Η Πρωτομαγιά είναι… ανεργία!

Στην Ελλάδα μας (όσο είναι ακόμα δική μας…) δεν βαριέσαι ποτέ. Αν μπορούσες και να ζήσεις με αξιοπρέπεια, θα ήταν βέβαια καλύτερα, αλλά τέλος πάντων…

Καθημερινά, συμβαίνει κάτι που σε βγάζει έξω από το πρόγραμμά σου και συνηθέστερα έξω από τα ρούχα σου! Ορισμένους και έξω από τα σπίτια τους…

Και στ’ αυτιά μας ηχεί ακόμα εκείνο το πολύ ωραίο για να ήταν και αληθινό «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».

Αν και για να είμαστε δίκαιοι, το κράτος είναι που βιάζεται πιο πολύ να βγάλει τα σπίτια μας στο σφυρί. Ναι, το κράτος δικαίου που μας είχε υποσχεθεί ο Αλέξιος ο Μικρός…

Κι ενώ οι άστεγοι πληθαίνουν, οι άνεργοι δεν θυμούνται καν από πότε έχουν να δουλέψουν και χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν τη χαρά της απλήρωτης εργασίας, μας προέκυψε το… μέγα ερώτημα: η Πρωτομαγιά είναι αργία ή απεργία;

Όσο για το φλέγον ερώτημα πώς οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου θα μπορέσουν να γίνουν εργάσιμες για όλους, μάλλον δεν απασχολεί ούτε αυτούς που μας κυβερνούν, ούτε τους άλλους που θέλουν να μας ξανακυβερνήσουν…

Κάπως έτσι, λοιπόν, η καλή μας κυβέρνηση θέσπισε δια νόμου αργία την Πρωτομαγιά, για την οποία, δεκαετίες τώρα, έβγαινε στους δρόμους βροντοφωνάζοντας πως είναι απεργία!

Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία που έχει πολιτική αλλεργία σε κάθε τι που έχει να κάνει με τους αγώνες της εργατικής τάξης, σταυροκοπιέται για το θράσος της κυβέρνησης να τολμήσει κάτι τέτοιο…

Αλλά εδώ, κάνει το σταυρό του, όπως εξομολογήθηκε, ο άθεος (κατά δήλωσή του) πρωθυπουργός μας, δεν θα τον κάνουν οι συνοδοιπόροι της Εκκλησίας και υπέρμαχοι του τρίπτυχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»;

Μόνο που όλοι τους ξεχνούν μια… λεπτομέρεια. Η Πρωτομαγιά είναι επί της ουσίας αργία από το 1982! Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση νομοθετεί και η αξιωματική αντιπολίτευση διαμαρτύρεται για κάτι που στην πραγματικότητα ισχύει εδώ και 35 χρόνια!

Ο απόλυτος παραλογισμός και μετά αναρωτιόμαστε γιατί είμαστε ακόμα σε μνημόνια…

Απεργία ή αργία, πάντως, την Πρωτομαγιά οι περισσότεροι θα προτιμήσουμε να πιάσουμε το Μάη από το να διαδηλώσουμε. Συνήθεια χρόνων, βλέπετε…

Μόνο που δεν αντιλαμβανόμαστε ότι όσο εμείς φτιάχνουμε το μαγιάτικο στεφάνι, κάποιοι άλλοι ετοιμάζουν το στεφάνι για την κηδεία μας!

Αλλά τι να περιμένεις από μια αποχαυνωμένη κοινωνία από τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, που δεν αφυπνίστηκε ούτε στα χρόνια τής κρίσης…

Από μια κοινωνία που γνωρίζει τους παίκτες του Survivor, αλλά όχι τους Σάκο και Βαντσέτι, τους οποίους είναι πιθανό να μπερδέψει με… Ιταλούς μόδιστρους!

Μάλλον, το πήγαμε μακριά… Εδώ, είναι ζήτημα αν γνωρίζουν τον Αλέκο Παναγούλη. Τον τελευταίο Έλληνα ήρωα, που βγήκε όρθιος από τα βασανιστήρια των χουντικών για να τον δολοφονήσει το παρακράτος της Δεξιάς, την αποφράδα Πρωτομαγιά τού 1976…

Τελικά, η αριστερή (όπως μπαίνουμε…) κυβέρνηση έκανε λάθος. Δεν έπρεπε να θεσπίσει επίσημη αργία του κράτους την Πρωτομαγιά, αλλά την Πρωταπριλιά!

Αυτή μας αξίζει…