Από τον Λιγνάδη στον Φουρθιώτη και από εκεί στον Μπάμπη!

Σοβαρά εκτεθειμένη είναι η ελληνική αστυνομία και αυτό πιστοποιείται από τον τρόπο που αντιμετώπισε ένα φόνο (Γλυκά Νερά) που συντάραξε την ελληνική κοινωνία και έγινε πρωτοσέλιδο σε πολλές βρετανικές εφημερίδες. Και τω ερώτημα που προκύπτει μεγαλοπρεπώς είναι, αν η αστυνομία, ως ανεξάρτητος θεσμός αντιμετωπίζει με ίσους όρους όλους τους πολίτες. Αν έχει κανόνες και αν τους ακολουθεί με σεβασμό και ανεξαρτησία.

Επί 37 ημέρες η προσωπική μου άποψη είναι πως ένα περίεργο κύκλωμα, που το συναντήσαμε στην περίπτωση Λιγνάδη και μετά σε εκείνη του Μένιου Φουρθιώτη, φαίνεται να έδινε γραμμή για συγκάλυψη της αλήθειας. Μοιάζει να πίεζαν την αστυνομία να ψάξει την εκδοχή του δολοφόνου, ότι δράστες ήταν τρεις ληστές που «μιλούσαν σπαστά ελληνικά».

Βρήκαν λοιπόν ένα Γεωργιανό που προσπαθούσε με πλαστά χαρτιά να περάσει στην Τουρκία και επί τέσσερις ημέρες -όπως ο ίδιος κατήγγειλε- τον είχαν δεμένο σε μια καρέκλα, πιέζοντάς τον με κάθε τρόπο να ομολογήσει το φόνο! Πάλι καλά που δεν του είπαν, ότι αν ομολογήσει θα πάρει τα 300.000 ευρώ της επικήρυξης!

Και όλα αυτά όταν, όπως αποκάλυψε η “Εφημερίδα των Συντακτών”, τόσο στελέχη της ΕΛΑΣ, όσο και συνδικαλιστές αστυνομικοί, ομολογούν ότι γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πως ο σύζυγός της ήταν ο δράστης! Και αφού το γνώριζαν, γιατί τον άφησαν ελεύθερο λίγες ώρες μετά το περιστατικό, να επιστρέψει μόνος στο σφραγισμένο σπίτι, με κίνδυνο να αλλοιώσει και να εξαφανίσει στοιχεία;

Η ανάμειξη των Βρετανών

Άραγε, μήπως κάποιος έδωσε “γραμμή” να προστατευτεί ο δολοφόνος; Γιατί βρέθηκαν πρόθυμοι δικαστικοί και δημοσιογράφοι, φερέφωνα της κυβερνητικής προπαγάνδας οι περισσότεροι, που πρόθυμα στήριξαν τις συγκεκριμένες εκδοχές; Ποια είναι η ευθύνη του υπουργού που βιάστηκε να επικηρύξει τους δράστες, στρέφοντας τους προβολείς προς αλλοδαπούς ληστές, με την αστυνομία να συμβιβάζεται; Και γιατί τον ακολούθησε ο υπουργός Δικαιοσύνης, υποσχόμενος νέους νόμους με σκληρότερες ποινές στους εγκληματίες που μας έρχονται απ’ έξω;

Οι υποψίες πως αν το θύμα δεν ήταν Βρετανή υπήκοος και αν ο φόνος δεν έπαιρνε διεθνείς διαστάσεις, ότι πιθανότατα ο δράστης θα την γλίτωνε, είναι πλέον βάσιμες. Οι πληροφορίες για ανάμιξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στην υπόθεση επιμένουν ότι, χωρίς την έξωθεν παρέμβασή τους, το “κουκούλωμα” έμοιαζε να ήταν πολύ κοντά.

Είναι πολύ περίεργο που κανείς δεν ασχολήθηκε με το επαγγελματικό ιστορικό του πιλότου ιδιωτικών μεταφορών; Σε ποια εταιρεία δούλευε, ποιο ήταν το αντικείμενό του και τα δρομολόγια που εκτελούσε; Δεν έχουν σημασία όλα αυτά για την σε βάθος ανακάλυψη της αλήθειας;

Ας μην ξεχνάμε ότι η δολοφονία του δημοσιογράφου ερευνητή Γιώργου Καραϊβάζ, παρότι οι δράστες άφησαν ίχνη, βάλτωσε μέχρι ο φάκελος να μπει τελικά στο αρχείο, διότι η υπόθεση φαίνεται επικίνδυνη για τα διαπλεκόμενα κυκλώματα της “νύχτας και της μέρας”. Όσο επικίνδυνη αποδείχτηκε και η υπόθεση του πλοίου “Noor 1” που μετέφερε 2,5 τόνους ηρωίνης στον Πειραιά…

Και μια περίεργη αυτοκτονία

Και φαίνεται ότι επικίνδυνη, είναι και η περίεργη αυτοκτονία του επιχειρηματία της ταβέρνας “Κρητικός”. Αυτοκτονία με δύο σφαίρες, η πρώτη στην καρδιά και η δεύτερη στο κεφάλι, δεν συμβαίνει ούτε στο σινεμά! Αλλά ας περιμένουμε τους ειδικούς της αστυνομίας να μάθουμε τι έδειξε το όπλο. Μάθαμε όμως ότι ο αυτόχειρας απενεργοποίησε το κινητό του τηλέφωνο λίγες ώρες πριν φτάσει στο σημείο που αποφάσισε να αφαιρέσει τη ζωή του. Για ποιο λόγο;

Που κολλάει αυτό το περιστατικό; Ίσως πουθενά. Συμπτωματικά (;) το θύμα ακούγεται πως είχε φιλική και προσωπική σχέση με τον πιλότο-δολοφόνο. Να θυμίσουμε για την ιστορία, ότι στην συγκεκριμένη ταβέρνα το 2018 δολοφονήθηκε ο απόστρατος πρώην ΕΚΑΜιτης Σπύρος Παπαχρήστου και η υπόθεση είχε καταχωρηθεί στο φάκελο της “Greek Mafia”.

Αντί επιλόγου, η πρόσφατη ανάρτηση του Νίκου Κοτζιά: «Απελευθέρωση εγκληματία με τσιμέντο, χάϊδεμα εγκληματία με ελικόπτερο, βιασμός γυναίκας μεροκάματου, εισαγγελείς που αγνοούν παραβιάσεις νόμων, δημοσιογράφοι προστάτες εγκληματιών, φίρμες παιδόφιλοι, όλα δείχνουν ότι Ελλάδα έχει πολύ σήψη, παρακμάζει».