Ποιον Έλληνα είχε είδωλο ο Ενβέρ Χότζα

Γνωστό είναι ότι στο διάβα της ιστορίας μικροί – κατά κανόνα – τω νου, αυταρχικοί ηγέτες, λαών ή κρατικών οντοτήτων, συνέκριναν εαυτόν με μεγάλους, για την ακρίβεια μέγιστους της ανθρώπινης ιστορίας. Ωστόσο το ντοκουμέντο, που σε μετάφραση φέρνουμε στην δημοσιότητα, μάλλον αποκαλύπτει την ψυχική κατάσταση του κομμουνιστή ηγέτη της Αλβανίας Ενβέρ Χότζα, που κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή επί τέσσερεις δεκαετίες.

Πέραν των άλλων, ο Χότζα επί της ουσίας συγκρότησε το κράτος των Αλβανών σε όλες τις διαστάσεις του και τούτο πρέπει να του αναγνωριστεί. Ταλαντευόμενος μεταξύ άκρατου εθνικισμού και της υποχρεωτικής μαρξιστικής-λενινιστικής προσέγγισης της ιστορίας (όπως επέμενε να επαναλαμβάνει) θα πρέπει να παρατηρήσουμε στο ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε, δύο τουλάχιστον πτυχές: Από τη μία τη μεγαλομανία του να συγκριθεί με μια απ’ τις σπουδαιότερες ιστορικές φυσιογνωμίες, τον Μέγα Αλέξανδρο και αφετέρου την ειλικρινή ομολογία του ότι ο Στρατηλάτης σκοπό και στόχο της εκστρατείας του είχε την διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και φιλοσοφίας…

Αθεράπευτα μεγαλομανής, ο κομμουνιστής δικτατορίσκος της Αλβανίας επιβεβαιώνει την πάθηση του, καθώς στην συνέχεια αναφέρεται ακόμα και στον Καίσαρα! Όλα αυτά
ο κομουνιστής και κυρίως εθνικιστής ηγέτης της Αλβανίας – καταγόμενος από το Αργυρόκαστρο και κατ’ ομολογία της συζύγου του εξισλαμισμένος Αλβανός ελληνικής καταγωγής – τα αναφέρει σε σκέψεις του για την 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας (30 Δεκεμβρίου 1974-9 Ιανουαρίου 1975).

Είναι η Ολομέλεια στην οποία καταδικάστηκε κομματικά και στη συνέχεια δικαστικά, η ομάδα με επικεφαλής τον υπουργό Αμύνης Μπεκίρ Μπαλούκου – παππού της σημερινής Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης – για υπονόμευση του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Ο Χότζα ούτε λίγο, ούτε πολύ, αξίωνε απ’ τους σχεδόν αγράμματους ιθύνοντες του κράτους και του στρατού του, να εμπνέονται απ’ την πολιτική και στρατιωτική ιδιοφυή σκέψη του μέγιστου Έλληνα πολιτικού και στρατηλάτη – του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Η ομιλία του Ενβέρ Χότζα

Οι σκέψεις του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας, συντρόφου Ενβέρ Χότζα σε ελεύθερη μετάφραση αναφέρουν: «…Τυπικό παράδειγμα στην κατεύθυνση αυτή είναι να δούμε πως με μεγάλη δεξιότητα χρησιμοποιούσε τους νόμους του πολέμου και τους πολεμικούς τρόπους ο Μέγας Αλέξανδρος της Μακεδονίας. Στις μάχες λάμβανε πάντα υπόψη τον εχθρό που είχε απέναντι, την πολεμική του τακτική, το έδαφος στο οποίο δίνονταν η μάχη και, με μια μεγάλη ταχύτητα, προσαρμοζόμενος με τους νόμους πολέμου και στα πλαίσια της συνολικής του στρατηγικής, δομούσε τις διάφορες πολεμικές τακτικές, από μετωπικές μάχες, σε επιθέσεις ή άμυνα με “τετραγωνικό” σχηματισμό και έως τον “αντάρτικο” πόλεμο, ή την οργανωμένη καταδίωξη όχι μόνο για τη συντριβή του εχθρού, αλλά την πλήρη εξόντωση του.

Πήρα ως παράδειγμα τον Μέγα Αλέξανδρο, διότι, κατά την άποψη του, είναι τυπική η διασταύρωση σε τέτοιο βαθμό της συνολικής του στρατηγικής με τις επιχειρησιακές τακτικές. Οι πόλεμοι του είχαν ένα κύριο σκοπό: να ιδρύσει μια μεγάλη αυτοκρατορία που ξεκινά απ’ την Αττική, πέρασε στον Ελλήσποντο κι έφτασε στον Ινδό. Σκοπός του ήταν η οικονομική ανάπτυξη και η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού, παντού όπου περνούσε…. Αυτός αποσκοπούσε, επίσης, να κατορθώσει έναν ¨”εμβολιασμό” του Ελληνικού πολιτισμού με τον εξίσου μεγάλο πολιτισμό των λαών της Ανατολής

Για αυτό, όταν μελετούμε την ιστορία των πολέμων του Αλεξάνδρου, σε όλη την διαδρομή που εκείνος πέρασε μέσα από μάχες, παρατηρούμε την ίδρυση των “σατραπειών”, καθώς και των μεγάλων πόλεων που γεννήθηκαν και ως οικονομικές βάσεις για το μετόπισθεν του που αναπτύσσονταν, κυρίως ως κέντρα διανόησης και ανάπτυξης ενός ελληνο-αιγυπτιακού, ελληνο-περσικού, ελληνο-ινδικού πολιτισμού.

Ανέφερα το ιστορικό τούτο συμβάν για να επισημάνω πόσο ορθά νοούσαν και εφάρμοζαν τους νόμους του πολέμου και πόσο καλά μεγάλοι ηγέτες συνδύαζαν την στρατηγική και τις τακτικές στους πολέμους, τρεις αιώνες προ της εποχής μας (σημ. προ Χριστού κατά την προσέγγιση του χρόνου, από την θεωρία του ιστορικού υλισμού).

Ασφαλώς, στην σημερινή εποχή, τα όσα ανέφερα για τον Αλέξανδρο της Μακεδονίας δύναται να φανούν αναχρονιστικά και έτσι είναι. Τώρα πλέον, οι στρατοί, οι εξοπλισμοί, η πολεμική επιστήμη, η στρατηγική και οι τακτικές των επιθετικών στρατών και των λαϊκών απελευθερωτικών πολέμων είναι παντελώς διαφορετικές απ’ αυτές της περιόδου της αρχαιότητας. Ο Στρατός μας εφαρμόζει την Πολεμική Τέχνη του Λαϊκού Πολέμου, που είναι μια επαναστατική μαρξιστική-λενινιστική τέχνη, που στέκει απέναντι και προκαλεί ήττες στην στρατηγική και τις τακτικές των μεγάλων ιμπεριαλιστικών και ρεβιζιονιστικών δυνάμεων…».

Σε επόμενη αναφορά του στον Καίσαρα και τις μάχες του κατά του Πομπήιου, όπου βρίσκει αναλογίες με την Αλβανία, ξεκάθαρα επίσης προκύπτει η μιμητική μανία του Ενβέρ Χότζα, όπως και η ανάλογη γελοιοποίηση του μικρού που παριστάνει τον μεγάλο, στο πλαίσιο του χωροχρόνου…