Πώς η Μοσάντ άρπαξε πέντε πυραυλάκατους κάτω από την μύτη των Γάλλων!

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 το ισραηλινό ναυτικό ήταν φανερό ότι υστερούσε δραματικά. Για αυτό αποφασίστηκε η ναυπήγηση νέων σκαφών και ιδίως πυραυλακάτων. Για τον σκοπό αυτό επελέγησαν τα γερμανικά ναυπηγεία Lurssen, αλλά με παρέμβαση του Αραβικού Συνδέσμου οι Γερμανοί έκαναν πίσω. Έτσι επελέγη ο ελιγμός… Τα σκάφη θα ναυπηγούνταν στη Γαλλία, με γερμανικές μηχανές. Αργότερα οι Ισραηλινοί θα “κλέψουν” πέντε πυραυλάκατους κάτω από την μύτη των Γάλλων!

Ας δούμε το ιστορικό της απίστευτης αυτής ιστορίας: Στις αρχές του 1965 τα ισραηλινά πληρώματα στάλθηκαν στη Γαλλία. Τότε οι σχέσεις Γαλλίας-Ισραήλ ήταν καλές. Σύντομα όμως αυτό άλλαξε, μετά την επίθεση των Ισραηλινών στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, το 1968.

Η Γαλλία επέβαλε εμπάργκο στο Ισραήλ. Παρά το εμπάργκο η ναυπήγηση των σκαφών συνεχιζόταν στα ναυπηγεία του Χερβούργου, καθώς το Ισραήλ είχε πληρώσει για τα σκάφη. Όμως. η ενίσχυση του αιγυπτιακού ναυτικού από τους Σοβιετικούς με πυραυλακάτους Osa και Komar, κατέστησε επιτακτική την ανάγκη απόκτησης των πυραυλακάτων του Χερβούργου από το Ισραήλ.

Σχέδιο και προετοιμασίες

Υπ’ αυτές τις συνθήκες οι Ισραηλινοί αποφάσισαν να αντιδράσουν δυναμικά. Η αντίδρασή τους βασίστηκε στο σχέδιο του υποναυάρχου Μορντεχάι Λίμον. Πέντε από τις 12 παραγγελθείσες πυραλαυκάτους ήταν έτοιμες και θα ξεκινούσαν τη φάση των κατά θάλασσα δοκιμών. Αυτό ακριβώς αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν οι Ισραηλινοί, με στόχο να φέρουν τα πλοία από το Χερβούργο της βορειοδυτικής Γαλλίας στη Χάιφα της Ανατολικής Μεσογείου.

Οι Ισραηλινοί δημιούργησαν μια εταιρεία βιτρίνα, την Starboat, με έδρα τον Παναμά που υποτίθεται ασχολείτο με έρευνες για πετρέλαιο και ήταν νορβηγικής ιδιοκτησίας. Όλο το προσωπικό της εταιρείας-βιτρίνας ήταν μέλη της Μοσάντ. Η εταιρεία-βιτρίνα ζήτησε από τους Γάλλους να αγοράσει τα ισραηλινά πλοία για την προστασία των γεωτρήσεων, όπως ήταν η επίσημη δικαιολογία.

Η συμφωνία της “εταιρείας” με το Ισραήλ, στο οποίο ανήκαν οι πυραυλάκατοι, που τις είχε εξοφλήσει, έκλεισε και τα πλοία πέρασαν στην ιδιοκτησία της Starboat και με την υπογραφή του Γάλλου υπουργού Άμυνας. Στα πλοία παρέμειναν ελάχιστοι Ισραηλινοί ναυτικοί για να εκπαιδεύουν, υποτίθεται, τα νέα πληρώματα της εταιρείας. Όμως σύντομα, κρυφά, 80 ακόμα Ισραηλινοί του ναυτικού έφτασαν στη Γαλλία. Οι Ισραηλινοί είχαν φτάσει ανά δύο στην Ευρώπη ως τουρίστες και έφτασαν στη Γαλλία, φυσικά με πολιτικά, από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, για να μην κινήσουν υποψίες.

Η επόμενη δυσκολία ήταν να ανεφοδιαστούν τα πλοία με καύσιμα. Αυτό έγινε σταδιακά και με μεγάλη προσοχή. Έως τις 23 Δεκεμβρίου 1969 οι Ισραηλινοί “τουρίστες” είχαν φτάσει στο Χερβούργο και την επομένη είχε ολοκληρωθεί και ο ανεφοδιασμός. Επίσης είχε εξασφαλιστεί ο ανεφοδιασμός σε τρόφιμα με αγορές από τα τοπικά παντοπωλεία, σε μικρές ποσότητες κάθε φορά!

Για να μην προκαλέσουν υποψίες τη νύκτα της αναχώρησης από τον θόρυβο των μηχανών, τα ισραηλινά σκάφη έθεταν τακτικά τις μηχανές τους σε λειτουργία τα βράδια. Οι Ισραηλινοί όμως είχαν εξασφαλίσει και τον κατά θάλασσα ανεφοδιασμό ανοικτά του Γιβραλτάρ και κατόπιν ανοικτά της Λαμπεντούζα.

Η απόδραση

Στις 02.30 της 25ης Δεκεμβρίου τα ισραηλινά πλοία απέπλευσαν όσο πιο ήσυχα μπορούσαν από το λιμάνι του Χερβούργου. Οι Γάλλοι δεν κατάλαβαν τίποτα. Έμαθαν την απόδραση των ισραηλινών πυραυλακάτων από το βρετανικό BBC, 12 ώρες μετά το συμβάν. Γαλλικά τηλεοπτικά συνεργεία πέταξαν με ελικόπτερο στη Βόρεια Θάλασσα, θέλοντας να διαπιστώσουν αν τα σκάφη απέπλευσαν για τη Νορβηγία όπου είχαν πουληθεί – στην Starboat.

Ωστόσο, οι πυραυλάκατοι είχαν ήδη περάσει στον Βισκαϊκό και είχαν εισέλθει στη Μεσόγειο. Ανεφοδιάστηκαν βάσει σχεδίου έξω από το Γιβραλτάρ, αλλά σε ένα από αυτά από λάθος εισήλθε νερό στις δεξαμενές που άδειασαν και καθαρίστηκαν πριν συνεχιστεί ο πλους. Οι Βρετανοί εντόπισαν τα πλοία και ζήτησαν να μάθουν την ταυτότητά τους.

Οι Ισραηλινοί δεν απάντησαν και οι Βρετανοί αρκέστηκαν να ευχηθούν «καλό ταξίδι», έχοντας αντιληφθεί ότι επρόκειτο για τα σκάφη του Χερβούργου, καθώς η ιστορία, μέσω BBC, είχε ήδη “ταξιδέψει”. Τα ισραηλινά σκάφη εντοπίστηκαν από δημοσιογράφους στη Μεσόγειο. Νότια της Κρήτης εμφανίστηκαν από πάνω τους ισραηλινά μαχητικά F-4 που τα συνόδευσαν με ασφάλεια.

Οργή στην Γαλλία

Στο μεταξύ στο Παρίσι επικράτησε οργή… Ο Πρόεδρος κατηγορούσε τον υπουργό Άμυνας Μισέλ Ντεμπρέ, ο οποίος διέταξε τον Γάλλο αρχηγό ενόπλων δυνάμεων να επιτεθεί στα πλοία με αεροσκάφη… Τη διαταγή ακύρωσε ο πρωθυπουργός Ντελμά, φοβούμενος κλιμάκωση. Τα ισραηλινά σκάφη διέσχισαν απόσταση 5.825 χιλιομέτρων, φτάνοντας στη Χάιφα στις 31 Δεκεμβρίου 1969.

Τα πέντε σκάφη ήταν τα INS Sufa (Καταιγίδα), ΙNS Ga’ash (Ηφαίστειο), skipper Lt. Gil Koren, INS Herev (Ξίφος), INS Hanit (Λόγχη) και INS Hetz (Βέλος). Αδυνατώντας να πράξουν οτιδήποτε άλλο οι Γάλλοι απέλασαν τον Λίμον, ενώ οι Γάλλοι υπεύθυνοι αξιωματικοί αποστρατεύτηκαν. Μια άλλη συνέπεια ήταν η αμυντική απαγκίστρωση του Ισραήλ από τη Γαλλία και η στροφή προς τις ΗΠΑ. Οι “πυραυλάκατοι του Χερβούργου” αμέσως μετά την άφιξή τους εξοπλίστηκαν με πυραύλους επιφανείας-επιφανείας Gabriel (αργότερα και Harpoon), ισραηλινά ηλεκτρονικά συστήματα της MABAT και της Rafael.