήταν ιδιαίτερα ανήσυχοι.

Υπό τέτοιες συνθήκες κάποια φανταράκια άρχισαν να «λυγίζουν». Μερικοί λιποτακτούσαν, αλλά υπήρχαν και εκείνοι, οι πιο πονηροί αλλά και περισσότερο τολμηροί: έβρισκαν διάφορους τρόπους να τραυματίζουν τον εαυτό τους. “Πόνταραν” στο γεγονός ότι αν τραυματίζονταν, η διοίκηση της μονάδας θα τους έστελνε πίσω για ανάρρωση.

Στα μέσα Νοεμβρίου του 1940, δηλαδή μόλις δύο εβδομάδες μετά την κήρυξη του πολέμου από την Ιταλία, σε ένα Σύνταγμα Ευζώνων, ένας εύζωνας πετσόκοψε τον εαυτό του με την ελπίδα να κερδίσει το εισιτήριο της επιστροφής. Ήταν το τρίτο επεισόδιο αυτοτραυματισμού.

Για κακή του τύχη, ο φανταράκος έπεσε σε “μαύρο” διοικητή, που ήταν σαφώς εξαγριωμένος από αυτή την συμπεριφορά των «αυτοατιμασμένων». Ο συνταγματάρχης αυτός, για τους μεν λιποτάκτες πρότεινε στη μεραρχία να θέσει αμέσως σε λειτουργία τα έκτακτα στρατοδικεία «σαν μέτρον επιβεβλημένον διότι και οι ολίγοι δύνανται να κάμουν μεγάλο κακό (…) Η ίδια Μονάς πρέπει να καθίσταται τιμωρός. Και η τιμωρία των θα είναι ασπίς και παράδειγμα και σωτηρία από τους κακούς».

Στις 15 Οκτωβρίου ήρθε η διαταγή-σφαλιάρα από τον ίδιο σκληρό συνταγματάρχη, “κόβοντας” τα πόδια σε όσους υπολόγιζαν σε αναρρωτικές άδειες και απαλλαγές επειδή αυτοπυροβολήθηκαν ή αυτοκόπηκαν:

«Απαγορεύω την κίνησιν προς τα οπίσω δι’ υγειονομικήν περίθαλψιν παντός τοιουτοτρόπως αυτοατιμαζόμενου. Ο ιατρός του τμήματος θα προβαίνη εις πρόχειρον επίδεσιν ανευ ουδεμίας άλλης συνεχείας. Ούτος θα παραμένη εις το τμήμα του δια το εν τω τμήματι του συνεχές όνειδος μέχρις αποκαταστάσεως της τοιαύτης διαγωγής, δι εκτελέσεως πράξεως υπέρ το επιβαλλόμενον καθήκον και εφόσον είναι δυνατόν να χειρίζεται το όπλον έχει καλώς».

»Άλλως θα παραδίδεται εις τούτον τυφέκιον Λεμπέλ δια την εκσφενδόνισιν οπλοβομβίδων ή κατά κρίσιν του διοικητού του λόχου εν τω αυτό τμήματι παραμένων θα χρησιμοποιήται ως χειροβομβιστής παραδιδομένων αυτώ περισσότερων χειροβομβίδων αφαιρούμενων των φυσιγγίων εκ τούτου εφόσον το όπλον δεν θα του είναι χρησιμοποιήσιμον. Εκ των ανωτέρω θα ενεργούνται τα νόμιμα δια την στρατιωτικήν ποινική δίωξιν».

Την διαταγή εξέδωσε ο διοικητής της μονάδας, συνταγματάρχης πεζικού Θρασύβουλος Τσακαλώτος. Τώρα τι θα έλεγε ο Τσακαλώτος για κάποιες περιπτώσεις εκείνων που σήμερα αποφεύγουν την εξαιρετικά άνετη στράτευση για λίγους μήνες, ίσως να το μαντέψουμε μπορούμε.