Το “Μαύρο Σώμα” στη μάχη του Βατερλό… Γερμανοί εχθροί του Βοναπάρτη

Μαθαίνοντας την ήττα των Πρώσων στο Λινί, ο Βρετανός αρχιστράτηγος δούκας του Γουέλινγκτον αποφάσισε να υποχωρήσει σε μια άγνωστη έως τότε τοποθεσία, στο Βατερλό σε μια θέση που του πρόσφερε αμυντικά πλεονεκτήματα και την είχε αναγνωρίσει προηγουμένως ως εναλλακτική σε περίπτωση ανάγκης. Στις 17 Ιουνίου 1815 η πολυεθνική στρατιά του Γουέλινγκτον αναπτύχθηκε στον λόφο του Αγίου Ιωάννη αναμένοντας τους Γάλλους.

Η Μαύρη Ταξιαρχία των Γερμανών του κρατιδίου του Μπράουνσβαϊγκ με επικεφαλής μετά τον θάνατο του δούκα Φρειδερίκου Γουλιέλμου τον συνταγματάρχη Όλφερμαν αριθμούσε 5.962 άνδρες – 4.586 πεζούς, 866 ιππείς και 510 πυροβολητές με 16 πυροβόλα. Η Ταξιαρχία πάντως δεν έμελλε να δράσει συγκεντρωμένη στην κοσμοϊστορική μάχη, αλλά χωρισμένη σε τρία τμήματα.

Οι ουσάροι και οι ουλάνοι αποσπάστηκαν από την Ταξιαρχία και εντάχθηκαν στην βρετανική 7η Ταξιαρχία Ιππικού. Το Τάγμα της Εμπροσθοφυλακής (ακροβολιστές), το Τάγμα της Σωματοφυλακής και το 1ο Τάγμα Ελαφρού Πεζικού τάχθηκαν στο βορειοδυτικό άκρο της αγρέπαυλης Ουγκαμόν προς υποστήριξη των Βρετανών. Το 2ο και 3ο Τάγμα Ελαφρού Πεζικού και τα τρία τάγματα γραμμής, μαζί με το πυροβολικό, αρχικά τάχθηκαν σε δεύτερο κλιμάκιο, ως εφεδρεία.

Τη φρουρά της Ουγκαμόν αποτελούσε η βρετανική 2η Ταξιαρχία Φρουρών υπό τον υποστράτηγο Μπινγκ. Η μάχη του Βατερλό ξεκίνησε στις 11.30 το πρωί καθώς ο Ναπολέων ανέμενε το έδαφος να στεγνώσει όσο το δυνατό μετά τη βραδινή νεροποντή. Απέναντι στην Ουγκαμόν είχε αναπτυχθεί το γαλλικό 2o Σώμα Στρατού (ΣΣ) του στρατηγού Ρείγ με τις 5η, 6η, 7η και 9η ΜΠ και τη 2η Μεραρχία Ελαφρού Ιππικού.

Η γαλλική επίθεση κατά της Ουγκαμόν ξεκίνησε με σφοδρό βομβαρδισμό. Παρόλα αυτά, επί τρεις ολόκληρες ώρες, οι γαλλικές επιθέσεις αποκρούονταν. Μέχρι τότε οι Μπράουνσβαϊγκερ δεν είχαν εμπλακεί σοβαρά στη μάχη. Στο συμμαχικό αριστερό η επίθεση των Γάλλων αποκρούστηκε έστω και με τη θυσία της περίφημης 2ης Ταξιαρχίας (Union Brigade) του βρετανικού ιππικού.

Οι Γάλλοι συνέχισαν εξαπολύοντας νέες επιθέσεις στο συμμαχικό κέντρο και δεξιό με επίκεντρο τα συμμαχικά σημεία στηρίγματος της Λα Αι Σαίντ και της Ουγκαμόν. Αδυνατώντας να διασπάσουν τις συμμαχικές γραμμές ο Γάλλος στρατάρχης Νέι συγκέντρωσε τη Μεραρχία Θωρακοφόρων του Μιλώ (24 ίλες) και τη Μεραρχία Ελαφρού Ιππικού της Φρουράς (19 ίλες) και τις εξαπέλυσε κατά των Συμμάχων.

Τα βρετανικά τάγματα σχημάτισαν τετράγωνα. Οι Βρετανοί διοικητές ανησυχούσαν για τους Μπράουνσβαϊγκερ και την απόδοσή τους, αλλά οι Γερμανοί με ψυχραιμία σχημάτισαν επίσης τετράγωνα και υποδέχτηκαν το γαλλικό ιππικό με πυκνά πυρά. Το γαλλικό ιππικό αποκρούστηκε και υποχώρησε καταδιωκόμενο από το συμμαχικό, ανάμεσά τους και τους ουσάρους και ουλάνους του Μπράουνσβαϊγκ.

Μετά την πρώτη αποτυχία ο Νέι δεν απογοητεύτηκε αλλά συνέχισε τις επιθέσεις. Και πάλι όμως τα κύματα του γαλλικού ιππικού έσπασαν στα συμμαχικά τετράγωνα και οι ηττημένοι Γάλλοι ιππείς καταδιώχθηκαν. Την ίδια ώρα πάντως η Λα Αι Σαιντ κυριεύθηκε καθώς η ηρωική φρουρά έμεινε χωρίς πυρομαχικά. Την ίδια ώρα τα τρία τάγματα των Μπράουνσβαϊγκερ που πολεμούσαν εκεί ενισχύθηκαν από μια έφιππη βρετανική πυροβολαρχία η οποία τους υποστήριξε άκρως ικανοποιητικά. Οι Γάλλοι πάντως εξαπέλυσαν νέες μαζικές επιθέσεις που όμως αποκρούστηκαν ενώπιον της ηρωικής άμυνας του συμμαχικού πεζικού.

Την ίδια ώρα τα πρώτα πρωσικά τμήματα άρχισαν να καταφθάνουν στο γαλλικό δεξιό. Ωστόσο ήταν ξεκάθαρο πως ο Γουέλινγκτον θα έπρεπε να αντιμετωπίσει με τους δικούς του, σκληρά δοκιμασμένους άνδρες, την τελική γαλλική έφοδο πριν η άφιξη των Πρώσων κρίνει το αποτέλεσμα. Ενόψει της αναμενόμενης επίθεσης ο Γουέλινγκτον αναδιέταξε τις δυνάμεις του ρίχνοντας στη μάχη και τις εφεδρείες του. Τα εν εφεδρεία τάγματα των Μπράουνσβαϊγκερ κάλυψαν το κενό μεταξύ δύο βρετανικών ταξιαρχιών πεζικού και μιας βρετανικής και αυτής του Νασάου.

Ο Ναπολέων μη έχοντας άλλες εφεδρείες αποφάσισε να ρίξει στη μάχη τη Φρουρά. Η γαλλική πίεση αρχικά υποχρέωσε τους άνδρες από το Νασάου και το Μπράουνσβαϊγκ να υποχωρήσουν περί τα 100 μέτρα. Στην κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Γουέλινγκτον που εμψυχώνοντας τους Μπράουνσβαϊγκερ τους διέταξε να κρατηθούν με κάθε τρόπο, όπως και έγινε, παρά την έλλειψη πυρομαχικών που αντιμετώπιζαν. Οι Γερμανοί κράτησαν με τις ξιφολόγχες.

Εξάλλου σε λίγη ώρα η κρίση είχε παρέλθει. Ο όγκος της πρωσικής στρατιάς του Μπλύχερ είχε εμφανιστεί στο πεδίο της μάχης και πίεζε τους Γάλλους. Ο Γουέλινγκτον αποφάσισε τότε πως ήρθε η ώρα να αντεπιτεθεί. Η συμμαχική στρατιά πράγματι επιτέθηκε με ιαχές κατά των Γάλλων.

Η μάχη του Βατερλό είχε λήξει με νίκη των Συμμάχων. Το τίμημα όμως ήταν βαρύ. Οι Μπράουνσβαϊγκερ υπέστησαν απώλειες 660 περίπου ανδρών. Την επομένη της μάχης οι Μπράουνσβαϊγκερ είχαν την τιμή να συνοδεύσουν περί τους 2.000 Γάλλους αιχμαλώτους στις Βρυξέλλες. Κατόπιν βάδισαν στο Παρίσι. Επέστρεψαν στην πατρίδα τους στις 6 Δεκεμβρίου 1815 νικητές.