Ρασπούτιν: Ο… “δαίμονας” με την ανθρώπινη μορφή που κατέστρεψε τη Ρωσία

Ο διαβόητος Γκριγκόρι Ρασπούτιν γεννήθηκε το 1869 στην Σιβηρία. Ήταν γόνος αγροτικής οικογένειας. Πιθανότατα δεν έλαβε καμία, ούτε την στοιχειώδη, μόρφωση. Αντίθετα από μικρή ηλικία είχε εμπλακεί σε μικροκλοπές, μεθύσια και άλλες ασωτίες. Σε ηλικία 18 μόλις ετών νυμφεύτηκε. Το 1897 πήγε για προσκύνημα και υποτίθεται ότι “μεταμορφώθηκε”. Εκεί πάντως γνώρισε τον γέροντα Μακάριο και έμαθε να γράφει και να διαβάζει. Σύντομα ο ίδιος άρχισε να κατηγορεί τη μοναχική ζωή.

Επιστρέφοντας αποφάσισε να γίνει περιπλανώμενος προσκυνητής. Λέγεται πως έφτασε γύρω στο 1900 και στον Άθωνα. Σύντομα είχε δημιουργήσει μια ομάδα ακολούθων και έκτισε μια εκκλησία. Ποτέ όμως δεν έγινε μοναχός, ούτε χειροτονήθηκε ιερέας. Αντίθετα στην “εκκλησία” του φημολογείτο ότι συνέβαιναν οργιστικές τελετές.

Σιγά-σιγά ο Ρασπούτιν απέκτησε τη φήμη “αγίου” και αφού έπεισε για την “αγιότητά” του κάποιους εκκλησιαστικούς, πήγε στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί γνώρισε τον εξομολόγο του τσάρου Νικολάου Β’ και της τσαρίνας Αλεξάνδρας, αρχιμανδρίτη Θεοφάνη και τον “κέρδισε”. Ο Θεοφάνης αποδείχθηκε το κλειδί του Ρασπούτιν προς τους τσαρικούς κύκλους. Την 1η Νοεμβρίου 1905 γνώρισε τον τσάρο και την τσαρίνα.

Ο όχι ιδιαίτερα ευφυής τσάρος και η πικραμένη λόγω της αρρώστιας του γιου της (αιμορροφιλία) και διαδόχου Αλεξέι, τσαρίνα, θεώρησαν τον Ρασπούτιν απεσταλμένο του Θεού. Έτσι από το 1906 ο Ρασπούτιν εισήλθε στον στενό κύκλο του τσαρικού περιβάλλοντος ως θεραπευτής του διαδόχου Αλεξέι.

Ο Ρασπούτιν κέρδισε μια μόνιμη θέση στο παλάτι και όσοι ήθελαν να ζητήσουν κάτι από τον τσάρο έπρεπε πρώτα να δωροδοκήσουν τον Ρασπούτιν, είτε με χρήμα, είτε με το κορμί τους, οι κυρίες, είτε και με τα δύο. Κάποιοι έλεγαν ότι είχε γίνει και εραστής της τσαρίνας πείθοντάς της πως έτσι θα θεραπευόταν ο γιος της.

Η Ιερά Σύνοδος της ρωσικής εκκλησίας καταδίκασε επανειλημμένα τον Ρασπούτιν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Λέγεται πως είχε εμπλακεί και στο “θεοσοφικό κίνημα” και σε Νικολαϊκής πίστης ομάδες που πίστευαν ότι η σωτηρία της ψυχής περνά από τα σεξουαλικά όργια.

Ο μοιραίος Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και η δολοφονία

Τα χειρότερα ήρθαν όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και κατά τη διάρκειά του. Ο Ρασπούτιν απέδωσε τις τρομακτικές ήττες των ρωσικών στρατιών το 1914-15 στον μεγάλο αρχιστράτηγο δούκα Νικολάι, ο οποίος κάποτε είχε απειλήσει να τον κρεμάσει. Έτσι ο Ρασπούτιν άρχισε να τον υπονομεύει και τελικά κατάφερε την αποπομπή του. Το χειρότερο δε ήταν ότι έπεισε την τσαρίνα και κατά συνέπεια τον τσάρο να αναλάβει ο Νικόλαος την αρχιστρατηγία.

Ο Νικόλαος ήταν παντελώς άσχετος από τα στρατιωτικά και εν πολλοίς και από τα πολιτικά ζητήματα. Όταν ο τσάρος ανέλαβε αρχιστράτηγος και μετέβη στο γενικό αρχηγείο άφησε αντιβασίλισσα την σύζυγό του η οποία ήταν παίγνιο στα χέρια του Ρασπούτιν.

Στο μεταξύ η αγανάκτηση των Ρώσων εναντίον του αυξανόταν συνεχώς. Κάποιες πληροφορίες της εποχής τον ήθελαν κατάσκοπο των Γερμανών. Σε κάθε περίπτωση η κατάρρευση του τσαρικού καθεστώτος οφείλετε σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν τον τσαρλατάνο που έπεισε την τσαρίνα να διώξει τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Εσωτερικών και τον υπουργό Πολέμου, τοποθετώντας άχρηστους, διεφθαρμένους τύπους που έδιναν αυξήσεις μισθών εκατομμυρίων στους εαυτούς την ώρα που ο λαός πεινούσε.

Μοιραία δημιουργήθηκε μια ομάδα συνωμοτών που είχε σκοπό την εξόντωση του Ρασπούτιν. Επικεφαλής ήταν ο πρίγκιπας Γιουσούποφ. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που κάποιος θα επιχειρούσε να σκοτώσει τον Ρασπούτιν. Το 1914 μια γυναίκα τον είχε τραυματίσει βαριά με μαχαίρι. Ο Γιούσοποφ όμως δεν σκόπευε να αποτύχει.

Στις 17 Δεκεμβρίου (παλαιό ημερολόγιο) 1916 κάλεσε τον Ρασπούτιν στο σπίτι του για φαγητό. Ο αυτός δεν υποψιάστηκε κάτι και πήγε. Οι συνωμότες του έδωσαν δηλητήριο αλλά δεν τον επηρέασε. Έτσι ο Γιουσούποφ τον πυροβόλησε. Ο Ρασπούτιν όμως δεν πέθανε από την πρώτη σφαίρα και επιτέθηκε στον Γιουσούποφ. Τότε δέχτηκε άλλες δύο σφαίρες από άλλον συνωμότη και πέθανε.

Τύλιξαν το πτώμα του και το έριξαν στον ποταμό Νέβα όπου και ανακαλύφθηκε. Η αστυνομία ανέλαβε έρευνες και ανακάλυψε τους συνωμότες. Ο Γιουσούποφ όμως δωροδόκησε τους αστυνομικούς και σιώπησαν. Εξάλλου κανείς, πλην του τσαρικού ζεύγους, δεν στεναχωρήθηκε για τον θάνατο του Ρασπούτιν. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν ο σοκαρισμένος τσάρος και η απαρηγόρητη τσαρίνα και μερικά ακόμα άτομα του κύκλου τους. Η σύζυγος, η επίσημη ερωμένη και τα παιδιά του δεν κλήθηκαν στην κηδεία.

Μετά την ανατροπή του τσάρου στρατιώτες ξέθαψαν την σορό του και την έκαψαν. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές στην συνωμοσία για την δολοφονία του ενεπλάκησαν και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίας καθώς ο Βρετανός πρεσβευτής ενημέρωνε το Λονδίνο για την καταστροφική επίδραση του Ρασπούτιν στις πολεμικές εξελίξεις της Ρωσίας. Λέγεται και φαίνεται πως υπάρχει κάποια δόση αλήθειας, πως ο Ρασπούτιν προσπαθούσε να πείσει τον τσάρο να υπογράψει ειρήνη με τη Γερμανία, προδίδοντας τους συμμάχους του στην Αντάντ.