To όραμα του Χίτλερ για την Ελλάδα

Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργάνωσε το καθεστώς του Χίτλερ στο Βερολίνο το 1936, είχε ακολουθήσει την ελληνική ομάδα και ένας Έλληνας αξιωματούχος.  Ε, το δικαιούνταν, γιατί εκτός από μέλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είχε συμμετάσχει και του λόγου του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη και σε εκείνους του 1924 στο Παρίσι. Το 1912 ήρθε πρώτος στους Παναιγύπτιους Αγώνες στη σπάθη και στο ξίφος. Καλό αθλητικό βιογραφικό. Το 1936 όμως, που πήγε στο Βερολίνο, τα χε τα χρονάκια του αλλά δεν του έλειπε η δύναμη και η ενέργεια.

Ο Κώστας Κοτζιάς ήταν τότε Δήμαρχος Αθηναίων –εξ ου και η σημερινή πλατεία Κοτζιά- ενώ εκείνη την περίοδο μεταπήδησε στο υπουργείο Διοίκησης Πρωτευούσης. Ήταν από τους ισχυρούς πολιτικούς άνδρες της εποχής που το μεταξικό καθεστώς τον σέβονταν ή φοβόταν.

Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα προσόντα είχε και ανάλογες «ανησυχίες» για την χώρα του. Ήθελε να την αναπτύξει, να την αναπτύξει πολύ, μα του χρειαζόταν ένας καλός σύμβουλος. Ποιός καλύτερος λοιπόν από έναν Γερμαναρά που φημίζονται για τον προγραμματισμό τους. O Koτζιάς θαύμαζε το ναζιστικό καθεστώς φροντίζοντας να διαφημίζει στην μητέρα Ελλάδα την αποτελεσματικότητα του. Έτσι έκανε ισχυρές φιλίες με υψηλόβαθμους Ναζί όπως ο υπουργός Προπαγάνδας Τζόζεφ Γκαίμπελς.

Ο Κοτζιάς όμως φαίνεται να ήταν από τους ελάχιστους Έλληνες αξιωματούχος που (μάλλον) κατάφερε να συναντήσει προσωπικά τον ίδιο τον Φύρερ, o οποίος οραματιζόταν μια “ηνωμένη Ευρώπη”. Γιατί όχι λοιπόν να μη ρωτήσει τον ίδιο τον Χίτλερ ποιο είναι το επενδυτικό μέλλον της μητέρας Ελλάδας; Έτσι, αφού τον επισκέφθηκε, δεν χάσανε χρόνο τρώγοντας λουκάνικα και πίνοντας μπύρες –εξάλλου ο Φύρερ ήταν της υγιεινής διατροφής- αλλά του ζήτησε βοήθεια για την οικονομοτεχνική ανάπτυξη της Ελλάδας.

Ο Γερμανός Καγκελάριος λοιπόν του βρήκε αμέσως την λύση για την Ελλάδα, λες και την είχε σκεφτεί ήδη: “δεν χρειάζεται τέτοια ανάπτυξη [οικονομοτεχνική] η μικρή σας χώρα μέσα στο Νέο κόσμο που σχηματίζεται: Μπορεί άριστα να ευημερήσει αν καλλιεργήσει σε μεγάλη έκταση… την αγριόμεντα και τα άλλα μυρωδικά βότανα που είναι απαραίτητα στην ευρωπαϊκή βιομηχανία φαρμάκων και αρωμάτων. Επίσης προσέθεσε ότι η Ελλάδα θα ευημερούσε “αν οργανωθεί και τουριστικά για να έρχονται εδώ οι περιηγητές για να βλέπουν τις αρχαιότητες”. Πρόκειται για μια ιστορία που λέγεται ότι συνέβη και την οποία μάλιστα μετέφερε σε άρθρο του στο “Βήμα” ο Ευάγγελος Παπανούτσος τη δεκαετία του 1960.

Νέα τάξη πραγμάτων

Λίγα χρόνια μετά το περιστατικό, όταν η Ελλάδα είχε κατακτηθεί από τους Γερμανοϊταλούς,  ένας έρμος Ιταλός διπλωμάτης παραδεχόταν ότι “όποιος ερχόταν σε επαφή με τους Γερμανούς του έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είχαν μια καθαρά μηχανική και υλιστική αντίληψη για την ευρωπαϊκή τάξη. Να οργανωθεί η Ευρώπη σημαίνει γι’ αυτούς να οριστεί πόσο από τούτο ή από κείνο το μετάλλευμα που πρέπει να παραχθεί ή πόσοι εργάτες πρέπει να απασχοληθούν” (Μαρκ Μαζάουερ, “Στην Ελλάδα του Χίτλερ“).

Ακόμα και ο μέγας υποστηρικτής του Χίτλερ και της Γερμανίας Σωτήρης Γκοτζαμάνης, που στις κατοχικές κυβερνήσεις(1941-1942) ήταν ο πανίσχυρος «πανυπουργός» Οικονομικών, Γεωργίας, Εμπορίου, Βιομηχανίας, Εργασίας και Επισιτισμού (φιού!) είχε τρομοκρατηθεί από την γερμανική αρπαχτικότητα και τα μελλοντικά σχέδια του Άξονα για την Ελλάδα. Το Βερολίνο αδιαφόρησε, σε προσβλητικό βαθμό, για τον χερ Γκοτζαμάνη ακόμα και όταν επισκέφθηκε το Βερολίνο για υπηρεσιακούς λόγους.

Έτσι μέχρι το 1943 είχε αντιληφθεί ότι ο Χίτλερ δεν είχε στο μυαλό του μια Ευρώπη μεταξύ ίσων λαών και συνεπώς παραιτήθηκε και εξαφανίστηκε από τη χώρα. Ο αφελής πλην εμμετικός -για τον Μαζάουερ- Γκοτζαμάνης οραματιζόταν μια ηνωμένη Ευρώπη στην οποία η Γερμανία θα λειτουργούσε ενοποιητικά, έχοντας κομβικό ρόλο. Ορισμένες μάλιστα από τις θέσεις του θυμίζουν εντυπωσιακά τη σημερινή ΕΕ ή την Ευρώπη που ευαγγελίζονταν πολλοί ένθερμοι υποστηρικτές της Ένωσης μετά τον πόλεμο. Όχι βέβαια ότι σήμερα κυριαρχεί ισότητα στα μέλη της ΕΕ.

Είχε δε προειδοποιήσει ο χερ Γκοτζαμάνης -που κάποτε έπινε νερό στο όνομα της Γερμανίας- πως αν δεν κάνει τίποτα η χώρα απέναντι στα ευρωπαϊκά σχέδια του Χίτλερ για την Ελλάδα και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων η Ελλαδίτσα θα «ξεπέσει σε πολιτικοοικονομική δουλεία, εξαθλίωση και καταστροφή». Αγριόμεντες, τουρισμός και εξαθλίωση λοιπόν… δεν έπεσε και έξω.