Τι διδάσκει ο Μιαούλης στον Ερντογάν

Ήταν τότε, πάλι 28 Αυγούστου, αλλά του 1821 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο). Έκπληκτα τα Τουρκικά πλοία, που καραδοκούσαν “με ευνοϊκό τον άνεμο“ να συντρίψουν τα Ελληνικά πλοία, που βλέπουν αυτά ρημουλκούμενα να εξέρχονται της παγίδας και να επιτίθενται εναντίον τους. «Η ναυμαχία εγενικεύθη. Εμαίνετο ήδη το πύρ των τηλεβόλων, ότε ήρχισεν η δια των πυρπολικών επίθεσις των Ελλήνων». (ibid)

«Οι πυρπολητές Ιωάννης Ματρώζος και Ανδρέας Πιπίνος κατευθύνθηκαν, o μεν υπηνέμως ο δε προσηνέμως εις ένα εχθρικό μπρίκι. Mόνο με την θέα των πυρπολικών, οι Τούρκοι άρχισαν να πέφτουν στην θάλασσα να σωθούν. Ο ενάντιος άνεμος όμως εμπόδισε τα πυρπολικά να “κολλήσουν” στο εχθρικό πλοίο. Τότε έσπευσε ο Σπετσιώτης πυρπολητής Μουσιού και κόλλησε το “μπουρλότο” του. Το πυρ εξαπλώθη στο “βριγαντινόν” που εξόκειλε και μετ’ ολίγον ανετινάχθη, μ’ αποτέλεσμα να χαθεί το εναπομένον πλήρωμα του.

Μετά μίαν ώρα κόλλησε το πυρπολικό ο Υδραίος Γεώργιος Παπά Αντώνη Παπά Θεοχάρη στην δεξιάν πλευράν Τυνησίας φρεγάτας στην οποία επέβαιναν περί τους 900, που άρχισε να καίγεται. Επειδή ο ναύαρχος Μιαούλης υποπτεύθη μήπως το πύρ έσβενεν δι’ αντλιών, έστειλε το πυρπολικόν του Υδραίου Βατικιώτου, το οποίον κόλλησε στην αριστεράν πλευρά της φρεγάτας, η οποία έγινε παρανάλωμα πυρός εις το παραθαλάσσιον του Γέροντος».

Γράφει σχετικώς το ημερολόγιον του Τσαμαδού «Όλη η θάλασσα γέμισε Τούρκους. Επήγαμε με την σκαμπαβία (ΣΣ: μεγάλη λέμβος) μαζί με τον Κριεζή και επίασαμε και εθυσιάσαμεν, έως ότου βαρεθήκαμε. Έπειτα επιάσαμε τον καπετάνιο της φρεγάτας… που μας είπεν ότι ήσαν μέσα στο πλοίο 1.000 άνθρωποι». «Απωλέσθησαν όλοι, όπως κι εκ του πληρώματος του πυρπολικού του Παπά Θεοχάρη (ΠΘ), εφονεύθησαν δύο και τέσσαρες ετραυματίσθησαν, ελαφρώς κι ο Π.Θ. εκ δε του πλοίου του Τομπάζη εφονεύθη εις.». Η νικηφόρος ναυμαχία για τους Υδραίους, Σπετσιώτες και Ψαριανούς ήταν αποφασιστικής σημασίας για την κυριαρχία του Ελληνικού στόλου στο Αιγαίο και την παρεμπόδιση της μεταφοράς στρατευμάτων απ’ την Ασία στην μαχόμενη Πελοπόννησο.

Για τον Μιαούλη γράφει ο ναύαρχος Αλεξανδρής (**) :«Κατώρθου πάντοτε να εμπνέη εις όλους τους υφισταμένους την γενική θέλησιν της νίκης. Το κύριον αίτιον που ο ασυγκρίτως ασθενέστερος Ελληνικός στόλος κατόρθωνε να αναμετρηθή εις μάχην εκ παρατάξεως εις ανοικτήν θάλασσα, με μεγαλυτέρας και ισχυροτέρας ναυτικάς δυνάμεις της Τουρκίας και της Αιγύπτου». Ταύτα προς ενημέρωση του Ερντογάν και των στεριανών ναυάρχων του περί “γαλάζιας πατρίδας“. Συνέβησαν προ 204 ετών, αλλά ισχύουν ανέκαθεν.

(*) Πρόκειται περί του ενδόξου Υδραίου ναυάρχου που έμεινε στην ιστορία του απελευθερωτικού αγώνος του Έθνους του 1821, ως “Αντρέας Μιαούλης”, απ’ το ρυθμικό παράγγελμα στους κωπηλάτες : «μιά-ούλοι» (όλοι μαζί, πρόσω).

(**) “Αι ναυτικαί επιχειρήσεις κατά τον υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνα”.